Hoofdstuk 77

Reston, Virginia

Tully vond Emma op haar gebruikelijke relaxplek, in de woonkamer op de vloer voor de blèrende televisie. Hij was opgelucht dat er geen pakketjes te zien waren. Gewoon alleen de normale tienerzooi van tijdschriften en junkfood.

Een nieuwsuitzending onderbrak haar televisieshow. Ze zette het geluid uit, maar Tully vroeg haar het weer aan te zetten toen hij zag dat het een persconferentie bij het Saint Francis Hospital in Chicago was. Ze zeiden niets wat hij niet al wist. Twee artsen en een kerel van het CDC ontweken vragen en gaven alleen basisinformatie. In de hoek van het scherm bevond zich een foto van Markus Schroder, die waarschijnlijk op zijn bruiloft genomen was, en waarop ook zijn vrouw te zien was. Markus zag eruit als een normale man. Een accountant, zeiden ze, bij een bureau in Chicago. Tully herkende hem niet. De hele ochtend had hij de naam in zijn hoofd laten rondspelen, maar hij kon hem niet plaatsen. Zelfs nu hij de foto van de man bestudeerde, herkende hij niets. Toen keek Tully even naar de vrouw. Haar ogen kwamen hem op de een of andere manier bekend voor. Kende hij háár?

‘Het is zo sneu,’ zei Emma.

‘Hebben ze gezegd hoe de vrouw heet?’

‘Ja, Vera of zoiets.’

Vera Schroder. Nee, die naam zei Tully ook niets.

‘Ik moet gaan, honnepon. Vergeet niet wat ik heb gezegd, oké?’

Hij zat weer in zijn auto. Hij had Maggies bericht gekregen en zijn route veranderd. Het zou hem meer dan veertig minuten kosten naar de universiteit. Op het moment dat hij op zoek was naar een radiostation met meer nieuws uit Chicago ging zijn mobiel.

‘Met agent Tully.’

‘Conrads moeder heeft ook een van die schattige pakketjes gevuld met geld gekregen.’ Het was Caroline weer, en ze was nu nog bozer. ‘Wat is er in vredesnaam aan de hand, Tully?’

Toen had hij het ineens door, en het voelde aan alsof Carolines woorden ijswater in zijn aderen hadden gespoten. Hij zag alles nu zo duidelijk.

Vera Schroder had hij herkend. En nu herinnerde hij zich van waar en wanneer. Het was een foto uit een krantenknipsel. Zijn kamergenoot had erop gestaan dat hij die ter motivatie op hun prikbord hing. Een radeloze jonge vrouw, helemaal gebroken omdat ze haar ouders dood in hun huis had aangetroffen na het innemen van Tylenol vermengd met cyanide. Alleen heette ze toen nog niet Schroder. Haar naam was Vera Sloane. De zus van George Sloane.