Hoofdstuk 83

..

‘Je ziet er goed uit,’ zei Niki toen Grace de keuken in kwam in een marineblauw mantelpakje, waardoor haar haar zilver als maanlicht leek.

‘Dank je,’ zei Grace verlegen. Ze probeerde haar ketting om te doen, maar het lukte haar niet om de sluiting vast te maken.

‘Laat mij het maar doen,’ zei hij.

Ze legde de ketting in zijn uitgestrekte hand en huiverde toen zijn vingers haar nek licht raakten. Hij maakt hem te snel vast, dacht ze.

‘Nu ben je perfect,’ zei hij terwijl hij bewonderend naar haar keek.

‘Zo ver zou ik niet willen gaan.’

‘O jawel, Grace, je bent echt perfect,’ herhaalde hij nadrukkelijk.

Grace voelde haar wangen rood worden. Niki’s complimenten begonnen vrijpostiger te worden. Ze wist dat hij nooit misbruik zou maken van een gast, daar was hij veel te netjes voor. Maar telkens als hij haar naam zei, ontwaakte er iets in haar. Grace vond het vooruitzicht dat Nikita Koslov een stap verder zou gaan helemaal niet onaangenaam.

..

‘Kom hier, sloddervos. Je knopen zitten scheef,’ zei Ben terwijl hij Raychel niet al te zachtzinnig voor zich trok en de bovenste twee knopen van haar nieuwe bloes opnieuw vastmaakte. Ze had een grotere maat dan anders gekocht omdat ze de afgelopen maanden drie kilo was aangekomen. Ben vond het heerlijk dat ze er zoveel vrouwelijker uitzag. Hij zou de vrouwen met wie ze werkte erom kunnen kussen. En Elisabeth en John, met al hun barbecues.

‘Maar goed dat ik jou heb,’ zei Raychel lachend. Terwijl zij op de bruiloft was, gingen Ben en John een speelhuis in de tuin bouwen voor Ellis. Ze vermoedde dat John het makkelijk zelf kon, maar hij was duidelijk gesteld op Bens gezelschap. Het was heerlijk om deel uit te maken van zo’n geweldige familie. En om vriendinnen te hebben zoals de vrouwen met wie ze werkte. Bovendien had ze pasgeleden een enorme verrassing van Elisabeth gekregen in de vorm van een cheque voor 42.000 pond. Het was blijkbaar haar deel van een bundel vergeten aandelen die pasgeleden waren gevonden. Ze had geprotesteerd, maar Elisabeth had volgehouden dat het haar geld was en had haar gedwongen het aan te nemen. Op dit moment was er veel zonneschijn in haar leven. De enige wolk was de identiteit van haar vader, maar vandaag verdrong ze die gedachte. Vandaag was het Dawns dag.

..

‘Vino inapoi, in pat! Kom terug in bed, Anna!’

‘Ik moet opstaan,’ zei Anna terwijl Vladimir haar terugtrok in het bed dat vol rozenblaadjes lag en boven op haar ging liggen om haar tegen te houden. Ooit had ze Tony’s ongeremde libido aangezien voor liefde en romantiek, maar dat verbleekte tot iets heel onbeduidends vergeleken met Vladimir, die leefde voor haar lippen en dingen met haar lichaam deed waarvoor de kerk haar zou excommuniceren als ze ze op zou biechten. Hij was hartstochtelijk en toch teder, en de kwaliteit was zo goed dat ze meer dan één keer per nacht onmogelijk aankon.

‘Waarom laat je me in de steek? Het is weekend,’ zei hij.

‘Omdat ik a) de kat moet voeren en b) me moet klaarmaken voor een bruiloft en ik ben al laat omdat jij erop stond om een chocoladeontbijt in bed te eten.’

‘Hoe kun je een man in de steek laten die je ’s ochtends vroeg truffels geeft?’

‘Mijn vriendin trouwt vandaag,’ zei Anna. ‘En mijn kat moet eten.’

‘Ik moet eten.’ Vladimir begon zich te goed te doen aan haar hals. Anna kreunde, maar door de gedachte aan Dawns huwelijk kon ze weerstand aan hem bieden.

‘Stop, ik moet weg. O god, stop alsjeblieft voordat ik erin blijf!’ zei Anna, die probeerde tegen te stribbelen. Dat was echter moeilijk, heel moeilijk.

‘Goed, ik geef voor deze keer toe,’ zei hij terwijl hij haar spijtig liet gaan. ‘Vanavond ga ik voor je koken. Een traditioneel Roemeens gerecht.’

‘Wat dan? Een niet-doorbakken mensenoffer?’

‘Schat, steek nooit de draak met Vampiri,’ zei hij terwijl hij zijn tanden ontblootte. ‘Ze vermoorden je voor minder.’

‘En wat is hun favoriete methode?’ vroeg ze, speels glimlachend.

‘De dood door duizend hapjes,’ zei Vladimir terwijl hij met zijn vinger over haar borst gleed.

‘Daar hou ik je aan,’ antwoordde Anna stralend.