63

De dozen arriveerden vijf dagen later.

De vrachtbrief gaf aan dat de koerier ze had vervoerd naar de haven van Tripoli, waar ze in een gekoelde container waren geladen. Een klein vrachtschip van Cedars-Line had ze over de Middellandse Zee vervoerd en een aantal dagen later waren ze in Napels ingeklaard.

Hoe zeg ik het netjes? Italië staat zelfs in goeden doen niet bekend om zijn grondigheid of bureaucratische efficiency. Toen de dozen arriveerden, bleek dat een van de slechtst denkbare momenten. Voortdurende bezuinigingen hadden hun tol geëist bij de douane en hun middelen waren nog verder beknot door de vloedgolf aan containers met illegale immigranten die de korte oversteek vanuit Noord-Afrika waagden.

Hoewel de inhoud van de dozen viel onder Bioveiligheid Niveau Vier, werd er niet eentje geopend voor inspectie, laat staan voor een analyse. Het overwerkte personeel geloofde wat er in de papieren stond: het waren verlopen vaccins die werden teruggestuurd naar de producent in Duitsland.

In Napels werden de dozen in een truck geladen die zonder verdere inspectie naar het noorden reed, de niet-gecontroleerde grens met Oostenrijk overstak en vandaar richting Duitsland ging.

Ze arriveerden bij de poort van Chyron Chemicals – gewoon een van de vele ladingen tussen de honderden die hier elke dag in- en uitgingen – om 23.06 uur, volgens het gecomputeriseerde logboek van de portiers. Een van hen zag het contactnummer op de documentatie, een kerel die in het magazijn werkte, belde hem en zei dat er een zending aankwam.

De hefboom ging omhoog, de chauffeur werd verder gewuifd en drie minuten later had de Saraceen zijn tienduizend ampullen met vloeibare holocaust in handen. De reis die zo lang geleden was begonnen met ooit geclassificeerde informatie die nu het internet overspoelde, was bijna aan zijn einde.

De Saraceen sloeg de dozen onmiddellijk op in een hoek van het magazijn waar bijna nooit iemand kwam en die gereserveerd was voor verpakkingsmateriaal dat moest worden vernietigd. Er hing een groot bord met daarop in het Turks en Duits: niet verplaatsen. wacht op instructies.

Zijn oorspronkelijke plan was geweest om ampullen met een bepaald medicijn dat was bedoeld voor de veertig grootste steden in Amerika, te vervangen door die van zijn eigen makelij. Dat zou een traag en gevaarlijk proces zijn geweest. Toen hij de eerste dag op zijn werk was, had hij echter gemerkt dat dit niet nodig was. De glazen ampullen die hij in Libanon had gebruikt, leken zozeer op die welke Chyron gebruikte, dat zelfs een expert het verschil nauwelijks zou zien. Hij hoefde er alleen maar labels op te plakken.

Hij begon onmiddellijk te experimenteren met middelen die de etiketten van de legitieme drugs konden losweken zonder ze te beschadigen. Hij had de etiketten intact nodig en hij vond wat hij zocht in een grote winkel in kunstenaarsbenodigdheden – een veelgebruikte solutie die de meeste commerciële lijmen neutraliseerde.

De literflessen met het spul stonden al opgeslagen in zijn locker en het enige wat hem nog te doen stond, was de etiketten van de echte medicijnen halen en ze opnieuw aanbrengen op de dozen met het pokkenvirus. Ze zouden dan in perfecte vermomming worden verscheept naar Amerika, over de veertig steden gedistribueerd worden en hij had er alle vertrouwen in dat de Amerikaanse gezondheidszorg de rest zou doen.

Hij was zich ervan bewust dat het verwisselen van de labels een lang en bewerkelijk proces was, maar gelukkig werkte hij in zijn eentje tijdens de avonddienst en zijn echte werk nam weinig tijd in beslag. Hij had het in zijn hoofd al zo vaak gerepeteerd – had zelfs op een avond de tijd opgenomen die het hem zou kosten – dat hij wist dat hij zijn deadline zou halen.

Er waren nog negen dagen te gaan.