Hoofdstuk 81

..

Dawn moest die donderdag een verplicht bezoekje aan haar toekomstige schoonfamilie afleggen om het tijdstip waarop de auto’s arriveerden af te spreken. Op welk moment was dat een plicht geworden? dacht ze terwijl ze het pad op liep en nauwelijks een opgedroogde drol van de hazewindhond wist te ontwijken. Het leven was zoveel minder gecompliceerd geweest toen ze zich een deel van de Crookes had gevoeld en had gehunkerd naar hun liefde. Waarom had ze in vredesnaam willen trouwen? Aan de andere kant was Calum ongewoon lief sinds zijn vrijgezellenavond.

‘Ik weet dat ik af en toe een idioot ben geweest, Dawn,’ had hij gisteravond in bed gezegd. ‘Maar ik hou van je. Ik weet dat jij liever wilde trouwen dan ik en dat ik het heb laten gebeuren, maar nu wil ik dolgraag trouwen. Stel je voor, over minder dan achtenveertig uur zijn we man en vrouw.’

Deze nieuwe, aardige Calum gaf Dawn nog meer het gevoel dat het haar plicht was om naar het altaar te lopen. Ze wilde bijna dat hij haar weer sloeg – heel hard deze keer – zodat ze een excuus had om weg te gaan, maar dat deed hij niet. In plaats daarvan hadden ze seks en ze hield haar ogen dicht en deed alsof ze ervan genoot terwijl de tranen onder haar oogleden brandden.