Hoofdstuk 28

Maggie keek toe terwijl Nick zorgvuldig om de stapels heen liep die ze over de hele vloer van zijn kantoor had uitgestald. Nadat hij een plekje had vrijgemaakt, zette hij de dampende pizza neer met twee blikjes cola. Toen ging hij bij haar zitten en strekte zijn lange benen uit. Daarbij streek hij met een voet bijna langs haar dij. Ze had zichzelf erop betrapt dat ze zich de hele dag scherp bewust was van zijn aanwezigheid. Eigenlijk had ze verwacht dat ze te moe was om nog iets te voelen, maar haar lichaam plaatste haar elke keer weer voor verrassingen wanneer zijn elleboog toevallig langs haar arm streek of zijn hand vluchtig haar dij raakte wanneer ze in de auto zaten en hij de jeep in een andere versnelling zette.

Al uren daarvoor had ze haar schoenen uitgetrokken en was ze op haar voeten gaan zitten. Inmiddels prikten ze, en ze masseerde ze om de beurt terwijl ze de verslagen van de lijkschouwer las over de lichamen van Aaron Harper en Eric Paltrow, de twee dode jongetjes die misschien ten onrechte als slachtoffers van Ronald Jeffreys waren beschouwd.

Ondanks de gruwelijke bijzonderheden die ze las, rook de pizza heerlijk. Toen ze opkeek, zag ze dat Nick naar haar stond te kijken terwijl ze haar voeten masseerde. Blijkbaar voelde hij zich betrapt, want hij wendde onmiddellijk zijn blik af. Hij maakte een blikje cola open en gaf het haar.

‘Bedankt.’ Nu had ze echt trek. Van het broodje ham-kaas had ze die ochtend maar twee happen genomen. Ze had het laten staan tot Preston, een van de jonge hulpsheriffs, had aangeboden het voor haar op te eten. Dat was inmiddels uren geleden. Buiten was het donker geworden; de telefoons rinkelden aanzienlijk minder, en het personeel was uitgedund. Sommigen waren naar huis gestuurd om tot rust te komen, anderen waren op pad om te zoeken naar een kleine jongen die van de aardbodem verdwenen leek.

Nick pakte een dik stuk pizza en trok het vakkundig los zonder dat de kaas eraf gleed. Hij legde het op een papieren bord en gaf het aan Maggie. De geur van paprika, salami en kaas drong in haar neus. Gretig nam ze een veel te grote hap, zodat de kaas en de saus over haar kin dropen.

‘Jezus, O’Dell, je zit onder de saus.’

Ze likte haar mondhoek af.

‘Andere kant.’ Hij keek haar aan. ‘En het zit ook op je kin.’

Met haar handen vol pizza en de rapporten van de lijkschouwer likte ze haar andere mondhoek schoon, terwijl ze zocht naar een veilige plek om iets neer te zetten.

‘Nee, hoger. Hier, laat mij het maar doen.’

Terwijl hij met zijn duim over haar mondhoek streek, ontmoetten haar ogen de zijne. Zijn vingers streken over haar kin, en zijn duim gleed over haar onderlip, terwijl ze zeker wist dat daar geen kaas of saus zat. In zijn ogen las ze dat hij de plotseling oplaaiende spanning ook voelde. Zijn vingertoppen rustten langer dan nodig op haar kin, gleden omhoog, streelden haar wang. Zijn duim aarzelde op haar onderlip. Volkomen verrast door de reactie van haar lichaam, schoof ze een eindje weg, buiten zijn bereik.

‘Bedankt,’ wist ze uit te brengen, zijn blik ontwijkend. Ze gooide het bord met pizza bijna op de grond, pakte een servet en maakte het karwei af, harder wrijvend dan nodig was in een poging een eind te maken aan de spanning.

‘Ik denk dat we nog meer servetten nodig hebben, en ik zal nog wat cola halen.’ Haastig krabbelde Nick overeind.

Maggie keek naar hem op. Hij zag eruit alsof hij zich in verlegenheid gebracht voelde. Uit de kleine koelkast in de hoek van zijn kantoor pakte hij twee blikjes, en vervolgens legde hij nog wat servetten op de stapel die al op de grond lag. Toen hij weer ging zitten, bewaarde hij wat meer afstand. Het was haar opgevallen dat hij zich aanzienlijk terughoudender was gaan gedragen sinds hij had ontdekt dat ze getrouwd was. Dus de aanraking, de streling had hem ook verrast.

‘Er zijn zoveel discrepanties.’ Ze probeerde zich weer op het rapport van de lijkschouwer te concentreren. ‘Ik begrijp niet hoe zelfs maar iemand heeft kunnen denken dat Jeffreys alle drie die jongens heeft vermoord.’

‘Brengen seriemoordenaars dan geen veranderingen aan in hun werkwijze?’

‘Ze kunnen dingen toevoegen. Ze willen nog wel eens experimenteren. Zoals Jeffrey Dahmer, die verschillende methodes uitprobeerde om zijn slachtoffers zo lang mogelijk in leven te houden. Hij boorde gaten in hun schedel waardoor ze tot niets meer in staat waren, maar niet doodgingen.’

‘Misschien hield Jeffreys ook van experimenteren.’

‘Het ongebruikelijke in dit geval is dat de moorden op Harper en Paltrow bijna identiek waren. Beide jongens waren geboeid, met touw, met hun handen achter hun rug. Ze zijn allebei gewurgd, en bij allebei was de keel doorgesneden. De verwondingen in de borst waren bijna identiek, tot zelfs het aantal steekwonden toe. Bij beiden was hetzelfde mes gebruikt om de x in de huid te kerven. En geen van de twee jongens vertoonde sporen van seksueel misbruik. Hun lichamen werden gevonden op verschillende, afgelegen plekken bij de rivier.’

Al pratend wees ze op de documenten om haar heen, voorzichtig om niet te morsen. Het afgelopen uur was ze pas goed gaan beseffen hoe uitgeput ze was. Haar blik vertroebelde terwijl ze de hanenpoten van de lijkschouwer las. George Tillie was niet zo nauwkeurig geweest als hij had moeten zijn. Het rapport over het lichaam van Eric Paltrow noemde als enige het feit dat het lichaam volkomen schoon was aangetroffen. Geen van beide rapporten maakte melding van olie op het voorhoofd of elders op het lichaam.

Maggie keek naar Nick, die tegen de archiefkast stond geleund en in zijn ogen wreef. Zijn haar zat in de war doordat hij er geregeld met zijn handen door had gestreken; zijn mouwen waren tot de ellebogen opgerold en onthulden zijn gespierde onderarmen; zijn das was inmiddels verdwenen, en hij had verscheidene knopen van zijn gekreukte overhemd losgedaan, waardoor er zo veel van zijn borst zichtbaar was, dat het haar afleidde. Ze schudde haar hoofd, pakte een rapport van de grond en probeerde geconcentreerd te blijven.

‘Bobby Wilson, daarentegen –’

‘Ik weet wat je wilt zeggen,’ viel Nick haar in de rede. Hij boog zich naar voren. ‘Zijn handen waren vóór hem gebonden. Met isolatieband, niet met touw. Hij was doodgestoken; er waren geen sporen van verwurging; zijn keel was niet doorgesneden, en er was een jachtmes gebruikt. Hoewel er wel erg veel steekwonden waren –’

‘Tweeëntwintig.’

‘Tweeëntwintig steekwonden, er was niet in de huid gekerfd.’

‘Bovendien was Bobby Wilson seksueel misbruikt. Meer dan één keer zelfs.’

‘En zijn lichaam werd gevonden in een afvalcontainer in een park in plaats van bij de rivier. Jezus, ik word kotsmisselijk van al die ellende.’ Hij schoof zijn pizza weg, pakte zijn cola, dronk het blikje leeg en veegde met de rug van zijn hand zijn mond af. ‘Oké, er zijn grote verschillen, maar waarom zou Jeffreys geen dingen hebben veranderd? Zelfs dat seksuele misbruik, zou dat niet kunnen worden gezien als… hoe moet ik het zeggen… een soort escalatie?’

‘Dat zou kunnen, maar de volgorde was Harper, Wilson, Paltrow. Het is erg ongebruikelijk dat een moordenaar veranderingen aanbrengt, experimenteert en dan teruggaat naar zijn oorspronkelijke methode. Hij gebruikt een mes – iets met een smal lemmet, misschien een fileermes. Dan stapt hij over op een jachtmes, en vervolgens gaat hij weer terug naar het eerste mes. Zelfs de stijl is heel anders. De moorden op Harper en Paltrow waren tot in de details nauwkeurig gepleegd. Beide jongens werden vermoord door iemand die er de tijd voor nam, iemand die ervan genoot zijn slachtoffer te kwellen. Net als de moord op Danny Alverez. Terwijl de moord op Bobby Wilson lijkt te zijn gepleegd in het vuur van het moment, met te veel emotie en passie om ook maar enige zorg aan details te besteden.’

‘Weet je, ik heb altijd gedacht dat het haast te gemakkelijk leek,’ zei Nick vermoeid. ‘Ik heb me ook wel eens afgevraagd of mijn vader niet zo volledig opging in het mediacircus, dat hij misschien iets over het hoofd heeft gezien.’

‘Wat bedoel je?’

‘Nou, dat hoor je toch wel vaker? Dat er in de opwinding dingen over het hoofd worden gezien? Mijn vader heeft het altijd heerlijk gevonden om in het middelpunt van de aandacht te staan. Toen ik begon als quarterback voor UNL, kwam hij altijd naar de kleedkamer. Elke wedstrijd. Daar stond hij op. Mijn moeder zei dat hij dat deed omdat hij zo trots op me was. Toch gebeurde het maar al te vaak dat hij alleen maar oog had voor de televisiecamera’s.’

Maggie luisterde geduldig en bleef zwijgen toen het even stil bleef. De relatie tussen Nick en zijn vader was blijkbaar nogal complex. En hoewel hij het moeilijk vond erover te praten, wist ze dat hij probeerde haar iets belangrijks te vertellen. Iets wat betrekking had op het onderzoek naar de zaak Jeffreys. Geloofde Nick echt dat zijn vader de zaak misschien verkeerd had aangepakt?

Ten slotte keek hij haar aan alsof hij haar gedachten had geraden. ‘Begrijp me niet verkeerd. Ik zeg niet dat mijn vader een zaak met opzet zou saboteren. Hij is altijd alom gerespecteerd geweest. Sterker nog, als ik niet de zoon van Antonio Morrelli was geweest, zou ik nooit tot sheriff zijn gekozen. Ik zeg alleen dat het allemaal wel erg gemakkelijk leek – de manier waarop mijn vader Jeffreys toen te pakken heeft gekregen. Op een dag kwam er een anonieme tip binnen, en de volgende dag zat Jeffreys al op het bureau en bekende hij.’

‘Wat voor anonieme tip?’

‘Een telefoontje, geloof ik. Ik weet het niet zeker. Ik gaf destijds les op UNL; dus ik heb de meeste verhalen uit de tweede hand. Staat er niet iets in de verslagen?’

Maggie keek snel een paar dossiermappen door. De meeste had ze inmiddels gelezen, en ze kon zich niet herinneren dat daarin melding was gemaakt van een telefoontje. ‘Ik heb helemaal niets gezien over een anonieme tip.’ Ze gaf hem het dossier betreffende de arrestatie van Jeffreys. ‘Wat kun je je er nog van herinneren?’

Hij leek in verlegenheid gebracht, en ze vroeg zich af of hij zijn twijfels had over zijn geheugen of over zijn vader. Langzaam liet hij zijn blik over de rapporten gaan, die door Antonio Morrelli waren ondertekend.

‘De rapporten van je vader zijn heel gedetailleerd, inclusief een uitvoerig verslag van de daadwerkelijke aanhouding. Hij vermeldt zelfs het bewijsmateriaal dat ze in de achterbak van de Chevy Impala van Jeffreys hebben gevonden.’ Ze controleerde haar eigen aantekeningen en vergeleek die met de lijst. ‘Een rol plakband, een jachtmes, een stuk touw…’

Even zweeg ze om te controleren of ze de lijst correct had overgeschreven. ‘Een jongensonderbroek waarvan later werd vastgesteld dat die het eigendom was van…’ Ze keek op naar Nick, die de lijst in het rapport had gevonden en met haar meelas. Zijn ogen ontmoetten de hare en verrieden dat hij precies hetzelfde dacht als zij.

Ze maakte haar zin af: ‘Een jongensonderbroek waarvan later werd vastgesteld dat hij het eigendom was van Eric Paltrow.’

Maggie controleerde het verslag van de lijkschouwer of ze zich soms vergiste, maar ze wist al wat ze daar zou lezen.

‘Toen het lichaam van Eric Paltrow werd gevonden, had hij zijn onderbroek nog aan.’

Ongelovig schudde Nick zijn hoofd.

‘Ik wed dat zelfs Jeffreys verrast was door de vondst van al die spullen in zijn kofferbak.’

Ze keken elkaar aan, geen van beiden bereid hardop toe te geven wat ze hadden ontdekt. Ronald Jeffreys was veroordeeld voor twee moorden die hij niet had gepleegd, omdat iemand met bewijsmateriaal had geknoeid. Er bestond een gerede kans dat die iemand deel uitmaakte van het bureau van de sheriff.