88

‘ Nee-waarom? ’

‘ Dat maakt nog niet eens zoo'n herrie als jij. Gommes, jij eet als een nijlpaard... ’ De kinderen grinnikten, hoewel ze niet hardop durfden lachen, want juist kwam de Vader binnen en zette zich plechtig en waardig aan het hoofdeinde van de tafel. Hij merkte echter het lachen van de kinderen op en vroeg aan een hunner:

‘ Wat is er te lachen? ’

Het jongetje durfde niet te antwoorden, maar Kruimeltje was zoo vriendelijk, hem

uit die verlegenheid te helpen, door vrijmoedig te zeggen:

‘ Ik zei, dat Buikie eet als een nijlpaard en hij maakt nog meer lawaai dan een

stoomgemaal. ’

De Vader keek verbaasd op bij dien openhartigen uitval, iets, wat hij hier in het geheel niet gewend was. Bovendien was Buikie de beschermeling, het lievelingetje, voor wien betaald werd, gòed betaald werd, en dien ze vreesden te verliezen, als het hem niet naar den zin werd gemaakt.

Vader Keyzer uitte zijn verbazing door te zeggen, dat hij dergelijke brutaliteit niet afwachtte en Kruimeltje zonder eten naar boven zou sturen, als hij weer zoo iets zei. Maar de man hield er geen rekening mee, dat Kruimeltje een kind van de straat was, openhartig en vrijmoedig, zich niet storend aan wetten en bepalingen, een halve wilde, die geleefd had van wat hij kaapte, geen eerbied had voor gezag en alleen zwichtte voor overmacht. Kruimeltje liet zich nimmer tegen zijn wil aan banden leggen, zelfs niet door Vader Keyzer.

Ondertusschen werd de maaltijd voortgezet, waarbij vooral Buikie zich dapper

weerde.

De vader waagde het daarop een vraag te doen aan Kruimeltje: ‘ Hou je van boeken lezen? ’

Kruimeltje verstond het niet en zei tot Buikie:

Chr. van Abkoude, Kruimeltje