107

Veertiende hoofdstuk.

Wilkes redt Kruimeltje uit de handen van de politie.

E en week ging voorbij.

Zeven dagen van opnieuw rondzwerven door de stad met Moor als een

onafscheidelijk metgezel, zeven nachten slapen in hoeken en gaten, in kisten en vaten, die ternauwernood bescherming boden tegen de winterkou. En Kruimeltje doorstond het liever dan naar het Gesticht te gaan. Hij ontweek de politie, denkend, dat elke agent op hem loerde en hem terugbrengen wou. De waarheid was, dat de Vader van het weeshuis zich weinig aantrok van Kruimeltjes verdwijnen en in het geheel geen moeite deed, den jongen terug te brengen. Niemand betaalde immers voor hem en dus was er niets aan verloren.

Iederen avond ging Kruimeltje naar het ziekenhuis, om zijn vriend Wilkes te bezoeken. Deze beterde slechts langzaam, want longontsteking is een gevaarlijke ziekte, die soms heel lang kan duren. Het heldere winterweder echter werkte mede, om de genezing van Wilkes te bevorderen, en ofschoon hij nog niet ten volle beter was, toen de Oudejaarsklokken luidden, besloot hij het zieken-

Chr. van Abkoude, Kruimeltje