Hoofdstuk 42

Ze draaiden het parkeerterrein bij de kerk op, zigzaggend tussen de brandweerwagens door. Felle schijnwerpers verlichtten de buitenkant van de kerk. Die was van wit gepleisterde steen en had slechts oppervlakkige schade opgelopen, maar er stegen nog steeds rookslierten uit op. Er hing een penetrante walm over het parkeerterrein. Taylor zag Sam bij de ingang van de kerk staan. Met een begrafenisgezicht gaf ze instructies aan twee mannen met een zware brancard tussen hen in. Ze liepen naar haar toe.

Sam gunde hun slechts een zijdelingse blik. ‘Waar bleef jíj al die tijd?’

‘Al die tijd? Price belde me tien minuten geleden pas. We zijn meteen hierheen gekomen.’

‘O. Sorry.’ Ze knikte fronsend. ‘Ik heb ze er al weggehaald en we brengen ze nu over naar het lab.’

‘Praat me even bij, wil je? Price gaf me geen details.’

Sam bleef maar knikken. Ze zat onder de roetvegen en had een afwezige blik. ‘Ja. Laten we daar even heen gaan.’ Ze wees naar Taylors auto en begon te lopen. Taylor en Baldwin volgden. ‘Sorry dat ik zo kortaf ben, maar ik krijg hier de koude rillingen van.’

‘Sam?’ zei Taylor op scherpe toon. Zelf kreeg ze nu ook de koude rillingen. Sam raakte nooit uit haar doen op een pd.

‘Het gaat wel, ik ben alleen een beetje van slag. Baldwin, ben jij katholiek?’

‘Nee, ik ben lid van de Anglicaanse Kerk. Dat wás ik, althans. Hoezo?’

‘Ik vroeg het me alleen maar af. Ik ben katholiek. Dit is niet de manier waarop ik aan mijn einde wil komen. Ik denk dat ik de biecht voorlopig even laat schieten. Taylor, heb je een sigaret?’

‘Je gaat staan roken bij een brand?’

‘Hé, laat me even, oké?’

Taylor gaf haar een sigaret en een vuurtje. ‘Goed, vertel wat er is gebeurd.’

Sam nam een diepe trek en begon meteen te hoesten. ‘De brandweer kreeg de melding vlak nadat de storm over was geraasd. Iedereen ging ervan uit dat de brand was veroorzaakt door een blikseminslag. De mannen gingen naar binnen met de slangen in de aanslag, maar het viel mee. De brand leek beperkt te zijn tot het schip en de kapel. Ze blusten het, maar er hing zo’n lucht, je weet wel.’

Dat wisten ze inderdaad. De onmiskenbare, weeë, misselijkmakende geur van verbrand vlees was hun neusgaten binnengedrongen toen ze op de ingang van de kerk af liepen.

‘Dus ze krijgen de vlammen vrij snel uit en beginnen rond te kijken. Ze volgen het brandspoor naar de biechtstoel en vinden die twee daar. De vrouw zat aan de ene kant, de priester aan de andere. Ze zijn vrij ernstig verkoold – het ziet ernaar uit dat de brand is aangestoken in de biechtstoel, of er verdomd dichtbij.’

In gedachten liep Taylor de scenario’s door toen Baldwin tussenbeide kwam. ‘Dus er lijkt sprake van opzet? Ze zijn vermoord?’

‘Daar lijkt het wel op. Ze weten wie de priester is. Pater Francis Xavier. Hij is niet zo erg verbrand – zijn portefeuille is vrijwel ongeschonden gebleven. De bisschop bevestigde dat hij vandaag de biecht afnam. Hij vertelde me dat de pater nieuw was in de kerk, onlangs overgeplaatst vanuit Boston.’

‘En de vrouw?’

‘Een ravage. Het lijkt erop dat ze vastgebonden zat. Haar armen lagen op haar rug, en er zat nog wat touw om haar polsen dat het vuur heeft doorstaan. Maar er is geen enkel identiteitsbewijs op haar gevonden. Ze hebben de kerk doorzocht. Er is geen tas of iets anders wat van een vrouw zou kunnen zijn.’

‘Ga je proberen haar aan de hand van haar gebit te identificeren? Het vergelijken met ons vermiste meisje?’

De vraag bleef in de lucht hangen. Niemand wilde de naam hardop uitspreken voor het geval het werkelijkheid werd, uitkristalliseerde door het contact met de lucht.

‘Ik zal wel moeten. Ze is vrij ernstig verbrand.’

‘Ik ga bellen om te vragen of haar ouders hier al zijn. Die moeten de röntgenfoto’s zo snel mogelijk voor ons opvragen bij haar tandarts.’

‘Bedankt, Taylor. Ik begin morgenochtend vroeg meteen aan de sectie.’ Sam gaf Taylor een knuffel. ‘Sorry, meid,’ fluisterde ze, waarna ze terugliep naar haar busje.

Baldwin keek naar Taylor, die er aangeslagen en plotseling doodmoe uitzag. ‘Denk je dat zij het is?’

‘Ja,’ verzuchtte ze. Ze haalde haar mobiel tevoorschijn en drukte op een toets. ‘Fitz? Met Taylor. Ik wilde het je even laten weten. Het kan zijn dat we Jill Gates hebben gevonden.’