122

op een nette uitspraak van onze taal. Men zegt Koe, en niet Koei, Potloden en niet Potlooie, en dan spreekt een schoolkind den onderwijzer nimmer aan met jij, maar met... ’

‘ Jou, ’ vulde Kruimeltje aan, die dacht, dat hij het bij 't rechte eind had. ‘ Neen vrindje, met U. ’ ‘ Gesnapt, oome. ’

‘ Oome? Wat is dat nu weer voor gekheid? Gesnapt oome... wel heb ik ooit...

verbeter dat oogenblikkelijk en zeg: Begrepen, meester. ’

‘ Ol rijt kokkie. ’

Meester Leentvaar verloor zijn kalmte en geduld en wond zich op. ‘ Zeg: begrepen meester, anders gooi ik je in den hoek. ’

‘ Begrepen meester, anders gooi ik je in den hoek. Ha-ha, da's moppig, ’ lachte

Kruimeltje, die dacht, dat de meester een grapje maakte.

Maar gelukkig werd meesters aandacht afgeleid door het binnenkomen van een drietal nieuwe leerlingen, die hij verwelkomen moest. Hij liet daarom Kruimeltje even aan zijn lot over. Kruimeltje vond meester wel aardig, hij hoopte maar, dat meester mooi teekenen kon, want daar was hij dol op. O ja, teekenen deed hij graag, daar konden de muren en schuttingen in de stad van getuigen. Terwijl meester de nieuwe kinderen een plaatsje aanwees, nam Kruimeltje een stuk krijt en teekende met een paar haastige lijnen een hond en daaronder de letters M O O R . De hond beviel hem niet en daarom veegde hij dien maar weer uit, doch de letters vond hij aardig. Hij was er echter niet zeker van, of er wel genoeg letters stonden en daarom voegde hij er nog een D bij. Toen meester naar hem terugkeerde, stond er M O O R D op het bord.

‘ Veeg dat oogenblikkelijk uit, ’ beval hij.

Chr. van Abkoude, Kruimeltje