Hoofdstuk 65

Maggie stelde voor de televisie aan te zetten. Ze wilde wat achtergrondgeluid, zolang dat geluid geen nieuwsberichten inhield of beelden van haar achtervolgingsactie of interviews met buren die Chad of Tyler kenden. Nick voldeed aan haar verzoek door een kanaal uit te kiezen waar vanwege het begin van de vakantie het hele weekend kerstfilms werden uitgezonden.

‘Een van mijn favorieten,’ kondigde hij aan.

Maggie keek lang genoeg op om Ralphie in A Christmas Story voorbij te zien komen. Waarom was ze niet verbaasd dat Nick Morelli’s favoriet een film was over een klein jongetje dat een Red Rider BB-geweer wil hebben?

Ze hadden een uur voor hun afspraak met Kunze en Wurth. Maggie hoopte nog steeds iets te vinden, iets wat hen in de juiste richting kon sturen. Terwijl Nick en zij zich door rechtbankdocumenten en FBI-dossiers heen werkten, probeerde ze een bepaald soort logica te ontdekken waardoor ze de luchthavenkeuze van de Project Manager kon voorspellen.

Nick zou heel goed gelijk kunnen hebben wat de impact van de aanslag betrof. Het aantal slachtoffers zou wel eens niet de prioriteit kunnen hebben. Was het voor de dader meer van belang de Amerikanen in hun ziel te raken? Een drukke mall midden in het land op de dag na Thanksgiving. Daar had iedereen iets mee, waardoor het des te meer paniek veroorzaakte. Het was geen luxeresort, vijfsterrenhotel, nachtclub of casino. Een mall in het hart van het land raakte iedere Amerikaan in het diepst van zijn ziel. Ze zouden denken: dat had mij ook kunnen overkomen.

Maggie liet de lijst met luchthavens weer op haar scherm verschijnen. Kon ze daarop iets vergelijkbaars vinden wat verraadde welk vliegveld de Project Manager had gekozen? De lijst was – volgens Henry Lee – niet in een bepaalde volgorde opgesteld:

McCarran International Airport, Las Vegas, Nevada

General Mitchell International Airport, Milwaukee, Wisconsin

Salt Lake City International Airport, Salt Lake City, Utah

Sky Harbor International Airport, Phoenix, Arizona

Cleveland-Hopkins International Airport, Cleveland, Ohio

Reagan Washington National Airport, Washington, DC

Detroit Metropolitan Wayne County Airport, Detroit, Michigan

‘Je zou het bijna niet geloven, maar in het Thanksgiving-weekend is Las Vegas de drukste luchthaven,’ onderbrak Nick haar gedachten, een blik op het computerscherm werpend.

‘Waarom verbaast me dat niet?’

‘Het zou een enorme impact hebben.’

Ze dacht erover na en schudde toen haar hoofd.

‘Ik denk niet dat hij Vegas heeft gekozen.’

‘Intuïtie?’ vroeg Nick.

‘Denk aan hoe je begon met “je zou het bijna niet geloven”. Het mag dan de werkelijkheid zijn, maar niet iedereen zou de keuze voor een casino in plaats van het huis van oma tijdens Thanksgiving op zichzelf betrekken. Hij wil het schokeffect dat mensen denken dat het hunzelf had kunnen overkomen.’

Nick wees met de afstandsbediening op de televisie en zette het geluid van Ralphie uit.

‘Wat denk je van nog een keer in het Midwesten? Zou hij een plek in zijn gedachten hebben die in de buurt ligt? Milwaukee is ongeveer vijf of zes uur rijden. Detroit een stukje verder. Misschien tien uur.’

‘Te lastig om daar in deze sneeuwstorm naartoe te rijden. Ik denk dat hij al op de luchthaven en vertrokken was, voordat ze de gewonden in de ambulances hadden geladen.’

‘Vanwege de sneeuw was er een aantal vluchten vertraagd,’ zei Nick. ‘Ceimo had het erover dat de brandweerinspecteur vastzat in Chicago, en Yardens baas probeerde uit New Jersey weg te komen.’

‘Hoe lang van tevoren was deze sneeuwstorm voorspeld?’

Nick fronste zijn voorhoofd, dacht er diep over na. ‘In het begin van de week hebben ze het erover gehad. Dat herinner ik me alleen omdat ik Christine had beloofd op vrijdag een kerstboom met haar te gaan kopen. Ik hoopte dat ze daardoor zou afzeggen.’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Er waren footballwedstrijden op tv.’

Ze knikte en glimlachte, omdat ze zich haar eigen plannen voor vrijdag herinnerde. Was dat pas een dag geleden?

‘In elk geval, de storm is Omaha voorbijgegaan. Denk je dat hij op de sneeuwstorm had gerekend?’

Haar beurt om haar schouders op te halen. ‘Ik probeer een aantal luchthavens uit te sluiten. Hoeveel van deze lijst zijn typische overstapplaatsen voor bepaalde vliegtuigmaatschappijen?’

Nick leunde voorover en bekeek de namen. Met zijn vinger wijzend ging hij een voor een de lijst af.

‘Midwest Airlines gebruikt Milwaukee, Delta Salt Lake City en Cleveland, Southwest en US Airways Sky Harbor. Northwest maakt af en toe gebruik van Detroit. Hoezo? Denk je dat het een overstapluchthaven betreft?’

‘Eigenlijk denk ik precies het tegenovergestelde. Je zei dat UAS heeft geprobeerd om de luchthavens ertoe te krijgen de beveiliging van hun aankomst- en vertrekhallen te moderniseren. Op een luchthaven waar mensen voornamelijk op een andere vlucht overstappen, maken ze geen gebruik van die ruimtes, toch?’

Ze zag de flikkering in zijn ogen, terwijl hij haar gedachtegang volgde.

‘Dus zouden de meeste mensen niet bij de incheckbalies of de bagagebanden staan,’ vervolgde ze. ‘Onvoldoende impact. En Reagan National op een zondag na een paar vrije dagen zit vol met politici die terugkeren naar Capitol Hill.’

‘Je hebt net elke luchthaven op de lijst geëlimineerd.’

‘Zowel Las Vegas als Phoenix zijn bestemmingsluchthavens, toch?’ vroeg ze, hardop denkend en niet echt een antwoord van Nick verwachtend. ‘Een plek waar families tijdens Thanksgiving naartoe vliegen om er even tussenuit te gaan. Misschien om aan de winterkou te ontsnappen.’

‘Ik herinner me ineens iets,’ zei hij. ‘Luchthavens zijn vaak afhankelijk van staatsinkomsten en federale inkomsten, dus nemen we dat meestal mee wanneer we met ze over modernisering praten. Ze schijnen te overwegen Phoenix een hele lading federale dollars te geven. Het heeft iets te maken met de Binnenlandse Veiligheidsdienst. De stad staat op de tweede plaats in de wereld, onder Mexico City, wat ontvoeringen betreft.’

Maggie herinnerde zich wat Henry Lee had gezegd over de invloed van zijn groep op het regeringsbeleid.

‘Het moet Phoenix zijn.’

Ze omarmde hem, opgewonden, opgelucht. Ze kuste hem op zijn wang, maar zijn lippen vonden die van haar. Misschien iets te lang gaf ze zichzelf aan hem over. Tegen de tijd dat ze zich terugtrok, was ze buiten adem.

‘Nick, dit is geen goed idee. We zijn beiden hartstikke moe.’

‘Zo moe ben ik niet.’

Hij liet zijn hand over haar schouder glijden, streelde met zijn vingers haar nek. Met zijn andere hand pakte hij haar bij haar middel, trok haar zachtjes tegen hem aan, bewijzend dat hij niet te moe was. Zijn lippen streken over haar hals, haar oorlelletje… Misschien was zij toch ook niet te moe.

Een klop op de deur nam de beslissing voor hen.

‘Verdorie! Kunnen we doen alsof we er niet zijn?’ Toch liet hij toe dat ze zich terugtrok.

‘Misschien komen ze de kamer doen?’

‘Te vroeg,’ zei hij. ‘En roomservice begint pas weer om zes uur ’s ochtends. Dat heb ik gecheckt.’

Ze liep door de kamer, zichzelf er instinctief aan herinnerend waar ze haar Smith & Wesson had gelaten.

Toen ze door het kijkgaatje keek, kreeg ze een schok. Ze was doodop. Was het mogelijk dat haar verbeelding haar parten speelde?

Ze haalde de deur van het slot en gooide hem open.

‘Hoi,’ zei Patrick, beschaamd en verlegen. Zijn haar zat in de war, en zijn kleren waren totaal verkreukeld.

‘Hoe heb je me in vredesnaam gevonden?’ vroeg ze hem.

‘Met behulp van de directe lijn van de huishoudelijke dienst naar de receptie: “Ms. O’Dell heeft meer handdoeken nodig. Welke kamer heeft ze”?’ Hij had een overtuigend Spaans accent.

Ze zei niets meer. In plaats daarvan volgde ze deze keer haar instinct en omhelsde hem simpelweg.