Hoofdstuk 48
Reston, Virginia
Emma gooide een handje popcorn naar Harvey. Eén handje voor haar, eentje voor Harvey. Samen zaten ze op de vloer van de woonkamer, omringd door de laatste edities van Emma’s favoriete tijdschriften.
In Bride stond het artikel Pretty in Pink, ter ere van de borstkankermaand. Nog steeds kon ze niet geloven dat haar moeder een roze trouwjurk zou dragen.
Oké, misschien was het best wel cool, maar het was moeilijk om je iets anders dan een witte trouwjurk voor te stellen. Als Emma dit artikel, plus nog een paar andere, niet had gelezen, zou ze hebben gedacht dat haar moeder – een absolute modegek – het idee dat een roze trouwjurk ‘in’ was, zelf had bedacht. Maar wie maakte nou een sociaal statement van een bruiloft?
Nee, Emma vermoedde dat haar moeder, de reclamevrouw, het hele roze circus waarschijnlijk zag als een manier om onder wit uit te komen. Haar moeder was heel sterk in het inspelen op het onderbewuste. ‘Je bent wie mensen denken dat je bent.’ Dat was een geliefde uitspraak van haar, en bij haar werkte het. De witte jurk had ze al met Emma’s vader aangehad. Het had geen zin mensen daaraan te herinneren, en waarom zou ze niet voorwenden dat ze iets om borstkanker gaf?
Emma was er heel zeker van dat zij voor wit zou gaan wanneer het haar beurt was. Niet dat dat iets was waar ze zich nu zorgen over hoefde te maken. Hoe kon ze tijd voor jongens vrijmaken als haar vader haar aan haar kop bleef zeuren over inschrijven bij universiteiten en studiebeurzen en goede cijfers halen? Het enige wat haar op dit moment echt interesseerde, waren de prachtige pumps die bij haar bruidsmeisjesjurk pasten. Zelfs al was roze niet echt haar kleur, ze wist dat die schoenen haar heel sexy stonden.
Ze keek naar de andere tijdschriften om haar heen, allemaal opengeslagen bij artikelen die ze móést lezen. In Cosmo ging het over dingen die je vriendje je nooit zou vertellen. Entertainment Weekly had iets over Project Catwalk en de tv-serie The Office. Vanaf de cover van People straalde J.Lo haar tegemoet. Allemaal vreselijk interessant, en toch koos ze voor de liefdesbrieven.
16 september 1982
Lieve Liney,
Het was zo goed om je te zien. Ik wilde dat je nog steeds hier was. Het is ongelofelijk hoe erg ik je mis.
J.B. blijft maar doorzeuren over die Jelly Beans met druivensmaak die je voor hem had gekocht. Hij is gewoon jaloers. Hij weet dat hij nooit iemand zoals ik zal worden en iemand zoals jou zal krijgen. Weet je, grappig genoeg kan ik me niet eens herinneren of ik wist dat druif zijn lievelingssmaak was, laat staan dat ik het tegen je heb gezegd, maar je bent wonderbaarlijk.
Heb je het T-shirt aan dat ik voor je had gekocht? Ik wist wel dat je het prachtig zou vinden. Het deed me bijna de das om dat ik je het deze zomer niet kon geven. Ik heb het gekocht op de dag dat we naar het Art Institute gingen. Weet je nog dat ik niet eens wilde gaan? Vaticaanse kunst, wie maalt daar nou om? Weet je nog? Maar jij wist van die dag zo’n avontuur te maken dat ik iets terug wilde doen. Dat vind ik heel belangrijk, weet je. Ik wil altijd iets terug doen. En het was gemakkelijk om even weg te glippen en het T-shirt te kopen terwijl jij daar als betoverd naar een schilderij stond te staren. Ik weet zelfs nog naar welk schilderij: de Kruisafneming van die Caravaggio. Zie je, ik herinner me alles. Zoals ik zei, ik ben een vent van details. Ook wil ik me nogmaals verontschuldigen dat ik je alleen liet op het moment dat de pizza arriveerde. Ook al was het maar voor een uurtje. Mijn zus is zo’n stomkop. Ik kan niet geloven dat ze me per se op zaterdagavond moest bellen. Ze probeert me een schuldgevoel aan te praten, zodat ik thuiskom. Zoals ik je al vertelde, is dat mijn thuis niet meer. Ik weet dat je zei dat het niet zo belangrijk was en dat je niet kwaad was of zo. Soms zou ik willen dat mijn familie gewoon verdween, weet je?
Emma hoorde een autodeur dichtslaan en begon de brieven gauw op te vouwen en veilig weg te stoppen. Op het moment dat haar vader door de voordeur binnenkwam, had ze net haar uitgetrokken sweatshirt om het pakketje gerold en het tijdschrift People opgepakt.