De volgende morgen om halfzes ging de telefoon. Even sloeg Johan de schrik om het hart terwijl hij zich haastte om op te nemen. In een flits van een seconde herinnerde hij zich dat alle kinderen bij hen thuis lagen te slapen, dus wat er ook aan de hand was, iets met een van de kinderen kon het niet zijn. Hij voelde heel even iets van opluchting vlak voordat hij opnam. Het was een van Emma’s beste vriendinnen.

‘Hoi, met Tina,’ hoorde hij een gejaagde stem aan de andere kant zeggen. ‘Sorry dat ik jullie wakker bel, maar er is iets afschuwelijks gebeurd.’

‘Wat?’

Een korte aarzeling.

‘Als je het niet erg vindt zou ik graag eerst met Emma willen praten,’ zei Tina verontschuldigend. ‘Het gaat om mijn dochter Jenny.’

‘Tuurlijk. Ik maak haar even wakker.’

Johan liep snel naar de slaapkamer en schudde Emma wakker. Tegen haar gewoonte in was ze vrij snel bij haar positieven, alsof ze aan zijn stem hoorde dat er iets ernstigs gebeurd was.

Johan liep naar de keuken om een kop koffie te zetten terwijl hij wachtte. Toen Emma het telefoontje had beëindigd kwam ze de keuken binnen en liet zich op een stoel zakken.

‘Tina is met Jenny in het ziekenhuis. Ze had een klus op Furillen en vannacht heeft ze de fotograaf, je weet wel, die Markus Sandberg, vreselijk toegetakeld in een huisje gevonden.’

‘Allemachtig. Hoe ernstig gewond is hij?’

‘Hij leeft, maar is in levensgevaar. Hij is meteen met een traumahelikopter vanuit het ziekenhuis in Visby naar een ziekenhuis in Stockholm overgebracht.’

‘En hoe is het met Jenny?’

‘Ze is natuurlijk erg geschrokken, maar er is verder niets met haar aan de hand. Zij heeft hem gevonden, maar degene die dit heeft gedaan was toen al verdwenen.’

‘Weet je of een ruzie de aanleiding was voor de mishandeling?’

‘Nee, ze hadden overdag gewoon gewerkt, Markus kwam later niet opdagen bij het diner en toen is Jenny naar hem op zoek gegaan en vond ze hem helemaal in elkaar geslagen. Niemand weet wie de dader is.’

‘Waar heeft ze hem gevonden?’

‘In een huisje op Furillen. Zo’n kleine heremiethut die bij het hotel hoort. De politie zal haar verhoren wanneer ze daartoe in staat is. Ze heeft blijkbaar iets kalmerends gekregen.’

Johan was al op weg naar de slaapkamer om zich aan te kleden. Dat het slachtoffer Markus Sandberg was en niet een onbekende maakte dit bericht hot news. Sandberg had een opmerkelijke carrière achter de rug. Hij was een van de weinige fotografen in Zweden die bij een brede laag van de bevolking bekend was, in de eerste plaats vanwege zijn reputatie als een met schandalen omgeven fotograaf van jonge naaktmodellen, en in de tweede plaats omdat hij de presentator was van een omstreden tv-programma op een van de commerciële zenders. Het programma zou seksistisch en vernederend zijn voor vrouwen en was geen lang leven beschoren, maar had toch voldoende krantenkoppen opgeleverd om de naam Markus Sandberg in het bewustzijn van het publiek te kerven. Aan zijn persoonlijke inzet mankeerde het niet: met zijn warmte, humor en charisma wist hij de weg naar de huiskamers te vinden. En zelfs nadat het programma van de buis was gehaald, bleef hij opduiken in verschillende spelletjesprogramma’s en quizzen, waar hij zich altijd van zijn beste kant liet zien, en zo langzamerhand leken de mensen zijn twijfelachtige verleden te zijn vergeten. Hij sloeg een andere richting in en werd modefotograaf en plotseling verscheen hij in alle mogelijke situaties. Als jurylid in verschillende mode- en misswedstrijden, hij gaf een boek uit met Zweedse mode door de jaren heen. Ja, Markus Sandberg was erin geslaagd van zichzelf een nieuw merk te maken en afgelopen zomer was dat ontegenzeggelijk bevestigd doordat hij een zomergast was op radiozender P1, waarbij hij een hele uitzending naar zijn wens mocht invullen. Enthousiast koos Johan het nummer van Pia Lilja. Aangezien ze onmiddellijk opnam, begreep hij dat ze al op de hoogte was van het gebeurde. Hij vatte kort samen wat hij wist.

‘Ik wilde je net bellen,’ zei ze opgewonden. ‘Een meisje dat ik ken heeft me net gebeld en het me verteld. Haar moeder is schoonmaakster in het hotel. Bel jij de politie?’

‘Yep, maar kunnen we niet beter direct naar Furillen rijden? De politie kunnen we altijd later nog interviewen, het belangrijkste is nu dat we beelden krijgen.’

‘Absoluut. Ik zoek mijn spullen bij elkaar, dan kunnen we meteen vertrekken als je hier komt.’