Johan en Emma waren terug op Gotland om oud en nieuw te vieren bij hun vrienden Tina en Fredrik Levin in Gammelgarn. Ze zouden daar ook blijven slapen. Zonder kinderen deze keer, die waren ondergebracht bij hun grootouders op Fårö. Ze waren nog zo jong dat oud en nieuw hun nog niet zoveel zei. Sara en Filip vierden het bij hun vader.

‘Wat is het hier mooi,’ verzuchtte Emma toen ze Gannarve Gård naderden. ‘Östergarnslandet is een mooi gebied.’

‘Ja, inderdaad,’ beaamde Johan. ‘Misschien moeten we maar hiernaartoe verhuizen.’

Ze zaten er al lange tijd over te denken om een nieuw huis te kopen dat van hun tweeën zou zijn. Johan had het weliswaar redelijk naar zijn zin in het huis in Roma, maar hij meende toch nog steeds de aanwezigheid van Olle, Emma’s ex, in de muren te voelen. Hij kon zich maar niet over het idee heen zetten dat het huis eerst van hun tweeën was geweest. Zij hadden het gekocht met hun dromen, hun kinderen waren daar opgegroeid en het was jarenlang hun huis geweest voordat Johan in beeld kwam.

Hij verlangde naar iets anders en bekeek met grote interesse de huizenadvertenties. Hij had altijd al een zwak gehad voor het oostelijke deel van Gotland.

Het zou een groots diner worden met een stuk of veertig genodigden. Het woonhuis was niet bijzonder groot, maar de gerenoveerde schuur die omgebouwd was tot galerie en winkel voor de verkoop van schapenvachten was voor deze gelegenheid tot feestzaal omgetoverd. De zaal liep al aardig vol met verwachtingsvolle en feestelijk geklede gasten. Overal brandden kaarsen en het welkomstdrankje werd geserveerd door jonge mensen uit de omgeving die op oudejaarsavond wel een extra zakcentje wilden verdienen.

Bij de ingang, waar het gastpaar hun gasten verwelkomde, merkte Emma dat er iets niet helemaal was zoals het zou moeten zijn. Fredrik en Tina glimlachten weliswaar hartelijk naar iedereen, de tafels waren mooi gedekt voor het feestdiner en het vuur knetterde in de open haard, maar Emma zag dat Tina een gespannen trek om haar mond had en dat de bleekheid door haar zorgvuldig opgebrachte make-up schemerde. Hadden ze ruzie gehad? Fredrik maakte ook een ietwat gespannen indruk toen hij rondliep en hier en daar een praatje maakte. Zodra ze de gelegenheid kreeg trok Emma Tina mee de keuken in.

‘Wat is er gebeurd?’ vroeg ze.

Tina beet op haar bovenlip.

‘Er is iets verschrikkelijks aan de hand. Ik weet niet wat ik moet doen. Kunnen we even naar buiten, ik heb een sigaret nodig.’

Emma keek verbaasd naar haar vriendin. Ze had haar nog nooit zien roken.

‘Natuurlijk, zoals je wilt.’

Ze glipten aan de achterkant naar buiten, waar ze met rust werden gelaten.

‘Het is gewoon idioot,’ begon Tina. ‘We hadden het hele feest bijna afgezegd, maar we zagen later in dat flink wat mensen al van het vasteland waren gekomen en ver hadden moeten reizen en zo. We vonden beiden dat we dat gewoon niet konden maken. Hoewel ik nu al voel dat dit misschien een grotere inspanning vergt dan ik kan opbrengen.’

Tina vertelde over de man met de pop die vanmorgen buiten voor Jenny’s appartement had gezeten.

‘Ze is naar binnen gerend en gelukkig kwam hij haar niet achterna. Maar ze was volkomen van de kaart en belde me huilend op. Godzijdank was er nog een ander meisje in het appartement en hoefde ze daar gelukkig niet alleen te zijn. Maar hij had haar de stuipen op het lijf gejaagd en dat was waarschijnlijk ook precies de bedoeling.’

‘Heeft ze de politie gewaarschuwd?’

‘Nee, ik geloof dat ze alleen maar kon denken aan hoe ze zo snel mogelijk thuis kon komen. Gelukkig ging er rond drie uur een vliegtuig, waar ook nog plaats was. Ik heb wel meteen de politie in Visby gebeld, en ze wilden dat we zodra we Jenny van het vliegveld hadden opgehaald, zouden langskomen. Ze hebben Jenny verhoord en haar bescherming toegezegd, maar nu voor oudejaarsavond konden ze het niet regelen.’

‘Heeft Jenny hem herkend? Heeft ze hem eerder gezien?’

‘Dat is het erge, dat heeft ze inderdaad. Nu pas, na dit voorval, heeft ze verteld dat ze een keer op een avond een paar weken terug het gevoel had dat een man haar volgde tot aan het appartement, maar ze was er niet zeker van. Nu zag ze dat het dezelfde man was.’

Tina schudde haar hoofd.

‘Hoe is het nu met haar?’

‘Ze was verdrietig en hevig geëmotioneerd, maar later is ze wat gekalmeerd en heeft ze wat gegeten. Ze is erg moe en wil vanavond niemand zien. Ze ligt op bed tv te kijken, samen met de honden.’

Tina trok nerveus aan de sigaret en keek ongerust naar Emma.

‘Denk je dat het de moordenaar is, die achter haar aan zit?’

‘Dat lijkt me vrij onwaarschijnlijk. Voor zover ik weet zijn Robert Ek en Markus Sandberg beiden niet bedreigd voordat hij toesloeg. Het lijkt erop dat hij Jenny alleen maar bang wilde maken. Ik vind dat meer wijzen op een stalker die getriggerd is door de berichtgeving in de media. Jenny is nu niet direct een onbekende persoon. Binnenkort weet vast iedere Zweed wie ze is, en dat ze beide slachtoffers kende is immers bij iedereen die de kranten leest en naar het journaal kijkt genoegzaam bekend.’

Tina zag er nu iets gerustgestelder uit.

‘Ik hoop dat je gelijk hebt.’