Hoofdstuk 78

Universiteit van Virginia

De UVA in Charlottesville was Maggies alma mater, dus toen professor Sloane haar zei dat ze hem in de Old Medical School Building kon ontmoeten, wist ze precies waar dat was. Ze wist ook uit haar alumni-nieuwsbrieven dat het gebouw nu voor faculteitskantoren werd gebruikt. Naast kantoren waren er ook onderzoekslaboratoria en klinische trainingsfaciliteiten gehuisvest. Vanwege de herfstvakantie kon ze snel een parkeerplek vinden.

Maggie had pas één keer met professor Sloane samengewerkt, maar ze kende hem van zijn lessen op Quantico. Zijn colleges over forensische documenten waren altijd na haar colleges over crimineel gedrag geweest. Wanneer er documenten bij een zaak betrokken waren, had Cunningham vaak Sloane als consultant erbij gehaald. Ze was niet verbaasd dat Tully en Ganza niet hadden aangedrongen toen de professor ze met wat klonk als een haastige analyse had afgescheept. Tully en Sloane konden het niet echt met elkaar vinden. Dat kon ze merken aan de spanning die in de lucht hing als de twee mannen zich zelfs alleen maar in dezelfde ruimte bevonden. Ze hoopte dat ze misschien meer informatie uit Sloane kon krijgen dan Tully.

De voordeur van de Old Medical School Building zat niet op slot, hoewel er niemand in de gangen was. Ze nam de lift naar de kelder, en zodra ze eruit stapte kon ze aan het einde van de gang apen horen krijsen. Tenminste, zo klonk het. Deze deuren zaten wel op slot en konden alleen met een sleutelkaart worden geopend. Uit de paar bordjes die ze zag, bleek dat de meeste ruimtes hier als onderzoekslaboratoria werden gebruikt. Op één kamer hing een bordje waarop in blokletters QUARANTAINE stond.

Ze ging op zoek naar Sloanes kantoor. Toen ze aan de ene kant van de gang er niet in slaagde een ruimte te vinden die daartoe zou kunnen dienen, liep ze ondanks het gekrijs de andere kant op. Haar mobiel begon te rinkelen, en ze haalde hem uit haar jaszak.

‘Met Maggie O’Dell.’

‘Het is Sloane,’ zei Tully, en hij klonk buiten adem.

‘Ik ben nu naar hem op zoek.’

‘Nee, je begrijpt het niet…’

Dat was alles wat ze hoorde voordat ze de klap op de achterkant van haar hoofd voelde.