Het traditionele kerstfeest van het modellenbureau werd gehouden in een privéfeestzaal aan het Stureplan, midden in het Stockholmse nachtelijke uitgaansgebied. De zaal lag pal boven een van de hipste clubs van de stad en het was de bedoeling dat iedereen na afloop van het diner daarnaartoe verhuisde. Jenny arriveerde in gezelschap van de chef van het modellenbureau, wat bij velen voor opgetrokken wenkbrauwen zorgde. Robert Ek was een getrouwd man, maar stond erom bekend dat hij behoorlijk uit de band kon springen. Zijn vrouw was op dit moment weg en kon daarom niet aanwezig zijn bij de jaarlijkse kerstviering. Was Jenny de volgende in de reeks jonge modellen van wie hij door de jaren heen geprofiteerd had?

De nachtclub had zeer attent op hun website de mededeling geplaatst dat het grote modellenbureau Fashion for life die avond een feest had in een van hun zalen boven de club. Modellen trokken altijd mensen aan en gaven de club aanzien. Het bureau had honderden modellen in hun stal, maar alleen de ongeveer vijftig meest gevraagde modellen waren uitgenodigd, samen met de belangrijkste fotografen, stylisten, klanten en andere invloedrijke mensen binnen de Stockholmse modewereld, zoals designers, journalisten en een paar van de opvallendste modebloggers.

Voorafgaand aan het diner werd er gekoelde champagne geserveerd en Robert Ek heette iedereen welkom. Hij beklom een podium en sprak de elegant geklede gasten toe.

‘We kunnen terugzien op een buitengewoon geslaagd jaar, niet alleen hier in Zweden, maar ook in de internationale arena,’ begon hij tevreden. ‘Onze modellen sierden de cover van een paar van ’s werelds meest prestigieuze modetijdschriften, openden de grote modeshows tijdens de Paris Haute Couture-week en liepen als eersten op de catwalk van de grote Victoria’s Secret-show in New York, om maar een paar voorbeelden te noemen. Allereerst wil ik alle hier aanwezige modellen bedanken, die op verschillende manieren een bijdrage hebben geleverd aan het fantastische succes van het bureau het afgelopen jaar. Ook dank aan alle stylisten, fotografen, klanten en al die anderen die in de modewereld in onze mooie stad werkzaam zijn; jullie zijn allemaal ontzettend belangrijk voor het modellenbureau en ik hoop dat jullie dat ook zo voelen. Ik wil ook graag onze grote dank uitspreken aan een van onze succesvolste fotografen, Markus Sandberg, die nog steeds in het ziekenhuis ligt na de gewelddadige aanval waar hij ongeveer een maand geleden op Gotland het slachtoffer van is geworden. Aan iedereen die graag wil weten hoe het met hem is, kan ik zeggen dat Markus’ toestand in grote lijnen onveranderd is, maar hij moet opnieuw geopereerd worden en we hopen natuurlijk dat hij weer helemaal herstelt en uiteindelijk terug kan keren in zijn oude baan als modefotograaf. Ik zou graag een toost willen uitbrengen op Markus Sandberg.’

Glazen werden geheven. Alle ogen waren op Robert Ek gericht, op wat zacht gerinkel vanachter de bar na was het stil in de zaal. Nadat iedereen geproost had op Markus ging Robert Ek op aanzienlijk blijere toon verder.

‘Dit jaar wil ik vooral één persoon naar voren halen die buitengewoon succesvol is geweest, uniek in de geschiedenis van het modellenbureau. Het boerenmeisje uit een Gotlands dorp dat tijdens een bezoek aan Stockholm werd ontdekt door onze modellenscout Isabelle. Ze was absoluut niet van plan om model te worden, maar nu, in haar tweede seizoen als model, heeft ze meer dan zestig modeshows gelopen, heeft ze Valentino’s show in Parijs geopend, op de cover van de Italiaanse Vogue gestaan en ik kan onthullen dat ze net een contract met H&M heeft getekend voor hun kerstcampagne volgend jaar, en dat betekent dat ze daarmee op billboards over de hele wereld te zien zal zijn.’

Er ging een gegons door het publiek. Robert Ek liet even een stilte vallen.

‘Daarom wil ik graag een toost uitbrengen op Jenny Levin.’

Hij wenkte Jenny naar voren terwijl er geapplaudisseerd werd. Jenny was totaal niet voorbereid op de huldiging en voor ze het wist stond ze in de spotlights naast de chef, die haar naar de microfoon schoof.

Ze ratelde een kort dankwoord af en dacht dat ze het vast slecht geformuleerd had, maar iedereen lachte haar welwillend toe en hief zijn glas nog een keer. Op dat ogenblik zag ze een persoon die ze nog nooit eerder ontmoet had, maar die ze maar al te goed herkende. Markus’ ex-vriendin Diana stond een eindje verderop, in een fantastische creatie. Haar ogen streden met de pailletten van haar jurk om wie het hardst kon vonken en meteen voelde Jenny een ijskoude windvlaag door de gezellige feestruimte gaan. Ze stapte van het podium af en nam snel een paar slokken van de champagne. Snakte naar meer. Pakte gretig een glas van een dienblad met glazen champagne waarmee obers langskwamen. Een groot aantal van haar modellenvriendinnen kwam naar haar toe om haar te feliciteren. Gelukkig was niet iedereen jaloers. Ze zag Roberts waarderende blikken. Was blij dat hij zo genereus was. Zijn woorden verwarmden en verzachtten alle ellende van de laatste tijd. Hij stond met een paar designers te praten, maar keek daarbij voortdurend in haar richting. Als hij nu maar niet ook interesse in haar kreeg, dacht ze. Ze kende zijn reputatie, maar tot dusver had hij zulke neigingen niet naar haar toe getoond. Niet op die manier. Hij had gewoon oprecht blij geleken met haar succes. Hoewel de blikken die hij haar toewierp op onverbloemde bewondering duidden. Ze zuchtte gelaten en wendde zich tot haar vriendinnen. Besloot om hem de rest van de avond te negeren. Ze kon er niet nog meer problemen bij hebben, wilde gewoon plezier hebben.

De feestruimte was fantastisch. Mooie zalen van rond 1900 met een hoog stucplafond en in elke ruimte tegelkachels met een knappend vuur. Het diner vond plaats in een eetzaal met ronde, elegant gedekte tafels met linnen tafellakens, kristallen glazen en hoge kandelaars. De zaal werd slechts verlicht door het schijnsel van honderden brandende kaarsen en bood een groots uitzicht op het Stureplan met de felle neonverlichting.

Het diner was bereid door een van de beroemdste chef-koks van de stad en bestond uit gerookte sint-jakobsschelpen, kalfsentrecote en limoensorbet.

Jenny had geluk. Ze belandde aan een tafel met alleen modellen en fotografen. Haar tafelheer was Tobias, een knappe, aardige en zeer geliefde fotograaf. Ze hadden tot nu toe pas één keer samengewerkt, maar hadden toen superveel lol gehad. Nu wilde ze plezier maken en ze toostte blij met de anderen rond de tafel.

Een paar uur later moest Jenny naar het toilet. Bij de uitgang van de zaal kwam ze oog in oog te staan met Diana. Ze moest toegeven dat de vrouw die voor haar stond ongekend mooi was. Ze was van Chinese afkomst, had een lichte huid en scheve, bruine ogen. Zwart, dik haar deinde op haar schouders. Ze ging voor haar staan en keek Jenny kil aan.

‘Dus jij was het,’ zei ze. ‘Met jou ging hij naar bed.’

‘Pardon?’ zei Jenny onzeker.

Ze was absoluut niet opgewassen tegen confrontaties. Ze wrong zich langs haar en vluchtte het toilet in. Toen ze weer naar buiten kwam keek ze om zich heen, maar Diana leek te zijn verdwenen.

Ze had een sigaret nodig en stapte het balkon op.

Ze had hem nog maar net kunnen aansteken, toen Diana op het balkon verscheen in gezelschap van twee modellen die ze niet kende. Jenny deed alsof ze in haar mobieltje praatte om maar met iets bezig te zijn. Beneden haar lag het Stureplan met zijn oplichtende neonborden, taxi’s die langzaam voorbijreden en opgedoft uitgaanspubliek op weg naar verschillende clubs en restaurants.

Het volgende moment stond Diana naast haar. Haar ogen waren zwart.

‘Wie denk je wel dat je bent?’ siste ze.

Jenny keerde haar de rug toe en bleef met bonkend hart doen alsof ze in gesprek was.

Plotseling rukte Diana het mobieltje uit haar hand. Jenny zag haar telefoon over de balustrade verdwijnen en vervolgens een aantal verdiepingen lager op straat kapotvallen.

‘Jij luistert naar mij als ik tegen je praat,’ schreeuwde Diana.

‘Waar ben jij mee bezig? Ben je niet goed bij je hoofd?’

Op dat moment verscheen Robert Ek op het balkon.

‘Wat gebeurt hier?’

‘Niets, absoluut niets,’ zei Jenny, en ze liep haastig terug naar haar tafel.

Ze probeerde het gevoel van onbehagen van zich af te schudden. Tobias vulde haar glas bij, dat ze dankbaar leegde.

De avond kon verdergaan.