27

‘ O jawel, maar zou je niet liever bij me blijve en platen kijken? ’

‘ As 'k terugkom... ik mot nou eerst naar de Bioscoop, want morrege spele ze weer

wat anders... ’

‘ Ga je dan iederen dag erheen? ’

‘ O hee ja... elleke dag... soms wel naar twee bioscoops... fi jn hoor. ’

Kruimeltje liet zich van den stoel glijden, streek Moor over den kop, zei: ‘ Dag

Wilkes, tot vanavond, ’ en ging naar buiten.

Weer in de sneeuw, met het vooruitzicht op een heerlijk bioscoop-programma, brak hij los in overmoedige jool. Hij hield er een oorlogskreet op na, een woesten schreeuw, die kinderen verschrikte en katten en honden op de vlucht deed slaan.

‘ Hooliaadiéééééé...!!! Hooliaadiáááá!!!!... ’

En hij maakte dolle sprongen als een nukkig paard, hinnikend en steigerend, bijtend om zich heen als een dolle hond en dan weer malle gezichten trekkend voor den spiegel van een winkelétalage. Een koetsier met een hoogen hoed op den bok van een huurrijtuig trok zijn aandacht... één welgemikten sneeuwbal... pàts... vloog de kachelpijp door de lucht, en geen seconde later snorde een tweede bal in tegenovergestelde richting, ditmaal tegen de kepi van een jong luitenantje.

‘ Hooliaadiéééééé...!!!! ’

Hij rende voort in razende vaart, verbeeldde zich, dat hij nu een locomotief was. Dan opeens zag-ie een reus van een Kerstboom in een winkelkast. Een troepje kinderen stond ernaar te kijken, toen Kruimeltje kwam aanstoomen. Hij bracht den spoortrein tot stilstand en drukte zijn neus plat tegen de ruit. ‘ Gommeniekes watte kanjer van een boom... en

Chr. van Abkoude, Kruimeltje