Hoofdstuk 76

USAMRIID

Platt stond voor commandant Janklows bureau, vastberaden en klaar voor de strijd.

‘Dat was tegen de regels, kolonel Platt,’ zei Janklow tegen hem. ‘Je had geen toestemming om het vaccin aan iemand te geven.’

‘Ik had geen direct bevel dat het verbood, sir. En als hoofd van deze missie –’

‘Lul niet, Platt.’

Janklow verraste hem. Zijn stem was ongeduldig, op het randje van niet alleen woede maar ook iets anders. Er zat een scherpe ondertoon in.

Omdat hij niet wist hoe hij moest reageren, hoe sterk hij kon aandringen, wachtte Platt af. Janklow zag er deze ochtend geradbraakt uit, hoewel zijn uniform zoals altijd keurig gesteven was en zijn kantoor opgeruimd. Zijn schouders zakten een beetje naar voren. Er zaten groeven in zijn gezicht die Platt nooit eerder waren opgevallen. Hij had bloeddoorlopen ogen. En toen hij zijn handen liet zien, zag Platt een lichte trilling in zijn vingers.

‘Op een gegeven moment in je carrière, dokter Platt, – als je hierna nog steeds een carrière hebt – zul je moeten kiezen tussen een leven als militair, als arts of als politicus. Die drie werken elkaar op vele niveaus tegen. Ze kunnen niet lang naast elkaar bestaan. Vandaag kies je ervoor arts te zijn. Dat is goed. Je denkt waarschijnlijk dat het heel nobel is. Ik ben hier om je te vertellen dat het niet nobel is. Het is dom.’

Hij wendde zich van Platt af om uit het raam te staren, en even dacht Platt dat hij werd weggestuurd. Toen besloot hij door te drukken.

‘Sir, ik denk dat ik weet waarom u het hebt gedaan.’

Langzaam draaide Janklow zich om. Zijn wenkbrauwen waren opgetrokken, maar zijn gezicht stond nog steeds kwaad.

‘Wat denk je, dokter Platt, dat ik gedaan heb?’

‘Het kwam ook bij mij op. Dat het Ebolavirus uit onze eigen laboratoria gekomen kan zijn. U wilt USAMRIID beschermen. Na de antraxramp kan ik begrijpen –’

‘Je hebt geen idee waarover je het hebt.’

‘Sir, ik weet gewoon dat –’

‘Ben je erachter gekomen dat er Ebolamonsters weg zijn?’

‘Nee, maar het is moeilijk om –’

De hand ging omhoog om hem te stoppen. Palm naar buiten gekeerd. Een duidelijke trilling waarneembaar.

‘Er worden geen Ebolamonsters uit USAMRIID vermist.’

Platt hield zijn schouders naar achteren, zijn houding recht, zijn gelaatsuitdrukking neutraal.

‘Laat me je dit vragen, dokter Platt.’ Janklows stem keerde weer naar zijn normale toon terug. ‘Heb je enig idee hoeveel het vaccin voor Ebola op de zwarte markt opbrengt?’

Platt staarde hem aan, en hij kon zien dat Janklow geen antwoord op deze vraag verwachtte.

‘Daar kun je maar beter geen idee van hebben,’ waarschuwde de commandant. ‘Er worden namelijk geen Ebolaweefselmonsters uit dit instituut vermist, maar wel vaccins.’