202

‘ U moet namelijk weten, dat wij sinds het verdwijnen van den jongen niets ongedaan hebben gelaten, om hem weer te vinden. Niemand had den knaap echter in den laatsten tijd gezien. Nu moet u namelijk weten, dat het Gesticht, waar hij eenigen tijd heeft doorgebracht, wordt opgeheven en de kinderen zullen door families worden aangenomen. Voor een der armste kinderen uit die inrichting was reeds een vriendelijk tehuis gevonden. De naam van dat ventje is Spijker. Spijker was vandaag voor het eerst bij ons op school en vertelde mij, hoe de Vader van het Gesticht Kruim... ik meen Harry, een leelijke poets speelde. Harry heeft volstrekt het geld niet gestolen, maar dat is door dien man in zijn bed gestopt. ’

Toen Kruimeltje dat hoorde, liep hij op den heer Brilsma toe, die hem de hand op

het hoofd legde.

‘ En daarna hoorden wij, dat U den jongen opgenomen hadt, nadat hem een ongeluk was overkomen. Aangezien nu alle kinderen uit het gesticht een nieuw tehuis zullen krijgen, mag ik U vragen, of het uwe bedoeling is, Harry voor goed bij u te houden? ’

‘ Dat is inderdaad mijn plan, ’ antwoordde Vera.

‘ En zult U hem laten voortgaan met onze school te bezoeken? ’ ‘ Als hij dat wenscht, kan hij dat doen. ’ De meesters keken Kruimeltje eens aan. ‘ Ik kom vast weer, ’ zei de jongen.

De meesters vertrokken en zoo was dan alles weer in orde. Morgen zou Kruimeltje

weer naar school gaan en een nieuw en beter leven beginnen.

Er gingen weken voorbij.

Kruimeltje had een kamer voor zichzelf, Moor een prachtig geschilderd hok in

den tuin, waar

Chr. van Abkoude, Kruimeltje