Op de ochtend na het misdrijf op Furillen verzamelt het rechercheteam zich al om zeven uur op het politiebureau in Visby. Knutas constateerde dat zijn collega’s er moe en bleek uitzagen in het onbarmhartige witte licht van de tl-lamp die aan het plafond hing. November was echt een sombere maand.

De belangrijkste mensen waren aanwezig: zijn plaatsvervanger Karin Jacobsson, rechercheur tevens charmeur Thomas Wittberg en de ietwat stijve politiewoordvoerder Lars Norrby. Technisch rechercheur Erik Sohlman zou even bij het overleg aanwezig zijn, maar moest onmiddellijk weer terug naar de plaats delict op Furillen. Zodra het licht werd zouden ze met het technisch onderzoek beginnen. Zelfs officier van justitie Birger Smittenberg was opgeroepen, Knutas had veel vertrouwen in de officier van justitie en betrok hem graag meteen vanaf het begin bij het onderzoek.

‘Ja, beste mensen,’ begon hij. ‘Jullie zijn allemaal midden in de nacht gewekt en dat komt omdat het hier om een bijzondere zaak gaat. Fotograaf Markus Sandberg is vannacht het slachtoffer geworden van een poging tot moord door een nog onbekende dader in de buurt van Hotell Fabriken op Furillen. Jullie weten allemaal wie Sandberg is?’

Iedereen rond de tafel knikte instemmend. Knutas ging verder: ‘De dader heeft zijn slachtoffer geslagen, vermoedelijk met een bijl, maar dat is nog niet helemaal duidelijk. We baseren dit op informatie van het ambulancepersoneel. Meteen na dit overleg ga ik naar het ziekenhuis om daar met de verantwoordelijke arts te praten. Vaststaat in elk geval dat Markus Sandberg zeer ernstig gewond is geraakt en dat het absoluut niet zeker is of hij het zal overleven. Hij is per helikopter overgebracht naar de afdeling Neurochirurgie in het Karolinska-ziekenhuis. Ze houden hem in slaap en zullen hem opereren, als ze daar al niet mee bezig zijn. Ja, Sandberg is vannacht gevonden door niemand minder dan onze eigen Kate Moss, het tegenwoordig landelijk bekende fotomodel Jenny Levin, uit Gammelgarn. Iedereen weet waarschijnlijk ook wel wie dat is?’

Louter geknik.

‘Ze heeft hem gevonden in een van de kleine huisjes die bij het hotel horen. Ze staan een paar kilometer van het hotel vandaan en hij zou daar overnachten. Toen hij bij het diner niet kwam opdagen werden de anderen ongerust en later op de avond, na afloop van het diner, is Jenny Levin op de fiets vertrokken om te kijken waarom hij niet was komen opdagen en toen deed ze dus die ontdekking.’

‘Kijken?’ herhaalde Thomas Wittberg, en hij trok zijn lichte wenkbrauwen op. ‘Ik heb die huisjes daar gezien, ze worden heremiethutten genoemd en liggen ver weg in de bushbush. Hoe laat kwam ze daar aan?’

‘Een paar minuten over enen. De melding kwam om 1.17 uur binnen, maar het heeft even geduurd voor ze kon bellen, omdat ze een plek moest vinden waar ze bereik had.’

‘En waarom zou zij zo laat nog, midden in de nacht, op pad gaan om naar hem te kijken? Puur collegiale bezorgdheid? Kan ik me haast niet voorstellen.’

Wittberg schudde zijn blonde krullen.

‘Ze was ongerust. Dat was iedereen van het team, trouwens. Zoals gezegd was hij niet komen opdagen bij het diner.’

‘Mm,’ snoof Wittberg, en hij keek de tafel rond. ‘Die twee hebben natuurlijk iets met elkaar. Ze zou bij hem blijven slapen, dat lijkt me overduidelijk. En Jenny Levin is niet de eerste de beste, om het zo maar te zeggen. Ze is op dit moment het felst begeerde model van Zweden. Ze is vorig jaar pas ontdekt en haar carrière is als een komeet omhooggeschoten. Ik heb onlangs een artikel over haar gelezen in de Café.’

‘Tuurlijk, als ik het niet dacht,’ zei Karin bitter.

‘Een verdomd lekker ding,’ zei Wittberg, en hij dikte het nog een beetje aan, waarbij hij Karin een vette grijns toewierp.

Hij mocht zijn collega graag plagen.

‘Kan zijn, maar dat heeft hier nauwelijks iets mee te maken,’ zei Knutas scherp.

Het was algemeen bekend dat Wittberg een rokkenjager was. In korte tijd was bijna iedere vrouw op het politiebureau min of meer verliefd geworden op de lichtgebruinde, goed getrainde charmeur. Karin echter niet. Ze waren vaak partners wat werk betreft, maar ze hield Wittberg op gepaste afstand. Toch konden ze het beiden niet laten om met elkaar te kibbelen. Af en toe gedroegen ze zich als broer en zus. Knutas nam opnieuw het woord: ‘Jenny Levin bevindt zich op dit moment in het ziekenhuis. We kunnen haar nog niet verhoren. Tot nu toe hebben we nog geen directe sporen van de dader, niemand van het personeel of van het fotosessieteam heeft iets bijzonders opgemerkt. Zij waren ook de enige gasten in het hotel. Maar we zullen kijken, vannacht heerste er een verwarde sfeer, iedereen was natuurlijk hevig geschrokken en niemand kon helder denken. De mensen met wie we hebben kunnen spreken waren behoorlijk van streek. Direct na deze vergadering beginnen we met de officiële verhoren. Hopelijk zijn ze voldoende gekalmeerd. Vier personeelsleden hebben vannacht in het hotel geslapen: de hoteleigenaar, zijn vrouw, de chef van het restaurant en de schoonmaakster. Ze zijn vannacht allemaal ook al gehoord, maar in de loop van de ochtend komen ze hierheen, evenals de rest van het personeel. Een groot gebied rondom het huisje is afgezet en we hebben de beschikking over een hondenpatrouille daar. Zodra dat mogelijk is, beginnen we met een buurtonderzoek.’

‘Buurtonderzoek?’ vroeg Norrby. ‘Hoeveel mensen wonen daar permanent op Furillen?’

‘Niet een, voor zover ik weet. Maar in het gebied rond Lergrav wonen er wel een aantal permanent. De vraag is wat we met de pers doen. Het misdrijf zal heel wat aandacht krijgen. Markus Sandberg is een zeer bekende fotograaf en zodra de journalisten hebben weten uit te vissen dat Jenny Levin hem heeft gevonden, zullen ze de zaak als haviken volgen. Lars?’

‘Ik stel voor dat we zo snel mogelijk een persconferentie beleggen,’ zei Norrby, en hij keek Knutas indringend aan. ‘Dat lijkt me het enige logische in deze situatie.’

Er hing altijd een zekere spanning tussen die twee sinds Norrby een aantal jaren geleden niet bevorderd was en Knutas Karin had verkozen boven hem.

‘We hebben ze dan ook mooi allemaal in één keer bij elkaar,’ zei hij, en hij liet zijn vlakke hand met kracht op de tafel terechtkomen om zijn woorden nog eens te onderstrepen.

‘Wie zaten er in het team dat aan de fotosessie werkte?’ vroeg Wittberg.

Knutas zette zijn leesbril op en begon in zijn papieren te bladeren.

‘Naast Jenny Levin en Markus Sandberg nog vijf personen. Een stylist die Hugo Nelzén heet, een artdirector met de naam Sebastian Bigert, een fotoassistent, Kevin Sundström, en een producent, Anna Neuman. En dan nog een visagiste, Maria Åkerlund. Zeven personen in totaal.’

‘Hoe goed kennen die mensen elkaar?’

‘Geen idee. Daar krijgen we vandaag hopelijk antwoord op. Ze zijn allemaal voor verhoor onderweg hiernaartoe.’

‘Waren er geen andere modellen mee?’ vroeg Wittberg. ‘Want in dat geval offer ik me graag op om de verhoren af te nemen.’

‘Je bent hopeloos,’ verzuchtte Karin glimlachend.

Knutas voelde hoofdpijn opkomen en zijn maag knorde. Hij wreef over zijn voorhoofd en keek op zijn horloge. Halfacht. Hij was al op sinds halftwee vannacht, maar had nog geen tijd gehad om iets te eten. Sohlman stond op.

‘Als er niets meer is, ga ik er nu vandoor. We moeten daar nog veel doen.’

‘Oké.’ Knutas keek de rest van de groep rond de tafel aandachtig aan. ‘Onze collega’s zijn de hele nacht op zoek geweest naar de dader en hebben een aantal wegen in het gebied afgezet. Op dit moment zijn er nog meer agenten onderweg naar Furillen. De hondenpatrouille blijft zoeken, je weet het maar nooit, het kan zijn dat de dader zich nog op het eiland bevindt en zich ergens schuilhoudt. Zoals gezegd beginnen we vanmorgen met het buurtonderzoek in de omgeving. Het is belangrijk dat we met zo veel mogelijk mensen praten die daar in de streek wonen. De mensen die hier op het bureau achterblijven, helpen met het afnemen van alle verhoren. Ik stel voor dat we nog even wachten met het nemen van een beslissing over een persconferentie.’

Norrby’s mond verstrakte en hij leek te willen protesteren, maar het volgende moment bedacht hij zich. Hij uitte slechts mompelend zijn ongenoegen.

‘De media moeten zich voorlopig maar even tevredenstellen met een persbericht,’ vervolgde Knutas. ‘We moeten eerst meer weten over wat er hier gebeurd is voordat we met de journalisten gaan praten. Laten we eerst maar kijken wat de dag van vandaag oplevert en of de man het überhaupt overleeft. Ik onderhou het contact met het ziekenhuis. De belangstelling van de pers zal groot zijn, daar moeten we op voorbereid zijn,’ zei hij, en hij keek daarbij naar Lars Norrby, die niet altijd even handig met de journalisten omging wanneer de druk opliep.

Karin hield Knutas even tegen op weg naar buiten.

‘Hoe weet jij wie Kate Moss is?’

‘En waarom zou ik niet weten wie dat is?’ vroeg hij, en hij keek haar niet-begrijpend aan.

‘Nou, jij bent nu niet bepaald iemand die zich interesseert voor mode.’

‘Ik begrijp niet wat je bedoelt. Ik ben immers het orakel zelf,’ zei Knutas, en hij kneep daarbij even in het geruite overhemd dat hij vijf jaar geleden bij Dressmann gekocht had.

Karin schoot in de lach.

‘Zullen we ergens wat gaan eten?’ stelde ze voor.

‘Goed. Alleen niet te veel. Ik moet aan mijn figuur denken. Ik heb gehoord dat het deze winter getailleerd moet zijn.’