19

ruite ware heel en toen heb ik er een zooi stukgesmete met keie en gommes, wat een werk haalde ik toen voor die vent op. Maar 's avonds krege de agente me weer te pakke en toen hebbe ze me drie dage op het bero gehoue en geslage, omdat ik de commissaris bijna z'n poot had late breke... Hebbie een endje touw voor me om den hond mee vast te binde? Ik ga hem houe... Gossie wat is-die zwart, net een moor. We zalle 'm Moor noeme... ’

‘ Luister jongen, ’ zei Wilkes, ‘ ik ben maar een eenvoudig man en met dit kleine winkeltje verdien ik zoo'n beetje mijn brood, maar als je hulp noodig hebt of wat te eten wilt hebben, kom dan maar hier. ’

‘ Nou da's fi jn, hoor, ’ vond Kruimeltje. ‘ En nou gaan we maar, hè Moor? En jij

blijft bij me, ouwe jongen. ’

De hond vond het best en knorde zacht.

Toen gingen ze het kamertje en den winkel uit, klommen de besneeuwde treden op en waren weer op straat. Kerkklokken luidden, kerkgangers in warme bontjassen en mantels bewogen zich in groepen naar 't bedehuis, geen acht slaand op Kruimeltje en den hond.

‘ Kom mee, Moor. ’

Chr. van Abkoude, Kruimeltje