Hoofdstuk 25

..

Anna kwam de volgende dag weer werken. Ze voelde zich nog een beetje zwakjes, hoewel ze verstandig was geweest en wat toast had gegeten. Ze vertelde Christie nog eens dat ze zo weinig mogelijk tijd wilde doorbrengen in haar huis vol herinneringen. Bovendien wilde ze Dawn een nieuwe panty geven.

‘Stom mens,’ zei Dawn terwijl ze de panty van Anna aanpakte.

Christie schonk Anna een brede, vriendelijke, warme glimlach.

‘Je hebt een beetje kleur op je wangen. Ik hoop dat je goed hebt geslapen.’

‘Ik kan me niet herinneren dat ik ben opgestaan en naar bed ben gegaan, maar dat heb ik blijkbaar gedaan want daar werd ik wakker,’ antwoordde Anna. ‘Ik voel me vandaag een stuk beter. Bedankt dat je me naar huis hebt gebracht, Christie. En dat je naar me hebt geluisterd.’

‘Dat was geen enkele moeite.’ Christie wuifde Anna’s woorden weg. ‘Ik ben blij dat ik kon helpen.’

‘Luister, het is niet veel. Het is gewoon een gebaar om jullie te bedanken omdat jullie gisteren zo lief waren...’ Anna haalde vier dozen chocola uit haar tas die ze bij de kiosk in het treinstation had gekocht.

‘Je verdient te veel,’ grinnikte Dawn met de chocola en de panty in haar handen.

‘Dat had je echt niet hoeven te doen,’ zei Grace. ‘Ik heb alleen je jas gepakt.’

‘En ik alleen je sjaal,’ vulde Raychel aan.

‘Jullie hebben meer dan dat gedaan,’ zei Anna. Ze kon het niet onder woorden brengen zonder overdreven te klinken. Ze herinnerde zich de warmte in hun ogen. Geen medelijden, maar steun. Dat was het verschil.

Dawn had al drie chocolaatjes gegeten. ‘Je moet vaker ziek worden op kantoor,’ zei ze. Daarna corrigeerde ze zichzelf: ‘Ik bedoel niet echt ziek, ik bedoel net ziek genoeg om je rot genoeg te voelen om chocola...’

‘Ja, we weten wat je bedoelt, Dawn,’ viel Christie haar in de rede. Er zat geen greintje kwaadaardigheid in Dawn, maar ze kon zich erg onhandig uitdrukken. ‘Anna, ik ga straks bij een kopje koffie van je chocola genieten,’ ging ze verder. ‘En we hebben gepraat. Omdat je vrijdag jarig bent, willen we het geld dat we hebben gewonnen gebruiken om dat met jou te vieren.’

‘Het Thaise restaurant verderop in de straat schijnt geweldig te zijn,’ zei Dawn.

‘O,’ was het enige dat Anna kon uitbrengen, omdat de uitnodiging erg onverwacht kwam. De glimlach die ze Christie schonk sprak echter boekdelen. ‘Fantastisch,’ zei ze.