Hoofdstuk 51

..

Anna danste al vierentwintig uur door het huis. Ze had nagedacht over het bord, en de enige mogelijke conclusie was dat Tony bij haar terugkwam. Het was een heerlijk gevoel dat hij elk moment de deur kon opendoen. Ze raakte de tel kwijt van alle keren dat ze nieuwe lippenstift opdeed en zich voorstelde dat Tony die er helemaal af kuste.

Ze wilde dat ze niet naar Vladimir hoefde te gaan; de wet van Murphy schreef voor dat Tony zou komen wanneer zij weg was voor de opnames. Maar ze kon Vladimir niet in de steek laten. Ze hing een briefje op de deur dat ze ’s avonds om tien uur terug zou zijn en hoopte dat een inbreker het niet eerder vond.

Jane stond bij Vladimirs voordeur op haar te wachten. Haar mooie gezicht werd bijna in tweeën gespleten door een brede glimlach. Anna was nauwelijks de auto uit toen Jane haar vastpakte en stevig omhelsde.

‘Lieve Anna, wat denk je wat ik gisteren heb gehoord? Er komt een nieuwe serie van Janes Dames en die ga ik presenteren. Ze zijn zelfs van plan om series met variaties op het thema te maken.’

Jane leek langer en Anna keek naar beneden om te controleren of ze zweefde.

‘Je had me moeten zien, Anna, ik was geweldig. Ik was jong en enthousiast en onweerstaanbaar. Elaine Massey maakte geen enkele kans.’

‘Ik ben dolblij voor je,’ antwoordde Anna, die zelf ook breed glimlachte, half dankzij het goede nieuws van Jane, half dankzij het cadeau dat ze gisteren op haar stoep had gevonden.

Vladimir Darq leek nogal geïrriteerd door die glimlach. En Maria was er nog geïrriteerder door. Ze zei een aantal keren ‘la dracu’ – duidelijk een vloek – terwijl ze Anna’s gezicht opmaakte.

‘Maria zegt dat je te veel lacht,’ zei Vladimir verontwaardigd.

‘Goed, dan kijk ik wel chagrijnig.’ Anna trok een overdreven pruilmond.

‘Nee, niet chagrijnig. Als een beeld. Neutraal. Het is goed dat je vandaag niet zenuwachtig bent, Anna, maar wat gaat er in je hoofd om? Ik neem aan’ – hij snoof hooghartig – ‘dat het iets te maken heeft met je ontrouwe man, Tony.’ Hij sprak de naam minachtend uit. ‘En ik dacht nog wel dat je je haar had geverfd omdat je er goed uit wilde zien voor jezelf.’

‘Ik heb mijn haar ook voor mezelf geverfd,’ zei Anna, die eveneens hooghartig snoof. ‘Ik heb het gedaan voordat Tony me een cadeau stuurde waardoor ik weet dat hij genoeg begint te krijgen van die andere vrouw.’

‘Wat voor cadeau?’

‘Een bord.’

‘Een bord! O farfurie?’ Vladimir maakte een rond gebaar, in de maat van een bord, om er zeker van te zijn dat ze dat bedoelde. Hij leek minder onder de indruk dan Anna bij het idee van een bord als symbool van romantiek.

‘Niet zomaar een bord. Een speciaal bord. Met onze foto erop.’

Vladimir trok zijn wenkbrauwen zo hoog op dat Roger Moore er jaloers op zou zijn geweest.

‘Dat begrijp jij niet.’ Misschien waren homo’s toch minder romantisch dan hetero’s, redeneerde ze.

‘Waarom? Waarom begrijp ik dat niet? Misschien omdat ik minder menselijk ben dan jij?’ Zijn vreemd gekleurde ogen glinsterden alsof hij haar daar het bewijs van wilde leveren.

‘Dat bedoelde ik niet,’ zei ze. Ze wist dat hij het grappig vond dat zij, net als de helft van de modewereld, zich afvroeg of de verhalen dat hij een vampier was klopten. Maar deze keer was ze eerlijk. Dat had ze echt niet bedoeld. ‘Luister, ik weet niet wat er voor romantiek doorgaat in de homowereld.’

‘En ik weet dat wel?’ onderbrak hij haar.

‘Tja... eh... ja,’ zei Anna. ‘Dat denk ik wel.’

‘En waarom denk je dat?’

‘Eh, omdat je... ik dacht dat je... ja toch? Tja, je, eh... je bent toch homo?’ vroeg Anna, die nu minder zelfverzekerd klonk.

‘Je denkt dat ik een homo ben? Omdat ik kleding ontwerp, denk je dat ik een homo ben?’ Ze wist niet of de vonken in zijn ogen van boosheid of van plezier waren.

‘Ik dacht...’

Het was plezier. Hij gooide zijn hoofd achterover en lachte.

‘Nebunatico! Dom meisje – o, nee, nee, nee, Anna. Ik ben geen homo.’

Anna keek op naar de heteroseksuele, lange Roemeense man en trok haar badjas wat dichter om zich heen. Hemel, hij had haar borsten aangeraakt. Wat vernederend!

Vladimir Darqs mondhoek krulde aan een kant omhoog terwijl hij naar haar keek.

‘Geloof me, Anna, als ik je had gewild, zou je niet veilig zijn. Ik ben een erg gevaarlijke hetero. En stop nu alsjeblieft met glimlachen en laat je opmaken door Maria.’ Hij mompelde ‘la dracu’ en liep naar Leonid, die grote, parapluvormige reflectoren neerzette. Waarschijnlijk vertelde Vladimir hem wat Anna net had gezegd, want ze hoorde ze samen lachen. Ze zweeg gepikeerd terwijl Maria aan haar gezicht werkte. Jane liep naar haar toe met een kop koffie, hoewel Maria het niet goedvond als ze daarvan dronk.

‘Het spijt me, maar ik hoorde net wat je zei,’ begon Jane verontschuldigend. ‘Wie is Tony?’

‘Mijn verloofde,’ antwoordde Anna met een diepe zucht. ‘Ik denk tenminste dat hij nog steeds mijn verloofde is. Hij is er na Valentijnsdag vandoor gegaan met een tiener die in zijn kapsalon werkt.’

‘Een geweldige timing hebben mannen, vind je niet? Ik ben op kerstavond gedumpt.’

‘Gedumpt – jij?’ vroeg Anna ongelovig. Ze kon zich niet voorstellen dat iemand zo’n prachtige vrouw als Jane kon dumpen.

‘Tja,’ zei Jane met een sentimentele glimlach. ‘Bruce heeft me zijn schouder aangeboden om op te huilen en sinds dat moment zijn we samen.’

‘Echt waar?’ Anna hield haar adem in. ‘Dan gedragen jullie je erg professioneel als jullie aan het werk zijn. Ik heb er niets van gemerkt.’

‘Dat is de bedoeling ook,’ zei Jane met een knipoog. ‘Maar vergis je niet. Thuis is hij een tijger. Trouwens, op oudejaarsavond stond mijn ex voor mijn deur, als het spreekwoordelijke zwarte schaap, en toen had ik het grote genoegen om hem de straat op te schoppen.’

‘Briljant,’ lachte Anna.

‘Heb je er veel verdriet van gehad?’ vroeg Jane voorzichtig.

‘Ik was er kapot van,’ antwoordde Anna. ‘Ik heb een hele tijd niets anders dan pijn gevoeld. Het was verschrikkelijk.’

‘En hoe voel je je nu? Geneest de tijd inderdaad alle wonden, zoals ze zeggen?’

‘De eerste paar weken niet,’ antwoordde Anna terwijl ze terugdacht aan het afschuwelijke meer van pijn waarvan ze de oever niet kon zien, laat staan dat ze in staat was ernaartoe te zwemmen. ‘Maar ik voel nu een beetje grond onder mijn voeten, hoewel ik nog steeds mijn slechte momenten heb. Dit programma heeft ervoor gezorgd dat de weekenden niet meer zo lang en eenzaam zijn, en de vrouwen op mijn werk zijn fantastisch en steunen me. Het is erg vreemd omdat we allemaal van een andere leeftijd zijn, maar we kunnen goed met elkaar overweg. Leeftijd is helemaal niet belangrijk.’

‘Wat interessant.’ Jane leek haar oren te spitsen. ‘Waar werk je?’

‘Op het hoofdkantoor van White Rose Stores op het Eastings-bedrijventerrein. Ik werk op de afdeling Bakkerij.’

Maria begon aan Anna’s haar. Ze trok het omhoog in een enorme toren die de zwaartekracht tartte.

‘Denk je dat je hem terug wilt?’ vroeg Jane met één oog op Maria’s vaardige handen.

‘Ik denk het wel,’ antwoordde Anna. Haar hersenen, die zouden moeten denken aan alle gemene dingen die hij had gedaan – zoals ervandoor gaan terwijl zij een miskraam had – herinnerden zich irritant genoeg alleen zijn positieve punten: zijn vriendelijke karakter, zijn verlangen naar haar lichaam, zijn ambities, zijn vrijgevigheid. Hij had veel goede punten naast de slechte. Ze hoopte dat ze verder konden als hij terugkwam.

Twintig minuten later was Jane diep in gesprek met Anna, voor de camera deze keer.

‘Anna, je draagt een T-shirt van € 0,99 en daaronder een Vladimir Darq-bodyshaper – hoe sexy voel je je?’

Anna keek in de spiegel. Maria had haar haar zo hoog opgestoken dat Amy Winehouse jaloers zou zijn. Ze had haar ook smokey eyes en glanzende roze lippen gegeven, maar de make-up was niet de oorzaak van het feit dat haar lichaam elektrisch geladen leek. Vladimir Darqs bodyshaper had haar de borsten van een negentienjarige gegeven, en een middel dat in- en weer uitstulpte naar een paar prachtige heupen. Voor één keer strekte ze haar lichaam in plaats van haar rug te krommen om haar borsten te verbergen. Zelfs in het allergoedkoopste T-shirt voelde Anna zich begeerlijker dan ze ooit voor mogelijk had gehouden.

‘Ik kan het niet geloven, Jane,’ zei Anna. ‘Ik had niet verwacht dat mijn borsten ooit weer zo hoog zouden zitten. Ik dacht dat ze voorbestemd waren om rond mijn middel te bungelen.’

Bruce snoof afkeurend.

Jane richtte haar aandacht op de ontwerper. ‘Vladimir, kun je ons vertellen wat je voor Anna hebt gedaan?’

‘Heel eenvoudig. Ik heb een bodyshaper gemaakt, de “Darqone”, die zowel comfortabel als sexy is,’ zei hij zelfverzekerd. ‘Die combinatie is niet onmogelijk.’

‘Hoe zorg je ervoor dat de prijs van de Darqone zo laag is dat hij voor elke vrouw bereikbaar is?’

Vladimir lachte even, alsof het antwoord duidelijk was. ‘Het probleem met bedrijven die G- en H-maten voeren, is dat ze hun lingerie niet in 70 of 75 of 80 maken,’ legde hij uit. ‘Ik voer alle maten. Jullie zullen zien dat de Darqone, die Anna nu draagt, een basisgarderobestuk wordt. En natuurlijk verkoop ik er zoveel dat ik de prijs laag kan houden.’

‘Je lijkt erg overtuigd, Vladimir,’ pareerde Anna speels. ‘Wat gebeurt er als je er niet zoveel verkoopt als je hebt ingecalculeerd?’

‘Dat gebeurt niet,’ antwoordde Vladimir Darq. Wat zelfverzekerdheid betrof, scoorde zijn antwoord driehonderd op een schaal van tien.

‘Cut,’ riep Mark. ‘We moeten die body nu zien, Anna. We maken er een paar opnames van en dan is het genoeg voor vandaag.’

‘Dat is wat jullie altijd tegen me lijken te zeggen: “Trek je kleren uit,”’ glimlachte Anna.

‘Inderdaad, en je vindt het heerlijk,’ zei Mark, waarna hij haar een kushandje gaf.

Anna trok glimlachend het T-shirt uit.

‘Je borsten zijn prachtig in die body, Anna,’ riep Bruce vanachter de camera.

‘Handen op je heupen, Anna,’ instrueerde Mark. ‘En ik ben het met Bruce eens.’

Anna lachte. Als iemand dit een maand geleden aan haar had verteld, had ze gedacht dat hij een krankzinnige perverseling met grauwe staar was. Nu durfde ze het bijna als een eerlijk compliment te accepteren, hoewel ze ervan bloosde.

Vladimir Darq zei niets. Hij stond met zijn armen over elkaar en een donkere uitdrukking op zijn gezicht naast Maria. Het viel hem op dat Anna haar schouders rechtte en dat ze een heel lange hals had als ze zich niet probeerde te verstoppen.

‘En, hoe was Milaan? Was je daar voor de modeweek?’ vroeg Anna, die haar badjas aantrok toen het filmen achter de rug was.

‘Ik ben niet voor de mode gegaan,’ zei Vlad. ‘Ik ging voor de Italianen.’

‘De Italianen?’ Anna slikte.

‘Ja, ik had honger en Italianen zijn heel smakelijk.’

‘Je maakt toch een grapje?’ vroeg Anna.

‘Vampiri maken geen grapjes over hun voedsel,’ antwoordde Vladimir Darq met zo’n intense blik dat Anna snel wegkeek. Vladimir draaide zich om naar Mark en Anna waaide haar verhitte wangen koele lucht toe.

Vladimir stuurde Anna naar huis met haar smokey eyes, haar opgestoken haar en de Darqone aan haar lichaam. Hij zei dat ze hem thuis moest dragen en zich de vrouw moest voelen die ze in de spiegel had gezien. Hij gaf haar een doos met bodyshapers in verschillende prachtige kleuren en drukte haar op het hart dat ze de hele week niets anders onder haar kleren mocht dragen.

Het briefje dat ze voor Tony had achtergelaten, hing nog op de deur toen ze thuiskwam. Hij was niet langs geweest. ‘Jammer,’ zei ze zuchtend. Ze haastte zich naar de lange spiegel in haar slaapkamer om haar make-up te bewonderen, nam een verleidelijke pose aan en probeerde zich voor te stellen wat Tony zou denken als hij haar nu zag. Lynette Bottom zou worden afgedankt in de dichtstbijzijnde vuilnisbak, en hij zou haar bespringen. Ze gleed met haar handen over haar rondingen. Ze voelde zich fantastisch. Tony zou absoluut geen weerstand aan haar kunnen bieden als ze eruitzag zoals nu.