12

Toen zijn telefoon ging, zat Bradley in een bar in de Lower East Side. Het was niet een of andere hippe tent met tapas en modieuze cocktails, maar een echt café met door nicotine bruin geworden muren en borrels sterk genoeg om je tenen te doen krullen. Een laatste rudiment van het oude New York – een bar voor smerissen, met andere woorden.

Ben woonde het afscheid bij van een oude rot in het vak en dankzij de populariteit van de man en de inrichting van de kroeg, was naar buiten gaan de enige manier om aan de herrie en de menigte te ontsnappen. Het gevolg was dat hij nu met een flesje bier in de motregen stond, op het punt om toe te treden tot de voorste gelederen van de geheime wereld.

‘Waar zit je?’ vroeg hij.

‘In een cia-jet boven Jordanië,’ zei ik. Het had geen zin er geheimzinnig over te doen. Ik moest hem door elkaar schudden, hij moest de klaroenen horen schallen.

‘Zodra je weer hebt opgehangen,’ ging ik verder, ‘wil ik dat je de man belt aan wie je boodschappen hebt doorgegeven. Zijn naam is David McKinley, hij is de directeur van de Nationale Inlichtingendienst.’

Ik hoorde Bradley naar adem happen. ‘Shit, ik dacht...’

‘Vergeet wat je ooit gedacht hebt. Dit is het echte werk. Vertel Dave dat ik snel een sidekick nodig heb. Hij zal een helikopter voor je regelen die je naar het vliegveld brengt, waar een overheidsjet op je staat te wachten.’

‘Waar ga ik heen?’ vroeg hij.

‘Bodrum. McKinley zal voor de nodige papieren zorgen, jij bent een rechercheur van de nypd die onderzoek doet naar de moord op Ingrid Kohl.’

‘Wie is Ingrid Kohl?’

‘Dat is de naam van de dode vrouw die je in de Eastside Inn hebt gevonden.’

‘Hoe weet jij...’

‘Later,’ zei ik, ondertussen de voorzienigheid dankend voor Cameron en Ingrid, of wie ze dan ook mochten zijn: hun misdaden hadden me Turkije in gekregen en hadden ons in elk geval een kans gegeven.

‘Ik haal je op bij het vliegveld,’ zei ik. ‘En Ben... zorg dat je je wapen bij je hebt.’

Negen kilometer hoog, in een wijde bocht terug naar Bodrum, met een turbulentie die weer aanvaardbare vormen aannam, bedacht ik dat hij dat niet nodig zou hebben als alles volgens plan verliep. Maar ja, ging het ooit weleens volgens plan?