14

De moord is voorpaginanieuws. Astrid vraagt zich af hoe het mogelijk is dat alles tot in detail wordt gepubliceerd. Volgens Charles heeft deze gebeurtenis een hoge sensatiewaarde. Het komt nu eenmaal niet dagelijks voor dat een alleenstaande vrouw gewurgd in haar eigen bed door haar zus gevonden wordt. Die zus heeft gepraat. Of gespuid. Vooral het feit dat ze in de badkamer een zwangerschapstest heeft gevonden die duidelijk een positieve uitslag aangaf, is nieuws dat aanleiding geeft tot wilde speculaties. Astrid wil het allemaal niet weten en toch leest ze alles letter voor letter. Ze begrijpt niet wat haar bezielt.

Ze voelt zich schuldig en ergert zich tegelijkertijd aan dat gevoel. Het is te dol voor woorden dat zij ook maar de geringste verantwoordelijkheid neemt voor wat Gina overkomen is. Toch blijft er iets op de achtergrond aanwezig wat in die richting gaat. Misschien komt het doordat ze door deze gebeurtenis beseft dat ze zich nooit serieus heeft verdiept in Gina. De vrouw kwam iedere week trouw op donderdagochtend en werkte vier uur achter elkaar tot ze het huis weer grondig had schoongemaakt. Ze dronk tegen tien uur snel een kop thee, maar het gebeurde regelmatig dat ze weigerde om dat in de woonkamer te doen en Astrid verzocht om de thee ergens voor haar neer te zetten. Als aan haar werd gevraagd hoe het met haar ging was het antwoord altijd hetzelfde. Het ging goed. Ze was ook altijd hetzelfde gestemd, altijd rustig en vriendelijk. Er lag altijd een aarzelende glimlach op haar gezicht. Pas nu, nadat ze is vermoord, bedenkt Astrid dat het leek of die glimlach op haar gezicht geschilderd was. Pas nu constateert ze dat de ogen van de vrouw nooit lachten. Pas nu weet ze dat de bevroren lach de laatste weken voor haar dood op een grimas leek.

Ze was zwanger, volgens haar zus. De test wees het uit. Heeft ze samen met de man die daar verantwoordelijk voor was de test bekeken en is daarna de paniek uitgebroken? Niemand lijkt iets te weten over een vriend; ze heeft er ook tegen haar zus, met wie ze toch een warm contact had, niets over verteld. Waarom niet?

De zus mist de gouden zegelring die Gina van hun opa had geërfd. Ze droeg die ring altijd en toen ze werd gevonden zat hij niet om haar ringvinger. Niemand kan zich voorstellen dat je iemand wurgt voor een gouden zegelring. Charles denkt dat de moordenaar de ring meegenomen heeft als trofee. Hij is ervan overtuigd dat de dader gestoord is en dat Gina te laat in de gaten heeft gekregen met wie ze te maken had.

Astrid is al verschillende keren gebeld door mensen die ze alleen van gezicht kent. Opeens weet iedereen dat Gina bij haar werkte en er komen nieuwsgierige vragen die ze stuitend ongepast vindt. Ze houdt de gesprekken zo kort mogelijk.

Er zijn mensen van de politie langsgekomen die alles wilden weten over het gedrag van Gina en vooral over wat ze eventueel gezegd kon hebben dat een aanknopingspunt zou kunnen betekenen in het onderzoek. Astrid geneerde zich voor de leegte in haar antwoorden.

Het is een vreemd idee dat Gina nooit meer haar fiets in de schuur zal zetten, nooit meer zal melden dat ze er is, nooit meer met het zweet op haar voorhoofd de trap af zal komen, nooit meer glimlachend zal zeggen dat het goed gaat. Het is nog vreemder dat Astrid haar mist.

Sinds de avond dat ze naar Gina’s huis reden, is Bjorn vriendelijk tegen de andere leden van het gezin. Hij lijkt zijn voornemen om niet zo snel boos te worden heel serieus te nemen. Maar Astrid is op haar hoede. Ze kent dit gedrag. Het is al vaker gebeurd dat hij wekenlang goedgehumeurd was en zich sociaal gedroeg. Toch brak er altijd een moment aan waarop hij door een volslagen onschuldig incident door het lint ging en de hele wereld zijn vijand werd. Ze trapt er niet in, hoewel ze de enige in het gezin lijkt te zijn die reserves heeft. Jolien stoeit met haar broer en lokt hilarische discussies uit. Bjorn hapt vol overgave en laat zich zonder problemen plagen. Charles lacht om hun capriolen. Hij vindt dat Astrid zich meer moet openstellen voor de goede voornemens van hun zoon.

De laatste dagen zijn ze zomaar op een normaal gezin gaan lijken, terwijl hun hulp in de huishouding vermoord is en nog boven aarde staat. Terwijl het jongste lid van de familie al vijf jaar op het kerkhof ligt.