Dat was de belangrijkste les die Shadwell als verkoper had geleerd. Als iemand lets dat jij in je bezit had maar graag genoeg wilde hebben, bezat je die persoon ook vrijwel.

Zelfs prinsen konden je eigendom worden. Hier waren ze nu, of het moderner equivalent van hen, allemaal gekomen op zijn roep; de oude en de nieuwe geldadel, de aristocratic en degenen die het in dit leven hadden gemaakt. Ze keken elkaar achterdochtig aan en verlangden als kinderen intens naar een glimp van de schat waarom ze hier zouden vechten.

Paul van Niekerk, die de fraaiste collectie erotica ter wereld scheen te hebben, buiten de muren van het Vaticaan; Marguerite Pierce, die op jonge leeftijd van negentien jaar na de dood van haar ouders een van de grootste persoonlijke fortuinen in Europa had geërfd; Beauclerc Norris, de Hamburgerkoning wiens bedrijf kleine staatjes in eigendom had; de oliemagnaat Alexander A., die in een ziekenhuis in Washington op sterven lag, maar zijn metgezel van vele jaren had afgevaardigd, een vrouw die alleen mevrouw A. werd genoemd; Michael Rahimzadeh, een man wiens fortuin zich niet liet traceren, al waren de vorige eigenaars van het geld dat hij had wel allemaal kort geleden en totaal onverwacht overleden; Leon Devereaux, die uit Johannesburg was aangesneld met zakken vol stofgoud; en als laatste een individu zonder naam met wiens gezicht door een opeenvolgende reeks chirurgen was gespeeld, en wiens ogen lieten blijken dat hij een man was met een levensgeschiedenis die zich niet in woorden liet vatten.

Zeven mensen in totaal.

Ze arriveerden midden in de middag bij Shearmans huis, dat aan de rand van Thurstaston Common op een grote lap eigen grond stond.

Om half zeven waren ze er allemaal. Shadwell speelde de perfecte gastheer, serveerde drankjes en gemeenplaatsen, en refereerde of en toe voorzichtig aan wat er komen zou.

Het had jaren geduurd voordat hij met de machtigen der aarde in contact had kunnen komen, om te achterhalen wie van hen over magie droomde. Af en toe had hij daarbij weleens gebruik gemaakt van het jasje, om mensen in de directe omgeving van de potentaten ertoe te verlokken hem alles te vertellen wat ze over hen wisten. Velen hadden niets te vertellen gehad, omdat hun meesters niet verlangden naar een verloren gegane wereld. Maar tegenover iedere atheïst stond wel minstens een persoon die wèl geloofde, met heimwee terugdacht aan verloren jeugddromen, of rond middernacht graag vertelde dat zijn speurtocht naar de Hemel slechts was geëindigd met tranen en goud. lilt die lijst van gelovigen had Shadwell diegenen uitgezocht wier rijkdom vrijwel onmeetbaar was. Toen had hij zijn jasje weer gebruikt om langs de lakeien te komen en de elitekopers persoonlijk te ontmoeten.

Het was allemaal makkelijker gegaan dan hij had verwacht. Het bleek dat zowel in de hoogste als de laagste maatschappelijke kringen al tijden geruchten de ronde deden over het bestaan van de Fuga; extremen die meerdere van zijn gasten even goed bekend waren; en Immacolata had hem voldoende details over de Weefwereld verstrekt om at die mensen ervan te overtuigen dat hij heel snel in staat zou zijn die wereld te koop aan te bieden. Een van degenen die hij had benaderd, had er niets mee te maken willen hebben, en had gemompeld dat dergelijke krachten niet gekocht en verkocht konden worden en dat Shadwell hier split van zou krijgen; een ander was in het jaar daarvoor overleden. De rest was er; zonder meer bereid een fortuin uit te geven.

'Dames en heren,' kondigde hij aan, 'ik denk dat de tijd rijp is om het object te bekijken.'

Hij nam hen als makke schapen mee door de doolhof van Shearmans huis, naar de kamer op de eerste verdieping waar het tapijt op de grond was uitgerold. De gordijnen waren dichtgetrokken, een enkele lamp verlichtte het Weefsel, dat bijna de hele vloer in beslag nam. Shadwells hart sloeg lets sneller dan normaal terwijl hij toekeek hoe ze het tapijt inspecteerden. Dit moment, waarop de kopers de koopwaar voor het eerst zagen, was van essentieel belang; het moment waarop een koop in feite al werd gesloten. Daarna kon er nog over de prijs worden onderhandeld, maar woorden konden nooit opwegen tegen die eerste blik. En hij was zich ervan bewust dat het tapijt, hoe mysterieus het patroon ook was, niets anders leek dan een tapijt. De verbeeldingskracht van de cliënt, aangemoedigd door verlangen, moest de rest invullen.

Hij keek aandachtig naar de zeven gezichten en wist dat hij succes zou boeken. Sommigen waren zo tactisch dat ze probeerden hun enthousiasme verborgen te houden, maar ze waren allemaal, stuk voor stuk, betoverd.

`Dit is het dus,' zei Devereaux, in wiens gewoonlijk strenge stem ontzag doorklonk. . lk had niet echt gedacht

'Dat het werkelijkheid was?' vulde Rahimzadeh aan.

`Het is werkelijkheid,' zei Norris, die al op zijn hurken was gaan zitten om de koopwaar te betasten.

'Voorzichtig,' zei Shadwell. 'Het is wispelturig.'

`Hoe bedoelt u dat?'

`De Fuga wil zichzelf graag laten zien,' zei Shadwell.

wacht op dat moment.' zei mevrouw A., `dat kan ik voelen.' Het gevoel stond haar duidelijk niet bijzonder aan. 'Alexander zei dat het eruit zou zien als een doodgewoon tapijt, en ik denk dat dat ook zo is. Maar . . . ik weet het niet ... het heeft iets eigenaardigs.'

'Het beweegt,' zei de man met het geopereerde gezicht.

Norris stond op. Waar?'

'In het midden.'

Alle ogen bekeken het ingewikkelde patroon van de Kringvorming en ja, ze leken inderdaad heel vaag iets te zien bewegen. Zelfs Shadwell had het nog niet gezien. Het zorgde ervoor dat hij meer dan ooit de zaak zo snel mogelijk rond wilde hebben. De tijd om te verkopen was aangebroken.

`Heeft iemand iets te vragen?' vroeg hij.

`Hoe kunnen we er zeker van zijn dat dit het tapijt is?' vroeg Marguerite Pierce.

`Daar kunt u niet zeker van zijn,' antwoordde Shadwell. Hij had die vraag verwacht en al een antwoord klaar. `Je voelt ofwel diep in je binnenste aan dat de Fuga in het weefsel wacht, of je gaat weg. De deur staat open. U kunt gaan als u dat wilt.'

De vrouw zweeg enige seconden lang.

'Ik blijf,' zei ze toen.

Natuurlijk,' zei Shadwell. `Zullen we beginnen?'