De torenbouwer die buiten Capra's Huis op wacht stond, schreeuwde hen toe vanaf de rand van het veld. Beleefdheid belette hem dichterbij te komen.

`Ze willen jullie weer spreken,' riep hij.

Toen ze terugliepen, werd het duidelijk dat er iets belangrijks te gebeuren stond. Leden van de Raad verlieten Capra's Huis al snel, met vastberaden gezichten. Alle klokken in de bomen luidden, hoewel er geen briesje stond, en boven het Huis dansten lichtjes, als snelle vuurvliegjes.

`De Amadou,' zei Jerichau.

De lichten maakten fraaie figuren.

Vat doen ze?' vroeg Suzanna.

`Tekens geven,' antwoordde Jerichau.

Wat voor tekens?'

Toen hij antwoord wilde geven, verscheen Yolande Dor tussen de bomen en ging voor Suzanna staan.

`Ze zijn stom om jou te vertrouwen,' zei ze bot. 'Maar ik zeg je bij deze dat ik niet ga slapen. Heb je me gehoord? We hebben er recht op te Leven. Jullie ellendige Koekoeken bezitten deze aarde niet!' Toen liep ze weg, Suzanna vervloekend.

betekent dat ze Romo's advies hebben opgevolgd,' zei Suzanna. `Da is wat de Amadou zeggen,' bevestigde Jerichau, die nog altijd naar de Iucht keek.

`Ik ben er niet zeker van dat ik dit aankan.'

Tung stond bij de deur en riep haar naar binnen.

Willen jullie een beetje haast maken? We hebben zo ontzettend weinig tijd.'

Ze aarzelde. Het menstruüm gaf haar nu geen moed; haar maag voelde aan als een koud fornuis; as en leegheid.

`Ik ben bij je,' bracht Jerichau haar meteen in herinnering.

Zijn nabijheid bood enige troost. Samen gingen ze naar binnen. Toen ze de kamer inliep, werd ze met een bijna eerbiedig stilzwijgen begroet. ledereen keek naar haar. leder gezicht drukte wanhoop uit.

De laatste keer dat ze hier was geweest, slechts een paar minuten geleden, was ze niets anders geweest dan een binnendringster. Nu was ze degene van wie hun breekbare hoop op overleving afhankelijk was. Ze probeerde niet te laten merken hoe bang ze was, maar haar handen trilden.

'We hebben een beslissing genomen,' zei Tung.

antwoordde ze. heeft Yolande me verteld.'

'We vinden het niet prettig,' zei een van de mensen, die Suzanna herkende als een overloper uit het kamp van Yolande. 'Maar we hebben geen keus.'

'Er is al onrust bij de grens,' zei Tung. De Koekoeken weten dat we hier zijn.'

'En het zal spoedig ochtend zijn,' zei Messimeris.

Dat was inderdaad zo. Over zo'n anderhalf uur zou het Licht worden. En een uur daarna zou iedere nieuwsgierige Koekoek in de Fuga rondlopen, misschien zonder die duidelijk te zien, maar wetend dat er lets bijzonders waar te nemen was, iets om bang voor te zijn. En hoelang zou het daarna duren voordat er een herhaling plaatsvond van de gebeurtenissen in Lord Street?

'Er zijn al maatregelen genomen om weer met het weven te beginnen,' zei Dolphi.

'Is dat moeilijk?'

'Nee,' zei Messimeris. Kringvorming heeft een grote macht en kracht.'

'Hoelang zal het duren?'

'We hebben misschien een uur de tijd,' zei Tung, 'om je het een en ander te vertellen over het Weefsel.'

Een uur? Wat zou ze nu in een uur kunnen leren?

'Vertel me zoveel als ik moet weten om voor jullie veiligheid zorg te kunnen dragen,' zei ze. 'En niet meer. Wat ik niet weet, kan ik ook niet per ongeluk verraden.'

Uitstekend,' zei Tung. `Tijd voor formaliteiten hebben we niet. Laten we maar meteen beginnen.'