94

deeling B. Daar gaan morgen de honden in, die nu in A zitten. We zullen ze nu hun avondeten geven. Wil je me helpen? ’

‘ Ja, da's goed, ’ zei Kruimeltje.

De man gaf hem nu een groote mand, gevuld met sneden roggebrood, waarvan elke hond er twee kreeg. Bij Moor aangekomen, begon deze opnieuw droevig te janken. Kruimeltje gaf hem te eten en zei: ‘ Hou je maar stil, Moortje, de baas zal je gauw weghalen, wees maar zoet. ’ En Moor kreeg zooveel stukken brood, dat hij ze niet aankon en gaarne wat ervan aan zijn celgenoot overliet.

Toen gingen ze de honden voeren in de andere vertrekken en ten laatste liet de

bewaker Kruimeltje de gaskamer zien.

Het was een klein vertrek, geheel en al grijs geverfd. Muren en de vloer waren van cement. Een glazen kooi, luchtdicht, was aan den vloer vast gemetseld en stond in verbinding met afdeeling C door middel van een lage deur. Als deze deur geopend werd, kon men een hond van kamer C in de glazen kooi drijven.

‘ Kijk, ’ legde de man uit, ‘ hier worden de honden afgemaakt. We doen er twee of drie in de glazen kist en laten het gas in. Je ziet hier de gaspijp met de kraan. De honden leggen zich neer, worden duizelig en vallen in slaap. Ze worden nooit meer wakker. ’

‘ En hebben ze heelemaal geen pijn? ’ vroeg Kruimeltje met dichtgeknepen keel. ‘ Heelemaal niet, ’ bevestigde de man. ‘ Het is precies, alsof ze gaan slapen. Ze weten in het geheel niet, wat er met hen gebeurt en hebben niets te lijden. ’

‘ Ik vind het toch wel net als vermoorde... ’ zei Kruimeltje. ‘ Maar op de zachtste manier. En we kunnen

Chr. van Abkoude, Kruimeltje