Hoofdstuk 68

..

Anna was bloednerveus toen ze zaterdagavond op de auto wachtte. Ze vroeg zich af wat Vladimir haar wilde geven, maar wat het ook was, het was ondergeschikt aan het feit dat ze hem opnieuw zou zien. Het vooruitzicht maakte haar gek, en tegen de tijd dat ze de auto voor haar voordeur hoorde stoppen, had ze slijtplekken in het tapijt in de hal gelopen.

Ze liet haar sleutels twee keer vallen terwijl ze de voordeur afsloot en deed een poging om haar onhandigheid weg te lachen tegen de Roemeense chauffeur, die totaal geen gevoel voor humor had. Het vergrootte haar zelfvertrouwen niet.

Vladimir wachtte op haar voor zijn huis, zijn benen gespreid, zijn armen gevouwen over een lange, openhangende jas met een Nehru-kraag waarin hij op een sexy manier autoritair leek. Ze slikte toen hij zijn hand uitstak om haar uit de auto te helpen. Het was de hand die haar hart had aangeraakt.

‘Anna, wat fijn om je weer te zien,’ zei hij. Hij was ongelooflijk galant. Het meest galante dat Tony ooit had gedaan, was haar vertellen dat hij niet over haar heen zou klimmen om bij Angelina Jolie te komen als ze met z’n drieën in bed zouden liggen. Daarna had hij het verpest door haar te vragen of ze in de toekomst open zou staan voor een triootje. Anna had onomwonden gezegd dat ze daar niet aan begon. Als ze bedacht hoe Tony’s hersenen werkten, zou het haar niet verbazen dat hij daar twee andere meisjes voor zou nemen als hij de kans kreeg, en haar in de kou zou laten staan.

Ze liepen Darq House in. Anna was dolblij om het weer te zien. Luno kwam naar haar toe terwijl hij met zijn staart kwispelde alsof het een helikopterwiek was en duwde zijn snuit in Anna’s hand.

‘Hallo, kerel, ik heb je gemist,’ fluisterde ze tegen hem. Luno bleef staan tot ze hem had geaaid, liep daarna terug naar zijn mand en ging weer liggen, maar hij hield zijn ogen op de baas gericht, die twee kelken wijn inschonk en er een aan Anna gaf.

Noroc!’ zei hij. Ze nam aan dat het proost betekende en herhaalde het woord voordat ze een slok nam. Het was erg lekker voor maagdenbloed. Geen wonder dat vampiers altijd dorst hadden.

‘Anna, volgende week is het Balul Luna Plina.’

‘Het wat?’

‘Het vollemaanbal. Ik geef het hier, in Darq House.’

‘Een bal?’

‘Ja.’

‘Hier?’

‘Inderdaad. Jij komt natuurlijk ook.’

‘Ik?’

‘Ja, Anna.’

‘Naar een bal?’

‘Ja. Ik wil dat je komt.’

Plotseling kreeg Anna een voorgevoel dat als een donkere schaduw boven haar bleef hangen.

‘Het is toch niet een van die verrassingen? Dat Jane ineens verschijnt en me vraagt om naakt over een catwalk te paraderen?’

Vladimir glimlachte met een opgetrokken mondhoek. Zijn ogen fonkelden. Hij droeg absoluut geen contactlenzen, zoals ze in het begin had vermoed. ‘Nee, geen trucs, je bent hier in een jurk, als gast. Mijn gerespecteerde gast.’

‘O god, ik heb geen jurk die sjiek genoeg is voor zo’n bal. Wat moet het er voor een zijn? Lang, kort?’

Vladimir stak een vinger op om haar het zwijgen op te leggen, stond op van zijn stoel, verdween en kwam binnen een minuut terug met een lange, zachte, zilverkleurige hoes over zijn arm. Hij ritste hem open en hield een prachtige lange jurk omhoog in een kleur blauw die deed denken aan een late avondhemel. Anna’s mond viel zo wijd open dat haar onderkaak bijna in haar decolleté verdwaalde.

‘Ik zei toch dat ik iets voor je had,’ zei hij.

‘Ja, en je hebt gelijk: het is geen bord,’ hijgde Anna. ‘Die is toch niet voor mij?’

‘Natuurlijk wel,’ zei Vlad. ‘Maak je geen zorgen, hij past. Je hoeft hem niet eens te proberen. Vertrouw me. Trek hem aanstaande zaterdag aan. Ik stuur de bijpassende lingerie op tijd naar je toe, maar die is nog niet helemaal klaar. De auto haalt je ’s avonds om kwart voor negen op.’

‘Moet ik een fles wijn meenemen?’

Vladimir keek haar afkeurend aan. Anna nam aan dat het antwoord nee was.

‘Dank je wel, Vladimir, hij is prachtig. Ik heb nog nooit zo’n jurk gehad.’

‘Natuurlijk niet, dit is een Vladimir Darq.’

Anna keek glimlachend op naar de man voor haar, met zijn zwarte haar en volle rode lippen, en daarna keek ze snel weer weg. Hij was oogverblindend. Hoe kon ze teruggaan naar haar gewone zaterdagavonden waarop ze naar Ant & Dec keek met een zielige kant-en-klaarmaaltijd voor één persoon? Anna voelde zich plotseling leeg vanbinnen en nam verdrietig een grote slok rode wijn.

‘Weet je dat de show donderdagavond om negen uur wordt uitgezonden, Anna? De lingerie ligt de volgende dag in de winkels, dus de timing is perfect.’

‘Ja, ik weet het.’ Nog maar vijf dagen voordat ze wist of ze zichzelf volkomen belachelijk had gemaakt en Vladimir Darqs carrière om zeep had geholpen. O god, hoe moest ze de volgende dag naar haar werk gaan? En waarom werd de show pas om negen uur uitgezonden, na kinderbedtijd? Ze durfde het niet te vragen, want ze wist niet zeker of ze het antwoord wilde weten. Het enige dat ze kon doen was afwachten, naar het programma kijken en na afloop sterven van schaamte.

Anna zette de kelk neer. Ze wilde niet te lang blijven.

‘Bedankt voor de prachtige jurk.’

‘Mijn auto haalt je zaterdagavond om kwart voor negen op.’ Vladimir gaf haar een handkus.

De hele weg naar huis hield ze haar andere hand op die plek. Zelfs de aanblik van Tony’s string bracht haar niet terug naar de realiteit. Daar zou ze echter gauw genoeg zijn. Alsjeblieft god, geef me nog een week om te genieten van het feit dat ik in de wolken ben!

Zomervlinders
9789049952310.xhtml
9789049952310-1.xhtml
9789049952310-2.xhtml
9789049952310-3.xhtml
9789049952310-4.xhtml
9789049952310-5.xhtml
9789049952310-6.xhtml
9789049952310-7.xhtml
9789049952310-8.xhtml
9789049952310-9.xhtml
9789049952310-10.xhtml
9789049952310-11.xhtml
9789049952310-12.xhtml
9789049952310-13.xhtml
9789049952310-14.xhtml
9789049952310-15.xhtml
9789049952310-16.xhtml
9789049952310-17.xhtml
9789049952310-18.xhtml
9789049952310-19.xhtml
9789049952310-20.xhtml
9789049952310-21.xhtml
9789049952310-22.xhtml
9789049952310-23.xhtml
9789049952310-24.xhtml
9789049952310-25.xhtml
9789049952310-26.xhtml
9789049952310-27.xhtml
9789049952310-28.xhtml
9789049952310-29.xhtml
9789049952310-30.xhtml
9789049952310-31.xhtml
9789049952310-32.xhtml
9789049952310-33.xhtml
9789049952310-34.xhtml
9789049952310-35.xhtml
9789049952310-36.xhtml
9789049952310-37.xhtml
9789049952310-38.xhtml
9789049952310-39.xhtml
9789049952310-40.xhtml
9789049952310-41.xhtml
9789049952310-42.xhtml
9789049952310-43.xhtml
9789049952310-44.xhtml
9789049952310-45.xhtml
9789049952310-46.xhtml
9789049952310-47.xhtml
9789049952310-48.xhtml
9789049952310-49.xhtml
9789049952310-50.xhtml
9789049952310-51.xhtml
9789049952310-52.xhtml
9789049952310-53.xhtml
9789049952310-54.xhtml
9789049952310-55.xhtml
9789049952310-56.xhtml
9789049952310-57.xhtml
9789049952310-58.xhtml
9789049952310-59.xhtml
9789049952310-60.xhtml
9789049952310-61.xhtml
9789049952310-62.xhtml
9789049952310-63.xhtml
9789049952310-64.xhtml
9789049952310-65.xhtml
9789049952310-66.xhtml
9789049952310-67.xhtml
9789049952310-68.xhtml
9789049952310-69.xhtml
9789049952310-70.xhtml
9789049952310-71.xhtml
9789049952310-72.xhtml
9789049952310-73.xhtml
9789049952310-74.xhtml
9789049952310-75.xhtml
9789049952310-76.xhtml
9789049952310-77.xhtml
9789049952310-78.xhtml
9789049952310-79.xhtml
9789049952310-80.xhtml
9789049952310-81.xhtml
9789049952310-82.xhtml
9789049952310-83.xhtml
9789049952310-84.xhtml
9789049952310-85.xhtml
9789049952310-86.xhtml
9789049952310-87.xhtml
9789049952310-88.xhtml
9789049952310-89.xhtml
9789049952310-90.xhtml
9789049952310-91.xhtml
9789049952310-92.xhtml