142

Wilkes zag opstaan en hem de hand toesteken. ‘ Hoe toevallig, dat we elkaar nu reeds in New York ontmoeten. Mag ik u even voorstellen m'n vriend Charles Winters, ook Hollander... mijnheer Wilkes van Rotterdam. ’

‘ Zoo, komt u ook van Rotterdam? ’ vroeg de heer Winters, ‘ dat is mijn geboortestad

en ik heb er het grootste deel van mijn leven doorgebracht. ’

‘ Is u al lang hier? ’ vroeg Wilkes, die wel aan de kleeding en de manieren van den

heer Winters zien kon, dat deze geheel en al veramerikaanscht was.

‘ Zoowat zes jaren, ’ was het antwoord.

‘ We zijn zoo'n beetje de stad aan het bekijken, ’ sprak zijn metgezel, die Willem

Verwouden heette. ‘ Iets geweldigs, vindt u niet? ’

‘ Ja, ’ antwoordde Wilkes, ‘ zegt u dat wel. Ik ben hier tien jaar geleden ook al eens geweest, maar de stad is heel wat veranderd, behalve downtown, waar behalve wat nieuwe wolkenkrabbers de straten zoowat hetzelfde gebleven zijn. ’

‘ Gaat u hier in betrekking? ’ vroeg Willem Verwouden. Wilkes schudde het hoofd.

‘ Ik heb hier een zeer bijzondere plicht te vervullen, ’ antwoordde hij. ‘ Ik ben hierheen gekomen met het doel, iemand op te zoeken, van wien ik tien jaren geleden het spoor bijster geraakt ben. ’

‘ Tien jaren geleden, ’ zei de heer Winters, ‘ dan zal het u niet gemakkelijk vallen,

dien persoon te vinden. ’

‘ Komt u aan mijn tafel zitten, ’ noodigde Wilkes uit, ‘ dan zal ik u het geval

vertellen. ’

Zoo deden ze en nadat de nieuwgekomenen iets besteld hadden, begon Wilkes

hun zijn avonturen met Harry Volker te vertellen. De beide Hollanders luisterden met belangstel-

Chr. van Abkoude, Kruimeltje