Hoofdstuk 65

Taylors hart roffelde in haar borst. Ze moesten dit afronden en uitzoeken wie die Gabriel Lucas in vredesnaam was.

‘Susan,’ zei ze sussend en legde een hand op de mollige arm van het meisje. ‘Je hoeft je geen zorgen te maken. Maar wij willen graag een idee krijgen van Jills doen en laten, om erachter te komen of er iets is wat we moeten nagaan. Ging ze er wel vaker vandoor, zonder iemand te vertellen waar ze heen ging?’

‘Nou, dat deed ze elk weekend. Ze zei dat ze een vriend had in Sewanee, daar ging ze elke vrijdagmiddag naartoe en bleef dan tot zondagavond laat.’

‘Wist iemand anders daarvan?’

‘Nee, ik moest beloven het geheim te houden. Verder praatte ze eigenlijk met niemand anders over haar privéleven, weet u.’ Susans borst zwol iets van trots, en Taylor had met haar te doen. De geheimbewaarder werd altijd het gevoel gegeven de belangrijkste persoon te zijn in het leven van een vrouw, zeker als die persoon een tikkeltje truttig was en meer dan vriendschappelijke gevoelens koesterde voor haar vriendin. Vrouwen konden op die manier gebruikt worden, en het begon ernaar uit te zien dat Jill Gates van begin af aan misbruik had gemaakt van Susans gevoelens. Taylor besefte dat Susan nog steeds aan het woord was.

‘… Jill was nogal intens, weet u. Als je met haar praat, bijvoorbeeld, dan leunt ze helemaal voorover, alsof ze echt geïnteresseerd is in wat je zegt. Op een keer…’ Susan liep rood aan, en ze begrepen allebei haar gêne maar al te goed.

‘Rustig maar, Susan. Ik geloof dat ik wel begrijp wat je voor Jill voelde.’ Taylor reikte het meisje een tissue aan, die ze dankbaar aannam om zich een ogenblik achter te verbergen.

‘Ja, nou, op die manier keek ze niet naar mij, maar dat vond ik niet erg. Volgens mij wist ze het wel, maar ze was zo aardig om er nooit iets van te zeggen, weet u. Alsof ze het me niet kwalijk nam of zo.’ Susans stem had een bitter toontje gekregen, maar ze glimlachte en pakte haar verhaal weer op.

‘Ik weet niet goed hoe ik het moet uitleggen. Ze was zo intens, zo belangstellend dat het soms een beetje eng werd, snapt u? Alsof ze me binnenstebuiten wilde keren. Ze kijkt gewoon dwars door je heen. En ik vertelde haar dingen die ik nooit tegen iemand zou zeggen. Dromen, gevoelens. Niet over mijn gevoelens voor haar, maar over je plek in het leven als je voelt dat je anders bent dan anderen. En ze begreep het zo goed. Ik weet zeker dat zij nooit het idee heeft gehad dat ze afweek, maar ze gaf me het gevoel dat ze het volkomen begreep. Dus gooide ik mijn diepste, donkerste geheimen eruit, mijn grootste angsten, bijvoorbeeld dat mijn ouders erachter komen dat ik niet hun gedroomde dochter ben. En ze begreep het, weet u, ze begreep het echt. Ik weet dat ze op haar manier echt om me gaf.’

Het begon Baldwin inmiddels te dagen. ‘Susan, denk goed na. Deed ze zo ook tegen iemand anders?’

‘Nou, zo ging ze met de meeste mensen om. Ik verbeeld me graag dat ze alleen met mij een speciale band had, maar ze was, u weet wel, nogal intens tegen een heleboel mensen.’

‘Geldt dat ook voor Shelby Kincaid of Jordan Blake?’

‘Nee, Shelby niet. Dat was een grijze muis. Maar ze ging wel met Jordan om, ging wel eens met haar op stap. Na een tijdje gingen ze elk hun eigen weg. Jordan werd lid van Tri Delta, en Jill had niks met de sociëteitenscene. Ik ook niet.’

Taylor gaf een kneepje in haar hand. ‘Susan, je hebt ons enorm geholpen. Hartstikke bedankt voor je tijd en dat je zo eerlijk tegen ons bent geweest.’ Ze stonden op.

‘Laat u het me weten als u Jill vindt? Ik wil gewoon zeker weten dat ze in orde is, weet u,’ zei Susan.

Uitdrukkingsloos keek Baldwin haar aan. ‘We zullen ons best doen.’

Met een trieste glimlach hees ze haar rugzak op haar schouder, stak haar hand even op en slenterde toen weg naar de mensa.

Taylor en Baldwin gingen weer zitten.

Taylor sprak als eerste. ‘Wat denk je?’

Hij haalde zijn handen door zijn haar. ‘Ik weet het niet. Er is absoluut sprake van een link tussen alle meiden via die Gabriel Lucas. Mary Margaret volgde hetzelfde college klassieke talen waar Susan het over had. Maar Lucas staat niet op ons lijstje.’

Taylor was Fitz al aan het bellen. Die nam snel op. ‘Hé, met mij. Je moet een naam voor me natrekken. Gabriel Lucas.’ Ze zweeg even, luisterend. ‘Oké. Spoor hem op. We gaan het uitzoeken.’

Ze hing op en haalde een sigaret tevoorschijn. De blik die Baldwin haar toewierp, wuifde ze weg. Ze stak hem op, waarna ze kuchend voor zich uit staarde.

Baldwin begon ongeduldig te worden. ‘En?’

‘Gabriel Lucas staat niet op hun lijstje omdat hij dit semester een sabbatical neemt. Hij heeft vrij genomen om een boek te schrijven over zijn ervaringen met de Grieks-Romeinse cultuur.’

‘Dat meen je niet.’

Ze nam nog een hijs, trapte toen de peuk uit. Ze trok een wenkbrauw naar hem op.

‘Een expert op het gebied van de Grieks-Romeinse cultuur past precies in ons daderprofiel – gedegen kennis van de klassieke gebruiken,’ zei Baldwin.

‘Je zegt het. De manier waarop Susan over hem praatte, en de band die hij met Jill had… we moeten deze kerel vinden en uitgebreid aan de tand voelen. Fitz is hem al aan het opsporen. O ja, en Sam belde ook nog: er is akoniet gevonden in de theekopjes uit de kerk. Dezelfde moordenaar, zeker weten.’

Baldwins hoofd liep over. Shelby, verkracht. Jordan, zwanger van het kind van een andere man. Jill, minstens zeven maanden zwanger en een geheime verhouding. Dus hoe pasten Mary Margaret, de priester en Tammy/Mona Lisa in dit plaatje? Hij wist het antwoord niet. Hij wist alleen dat ze Jill moesten vinden.