Bentes schouder was glad en glanzend. De zachte huid van haar rug werd in tweeën gedeeld door de geul langs haar ruggengraat. Die leek op een weg. Hij legde zijn wijsvinger in de geul en volgde de weg. Hij tilde haar haar op. De haarwortels in haar nek hadden iets kinderlijk onschuldigs, iets wat hem zijn hand weer deed wegtrekken. Haar grote, zachte billen puilden tegen zijn geslacht. Hij kneep zijn knieën samen en draaide haar om. Hij dacht dat ze misschien huilde, maar haar gezicht was vervuld van genot. Ze had een glimlachje rond haar mond, en deed haar ogen open. Hij boog zich hard over haar gezicht en perste zijn tong in haar mond. Zelf bleef hij op zijn knieën liggen terwijl het binnen in hem ondraaglijk warm en hard bonkte. Zij trok hem naar beneden en legde haar handen in zijn nek, maakte zich vrij van zijn mond en zei: “Herinner jij je de eerste keer, dit voelt als de eerste keer.”

Hij maakte een hand vrij, streelde haar over haar ronde buik, waar de zwangerschapsstrepen op witte wormen leken. Hij liep met twee vingers over haar heen, over haar buik naar beneden en verder, helemaal naar binnen. Hij herinnerde zich de eerste keer. Ze had gezegd dat de pijn niet om uit te houden was. Een paar dagen eerder had hij zijn eerste auto gekocht. Die was blauw, glanzend en goedkoop. Het was midden in de zomer. Dit was als de eerste keer. Zijn huid kleefde tegen de hare. Hij legde zijn mond over haar ene borst, liet de tepel in zijn mond rondgaan terwijl hij er op zoog en aan likte.

Zij pakte teder zijn geslacht, bracht dat naar haar opening en drukte haar heupen tegen hem aan. Met een snik vielen ze in elkaar, vielen en vielen, terug naar het begin. Vielen in iets wat was geweest.

Een glanzende, zachte fluwelen lucht sijpelde door de kamer. Toen ging de telefoon. Ging maar één keer over voor hij weer ophield. Stond stom op het nachtkastje te staren.

“Ik zou willen dat ik niet zoveel voor je voelde”, zei ze.

Hij keek haar intens aan. Haar mascara was weer uitgelopen en had haar ogen een andere uitdrukking gegeven. Hij streelde haar gezicht “Ik begrijp niet hoe ik het heb kunnen doen. Ik zag toen geen andere mogelijkheid, moest gewoon vertrekken. Ze was zwanger.”

Een pijnlijk lachje blonk op haar lippen, en verdween toen weer. “Dat is niet zo raar. Het is de tijd … zijn de jaren.”

Ze deed haar dijbenen uit elkaar en tilde haar hoofd op. Lag alsof ze een kind moest baren. “Kom”, fluisterde ze en legde haar hoofd achterover.