180

Kruimeltje zag haar levensgroote portret op het enorme aanplakbord en dan eronder met groote letters:

VERA DI BORBONI.

de beroemde Pianiste van het Conservatorium in Parijs in een speciaal Wagner-Mozart-programma.

Woensdag Avond 15 Juni. Aanvang 8.30 precies. Entree Drie Gulden.

Automobielen en rijtuigen hielden stil voor den ingang en deftig gekleede dames en heeren stapten uit. Een stroom van bezoekers ging het gebouw binnen. Toen kwam er een bijzonder luxueuze, enorme auto geluidloos aanrollen.

De portier van het gebouw snelde toe en hielp een dame bij het uitstijgen. ‘ Vera di Borboni, ’ fl uisterden de toeschouwers. De beroemde pianiste was gekleed in grijs costuum van zijde en kant, ze leek niet ouder dan zes- of zeven-en-twintig jaar.

Het bestuur kwam haar tegemoet, leidde haar naar den ingang. Kruimeltje keek met open mond naar al dat moois, hij wou wel mee naar binnen met die mooie dame en luisteren naar haar pianospel. Maar... drie gulden... en bovendien zouen ze toch hem en Moor d'r niet inlaten.

Kruimeltje stond bij den ingang en zag de pianiste met de heeren van het bestuur

passeeren.

Gossie, wat een mooie kleere had ze an... en watten bloeme... Kijk ze is een lange sleep hebbe... Wou die wel is op gaan staan en zich dan late vortsleepe. De kunstenares verdween in het gebouw en meerdere menschen volgden.

Kruimeltje vervolgde z'n weg, maar wou toch eerst eens even kijken naar die

mooie auto. Sjonge, wat glòm-die en de lantaarns leken wel van

Chr. van Abkoude, Kruimeltje