Een uur later had Knutas zich voor de computer geïnstalleerd met twee broodjes gehaktbal en een glas bier. De enige die blij leek te zijn dat hij terug naar huis was gereden was de kat, die op zijn schoot sprong en zich daar tevreden nestelde. Line, die had verwacht dat hij elk moment door de deur naar binnen kon stappen was woedend geweest, en ze had meteen opgehangen toen hij weer belde. Ze had niet eens naar zijn verklaring willen luisteren. Voor haar was het voldoende dat hij vertelde dat hij helemaal naar Ljugarn was gereden, alleen maar om meteen langs diezelfde weg terug te rijden. Niets kon zo belangrijk zijn op deze oudejaarsavond dat het niet tot de volgende dag kon wachten, of ten minste tot na twaalf uur, had ze hem in zijn oor gebruld voordat ze hem voor de rest van de avond wegdrukte. Line had meestal erg veel begrip voor zijn onregelmatige werktijden, maar kennelijk waren er toch grenzen. Hij schudde het onbehagen van zich af en nam een hap van een broodje. Hij had weleens beter gegeten op oudejaarsavond. Beter gezelschap gehad ook, dacht hij, en hij aaide de kat.

Toen verscheen het mailtje in de inbox. Met bonzend hart klikte hij de foto van de brief open. Exact hetzelfde lettertype als van de vorige. Het bericht straalde hem tegemoet: Ik dood. Wie ben je dan, dacht hij. Wie ben je, verdomme? En wie ga je zo meteen doden?

Knutas at de broodjes op en dronk zijn bier terwijl er allerlei gedachten door zijn hoofd schoten. Nog een week en dan zou Fanny Nord thuiskomen. Hij had zin om zelf naar Arlanda te rijden en haar daar te ontmoeten. Misschien had hij het geluk dat hij die rotzak daar tegenkwam. Hij bleef maar naar de brief op het scherm staren. Wat zei het bericht hem? Hij gaf een printopdracht en nam de uitdraai mee naar de woonkamer. Maakte de haard aan, zette Simon & Garfunkel op, een van zijn lievelingsplaten, en pakte nog een bier uit de koelkast. Zag Lines gezicht voor zich. Ze zou bepaald niet blijer zijn als ze de volgende dag thuiskwam in een leeg huis. Het vliegtuig naar Stockholm vertrok om halfnegen. Voordat hij op de bank plaatsnam, liep hij terug naar zijn werkkamer en zocht de foto van de oude brief. Hij ging op de bank liggen en vergeleek de twee geprinte brieven. Wie had ze samengesteld? Rikard Karlström was een mogelijke kandidaat. Erna Linton een andere. Marita Ahonen een derde. Of was de dader een onbekende persoon die ze nog niet tegengekomen waren?

Met deze gedachten viel Knutas op oudejaarsavond in slaap en het duurde nog wel een uur tot het middernacht was.