Hoofdstuk 73

‘Sorry,’ zei Platt.

‘Het is jouw fout niet.’

‘Als ik niet hier was geweest, zou hij niet de verkeerde indruk hebben gekregen.’

‘Hij kreeg de indruk die hij wilde hebben.’

Platt kon haar niet doorgronden. Was ze van streek, boos of verdrietig? Hij was bang geweest dat Janklow iemand had gestuurd om haar terug te halen en had te laat beseft dat hij in een ruzie tussen twee geliefden terecht was gekomen.

Veel te wantrouwig. Hij was nu echt paranoïde aan het worden.

‘Ik moet terug naar USAMRIID,’ vertelde hij haar. ‘Maar eerst moet ik je die injectie nog geven.’

Ze knikte en ging aan de ontbijtbar zitten, waarbij ze de vaas met bloemen opzijschoof. Ze zag er moe en bleek uit, en dat kwam niet alleen door de confrontatie buiten.

‘Heb je al iets gegeten vanochtend?’

‘Ik eet meestal na het rennen.’

Ze had buiten gerend. Hij weerhield zichzelf ervan haar een uitbrander te geven. In plaats daarvan nam hij de vrijheid haar koelkast te openen. Die was goed gevuld. Hij pakte een doosje eieren, melk, een pakje cheddar en een groene paprika.

‘Koekenpan?’ vroeg hij.

Ze wees naar een la onder de oven.

‘Ik heb geen tijd om te eten,’ zei ze, zonder van haar kruk af te komen. ‘Ik moet aan het werk. Ik moet douchen. Ik moet een afspraak met iemand maken.’

‘Ik kan je het vaccin niet op een lege maag toedienen. Dus ga afspraken maken en onder de douche staan. Tegen de tijd dat je klaar bent, zijn de omeletten dat ook.’

‘Ik dacht dat alle militaire artsen vrouwen hadden die voor hen kookten.’

‘Militaire artsen zijn niet vaak genoeg thuis om een vrouw te hebben.’

‘Is dat wat er is gebeurd?’

Hij staarde haar aan, zich afvragend hoe ze dat deed. Ze bezat de gave om hem volledig te verrassen.

‘Hoe wist je dat ik gescheiden ben?’

‘Een oude truc. Je hebt het me net verteld. Ik weet ook dat je een hond hebt.’

‘Wat?’

‘Een witte, maar geen labrador, want de haren op het sweatshirt dat je me had geleend zijn niet heel grof.’

‘Hoe weet je dat het geen kat is?’

‘Je bent absoluut geen kattenman.’

‘Hm… aardige truc.’ Hij pakte een snijplank en een mes en begon de paprika te snijden. ‘Hij heet Digger. Het is een West Highlandterriër, en hij houdt me goed gezelschap. Hij was de hond van mijn dochter.’

‘Wilde je vrouw niet dat je dochter Digger bij haar thuis hield?’

‘Mijn dochter is vijf jaar geleden overleden.’

‘O, Ben.’

Hij kon nu haar ogen op zich voelen. Hij keek niet op maar ging door met eieren breken, waarna hij er een scheut melk bij gooide.

‘Het is oké,’ zei hij. Die paar woorden had hij altijd paraat.

‘Dát wist ik niet.’

‘Ze is gestorven door complicaties ten gevolge van de griep. Ik was in Afghanistan. Het was vlak nadat de oorlog was begonnen. Mijn vrouw dacht dat Ali beter zou worden. Zei dat ze wist dat het leger me niet naar huis zou laten gaan alleen omdat Ali de griep had, dus heeft ze me het niet verteld. Totdat het te laat was.’

Hij besefte dat hij was opgehouden zijn handen te gebruiken. Ze omklemden de rand van het aanrecht, alsof hij zich aan iets vast moest houden. Hij wilde niet weten of het Maggie opviel. Dus pakte hij de kom met het mengsel van eieren en melk en probeerde iets te bedenken, iets om weer op het juiste spoor terug te komen.

‘Nu we toch informatie uitwisselen,’ zei hij tenslotte, ‘Hoelang ben jij al gescheiden?’

Het was haar beurt om verbaasd te zijn.

‘Geen truc.’ Hij glimlachte. ‘Het stond in je dossier.’

‘Aha, natuurlijk. Ongeveer vier jaar.’

Ze klonk niet zeker. Dat was, dacht Platt, een goed teken.

‘Was dat je ex-man?’

‘Nee.’

Ze gaf geen verdere uitleg. Hij drong niet aan.

‘Het is interessant,’ merkte ze ineens op, ‘hoezeer je je realiseert… hoezeer ik me realiseerde…’

Hij wachtte en luisterde, aangezien hij al doorhad dat het voor haar niet gemakkelijk was om iets te delen.

‘Je vroeg aan me,’ zei ze, ‘of je iemand voor me kon bellen. En ik besefte dat er niemand was.’

‘Maar er is iemand bij je op bezoek geweest.’

‘Een vriendin. Een heel speciale vriendin.’

Hij wilde haar vragen over de kerel buiten. Waarom hij niets van haar weekend in de Bak af wist. Waarom ze hem niet had gebeld. In plaats daarvan zei hij: ‘De meeste mensen zouden zich heel gelukkig prijzen met in ieder geval één zo’n speciale vriendin.’

‘Je verdenkt iemand binnen USAMRIID.’ De zin eindigde niet in een vraagteken, ze bracht het als een feit. ‘Is dat waarom je dacht dat het te gevaarlijk voor me was om daar te blijven?’

Deze keer keek hij haar aan, en hij hield haar blik vast.

‘Mijn commandant wil dit allemaal doen verdwijnen.’

‘Inclusief de vier slachtoffers.’ Er was een vonkje paniek in haar ogen. ‘Kan hij dat doen?’

‘Nee, dat kan hij niet. Er is vanochtend vroeg contact opgenomen met de familieleden van de slachtoffers. Gisteren ben ik, zonder zijn officiële toestemming, begonnen met het distribueren van het vaccin. De uitbraak in Chicago betekent dat er andere zouden kunnen zijn. Wat in Elk Grove is gebeurd, kan nu niet meer in de doofpot worden gestopt.’

‘Is het mogelijk dat hij iemand van het instituut probeert te dekken?’

‘Dat weet ik niet.’

‘Maar je denkt dat het mogelijk is dat deze moordenaar toegang tot USAMRIID heeft?’

‘We hebben een aantal flinke ego’s rondlopen, en de meesten daarvan hebben toegang tot agentia van niveau vier. Of iemand van hen in staat is om Ebola per post te versturen, weet ik niet. Maar ik ga proberen erachter te komen.