Hoofdstuk 79
..
‘Lieve hemel, heb je soms plastische chirurgie ondergaan?’ vroeg Dawn aan Anna toen ze de volgende dag de afdeling op kwam paraderen. ‘Je ziet er twintig jaar jonger uit dan toen we je zaterdag achterlieten, en toen leek je een jaar of negentien. Ben je in werkelijkheid naar een van die botoxfeestjes geweest?’
Iedereen draaide zich om naar het fenomeen Anna met haar frisse gezicht en stralende ogen. Zelfs haar haar leek levendiger: het viel in kastanjebruine krullen om haar heen en sprong op als ze bewoog, alsof ze rechtstreeks uit een shampooreclame kwam.
‘Ik weet niet wat je bedoelt,’ zei Anna met een grijns die zo voldaan was dat Cheshire-katten over de hele wereld haar al snel zouden bellen voor tips.
‘Spoedvergadering, denk ik,’ zei Christie, die haar telefoon op voicemail overschakelde en de anderen voorging naar de kantine.
..
‘Zag je Malcolms gezicht toen we langs zijn bureau liepen?’ vroeg Raychel, die zich deze maandagochtend aanzienlijk lichter voelde dan ze in jaren had gedaan. Haar tante was fantastisch en ze hield zoveel van haar. Ze voelde zich heel tevreden met haar lot.
‘Laat hem naar de pomp lopen,’ zei Christie. ‘Het kan me niet schelen wat die sukkel van mij of een van ons denkt.’
‘Ik haat hem,’ zei Dawn. ‘Ik heb hem nooit gemogen, maar nu hij Grace heeft verraden en een anonieme brief over Christie en James heeft gestuurd, haat ik hem dubbel, driedubbel misschien.’
Anna was de laatste die met haar cappuccino aan tafel kwam zitten. De anderen konden niet wachten tot ze zou beginnen, dus begon ze pesterig langzaam te vertellen: ‘Er was eens...’
‘Je bent zó dood als je niet opschiet,’ zei Dawn.
‘Oké, als ik eerlijk ben heb ik het grootste deel van de avond in mijn eentje gestaan en toastjes gedeeld met de hond...’
‘Vertel dat deel later maar,’ zei Christie, die een draaibeweging met haar hand maakte alsof ze Anna naar de sappige gedeelten wilde doorspoelen.
‘Dus ik was vroeg thuis, maar Vladimir was me gevolgd en heeft me een afscheidszoen gegeven, en gisterochtend heeft hij me van huis opgehaald en heb ik de hele dag met hem doorgebracht.’
‘Wat hebben jullie gedaan?’
‘We hebben film gekeken, hij heeft eten voor me gekookt...’
‘En verder? Kreng!’ riep Dawn.
‘We hebben naar muziek geluisterd, en daarna...’
‘Anna!’
‘Daarna heeft Vlad me gespietst...’
‘Halleluja,’ zei Grace, waarna ze allemaal applaudisseerden.
‘Is Tony nog teruggekomen?’ vroeg Dawn.
‘Jazeker.’
‘Ik hoop dat je hem hebt verteld dat hij kan oprotten?’
‘Min of meer,’ zei Anna. ‘En jullie geloven het nooit, maar die stomme kat is ook terug.’
‘Je mag de kat houden,’ zei Grace. ‘Die heeft toch geen ballen.’
‘Wie wel?’ vroeg Raychel. Voor haar doen was het een zeldzaam en gewaagd grapje.
‘Ik ken iemand die ze wel degelijk heeft,’ zei Anna dromerig. ‘Hoewel ze vanochtend niet meer zo vol zaten.’
‘Anna Brightside, smerig wijf!’ zei Grace lachend.
‘Hoe was je vrijgezellenavond?’ vroeg Christie aan Dawn. Ze maakte zich zorgen over haar.
‘Afgrijselijk,’ zei Dawn. ‘Maar gisteren was de repetitie voor de bruiloft en Calum was... een nieuwe man. Het was zo vreemd. Hij ging niet naar de pub en wilde ook niet naar zijn moeder voor de zondagse lunch. Hij wilde alleen met me zijn.’ Hij was net als hij in het begin was geweest, voegde ze er in zichzelf aan toe.
‘Misschien begint hij eraan te wennen,’ zei Grace. Ze nam Dawn de laatste tijd op in haar avondgebed. Alsjeblieft God, zorg ervoor dat Dawn trouwt om de goede redenen. ‘Wanneer ga je je jurk halen?’
‘Vanavond, na het werk.’
‘Dus de countdown begint,’ zei Anna.
‘Dat kun je wel zeggen,’ zei Dawn. Ze probeerde net zo te glimlachen als Anna, maar de waarheid was dat Calum nooit in staat zou zijn om haar zo te laten stralen als Anna vandaag deed. Calum was gisteren de hele dag poeslief geweest, maar het maakte geen verschil omdat ze alleen aan Al Holly kon denken. Ze had zich stilletjes in slaap gehuild en het had uren geduurd omdat de countdownklok voor haar huwelijk tikte, maar de klok die de tijd aftikte tot Al Holly met zijn koffers in de bus zou stappen veel luider klonk.