23

De oude bus reed sputterend en hoestend door de nacht, slalomde tussen de vele wegwerkzaamheden op Syrië Route Eén door en was alleen gedwongen om te stoppen voor fajr, het ochtendgebed.

Toen hij eindelijk de grens bereikte, controleerden norse douaniers de papieren van de Saraceen, ze bekeken hem minachtend en behandelden hem pas met iets wat op respect leek toen ze erachter kwamen dat hij arts was. Hadden ze echter de moeite genomen hem te fouilleren, dan zouden ze in elk geval vier van de glazen ampullen niet hebben gevonden – hun inhoud was verborgen op een plek ver buiten hun bereik. Ze zaten in zijn bloedstroom.

Het laatste wat hij had gedaan voordat hij de toiletruimte in Damascus had verlaten, was een speciale, tweetandige injectienaald uit zijn dokterstas halen, die in de ampullen dopen en de oplossing in de huid van zijn bovenarm prikken en krassen. Hij wist dat de dosis vier keer zo hoog was als normaal, maar hij wilde er per se voor zorgen dat hij een zo groot mogelijke veiligheidsmarge in acht nam. Hij verbond zijn arm, trok zijn overhemd aan en verbrijzelde de ampullen zodanig dat ze niet meer herkenbaar waren. Dat was wat hij samen met de restanten van zijn maaltijd in de afvalbak had gedeponeerd.

Terwijl hij aan de grens werd gecontroleerd, voelde hij al, zoals verwacht, koorts, zweet en een bonkende hoofdpijn de kop opsteken. Hij hoopte alleen dat hij een goedkoop hotel in Beiroet zou vinden voordat het te erg werd. De symptomen die hij voelde, waren vrijwel identiek aan die van een jongetje uit het Engelse dorp van tweehonderd jaar geleden, de eerste persoon die een behandeling onderging die bedacht was door een lokale arts, Edward Jenner genaamd. Hij was de wetenschapper die als eerste met vaccinaties pionierde.

Want dat was precies wat de Saraceen had gedaan: hij had zijn leven geriskeerd, had in een laboratorium ingebroken en een man gedood die hij nog nooit had ontmoet, alleen maar om een vaccin te stelen. En wat pas echt vreemd was: in de toiletruimte had hij zich gevaccineerd tegen een ziekte die niet meer bestond, die voor niemand een bedreiging vormde, die zo’n dertig jaar geleden voorgoed van deze planeet was verdwenen.

Voor die tijd echter was het de meest catastrofale ziekte die men kende, verantwoordelijk voor meer sterfgevallen dan welke andere oorzaak ook, inclusief oorlogen, en tot in de late jaren zestig stierven er nog jaarlijks twee miljoen mensen aan – elke drie jaar het equivalent van een nieuwe holocaust. De ziekte stond in de wetenschap bekend als variola vera en bij ieder ander als de pokken.

De complete uitbanning van het virus was een van de redenen dat er nog maar op zo weinig plekken op aarde vaccins aanwezig waren. Het was, behalve voor onderzoeksdoeleinden en in labs voor biologische oorlogsvoering, niet meer nodig. Niet tenzij je – zoals de Saraceen – van plan was het virus synthetisch te reproduceren en bang was dat één kleine fout in dat bijna onmogelijke proces je zou infecteren en tot je dood zou leiden. Dat was de reden dat hij dit specifieke vaccin had uitgezocht, eentje dat grondig was getest en effectief was gebleken, en dat hem nu zou toestaan zoveel fouten te maken als hij maar wilde.

Niet alle vaccinaties slaan aan en niet alle vaccins werken hetzelfde bij verschillende mensen. Om dat te compenseren en om – zoals ik al zei – zichzelf zoveel bescherming te geven als menselijk gezien mogelijk was, had hij de dosis verviervoudigd. Geen wonder dat hij zich ziek voelde, maar voor de Saraceen was de koorts goed nieuws: het betekende dat zijn lichaam werd uitgedaagd en dat zijn immuunsysteem aan het werk ging om de indringer te bestrijden. Het vaccin was aangeslagen.

Terwijl een douanier wachtte tot het computerscherm voor hem het paspoort van de Saraceen had gecontroleerd, begon in het kantoortje er vlakbij een telefoon te rinkelen. Tegen de tijd dat iemand hem had opgenomen en het bevel had doorgegeven om de grens te sluiten, had de beambte de Saraceen al doorgewuifd, Libanon in – een man met een valse naam, een echt paspoort en een groeiende immuniteit tegen ’s werelds dodelijkste ziekteverwekker.