"Binnenkort hebben ze wel iets anders om over te schrijven", zei hij terwijl hij een VG op tafel legde. Het treinongeluk bij het station van Asta was nog steeds voorpaginanieuws. En ook de verschrikkelijke kwestie in Bode in Noord-Noorwegen figureerde nog in alle kranten.

Het plaatselijke hoofd van politic zou naar een ander district worden overgeplaatst, terwijl men de zaak ook op het internet verder onderzocht. Er waren duidelijke parallellen met de moord op Ester Synnøve Lønn. 

GEWAPEND VERZET TEGEN POLITIE, was ondertussen de kop van een paginagroot artikel in Dagbladet over de zaak Lønn. Een foto van Roger Høibakk, op het moment dat hij uit de eerste hulp kwam met een pleister over zijn oog, glom hen tegemoet. 

Preben Ulriksen legde een stapel papieren voor zich op tafel. Roger Høibakk kwam als gewoonlijk te laat en plofte met veel misbaar tussen Randi Johansen en Asle Tengs op een stoel. Hij trok de krant nieuwsgierig naar zich toe en vouwde hem op tafel open. ; 

"Eerst even aandacht voor de zaak van het meisje dat door haar ex-vriend werd vermoord, nadat ze talloze keren bij de politic aangifte tegen hem had gedaan wegens mishandeling en bedreiging met de dood", begon Cato Isaksen. "Laten we erop voorbereid zijn dat we hier wel eens met hetzelfde kunnen worden geconfronteerd." 

"De mensen in Oslo lopen niet zo snel in een fakkeloptocht mee. De mensen daar zijn nog idealistisch." Roger Høibakk plukte aan het verband boven zijn oog. 

"Hoe kom je daarbij?" Randi Johansen boog zich boos naar voren. 

"We gaan verder. Preben, wat heb jij ontdekt?" 

Agent Preben Ulriksen legde zijn smalle handen op de papieren voor zich. "Wat we hebben", begon hij, "is dat Ester Synnøve Lønn, vlak voor kerst, nadat ze bij de politic aangifte had gedaan van bedreiging met de dood zonder dat er iets gebeurde, contact heeft opgenomen met het opvangcentrum voor hulp. Ik heb daar met Sonja Pettersen gesproken. Ze kent je trouwens van een vorige zaak." Hij knikte even naar Cato Isaksen. 

   "Ja", Cato Isaksen huiverde even. "Dat was die gruwelijke zaak uit 1996 toen vier mannen werden vermoord." De anderen rond de tafel knikten met een blik van herkenning. "Zij was die vrouw met dat prachtige rode haar", zei Randi Johansen. "Ik herinner me haar nog goed." 

   Preben Ulriksen pakte een appel van de schaal op tafel en nam een grote hap. Hij kauwde driftig, slikte en ging verder. "Ze vertelde dat er op dit moment 510 vrouwen op een geheim adres wonen. Van hen hebben 97 een zogenaamde code, uit angst voor geweld van hun voormalige echtgenoot of vriend. Dat betekent dat alle informatie over hen uit alle registers is gewist. Alleen de code vertelt wie ze zijn." 

   Randi Johansen sloeg zacht met haar gebalde vuist op tafel om haar afschuw te onderstrepen. "Zeker geen mannen?" 

   "Mannen?" 

   "Ja, mannen die een code hebben?" 

   Roger Høibakk grijnsde. "Je mag mijn code wel hebben", zei hij met een knipoog naar haar. 

   Randi Johansen schonk hem een ijskoude blik. 

   "Had Lønn ook een code?" Cato Isaksen keek geërgerd naar zijn collega's. 

   "Nee." Preben Ulriksen nam nog een hap van zijn appel. "Zover is ze niet gekomen", zei hij al kauwend. "Het opvangcentrum, in de persoon van Sonja Pettersen, heeft vlak voor kerst contact opgenomen met ons, dat wil zeggen met de meldkamer. De zaak werd doorgegeven aan de geüniformeerde dienst. Daarna is er niets meer mee gebeurd." 

Er waren nog geen meldingen binnengekomen dat iemand Johnny Svendsen had gezien. In alle politiedistricten van het land was een opsporingsbevel uitgegaan en de douanebeambten bij de grensovergang naar Zweden waren op de hoogte gebracht. Ook op Gardermoen, de luchthaven van Oslo, werd naar hem uitgekeken. Zonder resultaat.

Johnny Svendsen leek van de aardbodem verdwenen. 

Randi Johansen en Anne Grethe Juvik kregen opdracht naar het hoofdkantoor van Oslo Sporveier te gaan om uit te zoeken of ze meer over Johnny Svendsen te weten konden komen. Of hij vrienden of bekenden onder zijn collega's had, of iemand iets over hem kon vertellen. 

Om een uur of half tien, na de ochtendvergadering, reed Cato Isaksen zelf naar Rakel Mandal om haar een foto van de verdachte te laten zien. Ze hadden er een laten maken van de trouwfoto die ze hadden geleend. 

De oude dame keek verheugd toen ze de rechercheur voor haar deur zag staan, maar hij wist haar ervan te overtuigen dat hij geen tijd had voor koffie. 

Hij liet haar twee foto's zien. Behalve de foto van Johnny Svendsen had hij ook een foto van Bjørn Tore Lønn meegenomen.