Hoofdstuk 50

Baldwin was te verbaasd over Price’ uitnodiging om iets anders te doen dan akkoord gaan.

Ze liepen het gebouw uit, het parkeerterrein van de rechtbank over en Second Avenue in, terwijl er allerlei mogelijkheden door zijn hoofd speelden. Price zei niet veel onderweg, verzonken in zijn eigen gedachten. Hij hield halt bij een restaurant met een rode neonreclame voor het raam: SATCO. De San Antonio Taco Company was een vrij bekende zaak in Nashville. Hun hoofdvestiging zat vlakbij de Vanderbilt-campus, waar ze studenten voorzagen van bier en goedkoop eten op het gigantische terras. De kleine vestiging waar zij nu naar binnen gingen, had niet dezelfde ambiance, maar het eten was er even snel en smakelijk.

Price hield de deur open voor Baldwin. ‘Hoop dat je van Mexicaans houdt,’ zei hij op een toon die Baldwin duidelijk maakte dat het Price geen bal kon schelen of hij van Mexicaans hield of niet. Gelukkig voor hem was dat wel het geval.

Het restaurant werkte volgens de snelbuffetformule. Ze bestelden taco’s en enchilada’s, namen hun eten mee en zochten een rustig hoekje op. Het restaurant zat niet vol, dus ze hadden voldoende privacy.

Hongerig vielen ze aan op hun gerechten, waardoor het aanvankelijk even stil bleef. Price nam een flinke teug van zijn frisdrank en keek naar Baldwin. Eindelijk kon er een glimlachje voor de jongere man van af.

‘En, hoe bevalt ons afspraakje jou? Doet er iemand vervelend tegen je? Houdt Taylor je wel van alles op de hoogte?’

Het was niet het begin waar Baldwin op gerekend had, maar hij ging erin mee. ‘Iedereen is juist erg aardig en behulpzaam. Taylor in het bijzonder.’

Ze keken elkaar strak aan. Aha, dacht Baldwin. Misschien ging dit toch niet over hem.

‘Weet je, jongen, ik had er zo mijn twijfels over om jou bij deze zaak te betrekken. Maar jouw baas en ik kennen elkaar al heel lang. Héél lang. En wanneer hij me om een gunst vraagt, ben ik geneigd die in te willigen. Daarom ging ik ermee akkoord om jou in het team op te nemen. Je de kans te geven om te laten zien dat je jezelf goed genoeg in de hand hebt om mee te werken. Het lijkt goed met je te gaan. Maar ik vraag me af hoe groot je betrokkenheid is bij deze zaak. Begrijp je wat ik bedoel?’

Baldwin onderdrukte een grijns. Hij was ervan overtuigd dat Price naar zijn bedoelingen ten opzichte van zijn inspecteur ging vragen, als een overbezorgde vader. Het drong tot hem door dat iederéén een tikje overbezorgd over Taylor was, hoewel hij daar geen enkele reden voor zag. Afgezien van haar paniekaanvallen, leek de vrouw een uit staal opgetrokken ruggengraat te hebben. Hij zat te dubben hoe hij precies moest reageren, toen Price haast peinzend verder ging.

‘Wat hier allemaal gebeurt, is op zijn zachtst gezegd ongebruikelijk. We hebben niet vaak zulke geruchtmakende zaken, althans niet zoveel in zo’n korte tijd. Ik doe dit al heel lang, al voordat jij in een korte broek rondliep. Ik ben geneigd het met je eens te zijn – mijn instinct zegt me dat deze moorden verband met elkaar houden en dat we met één dader te maken hebben. Je zei dat je denkt dat hij ons een boodschap probeert door te geven. Jij bent de profiler op deze zaak. Tijd om ons waar voor ons geld te geven.’

Examentijd. Baldwin besloot ervoor te gaan. Hij had het gevoel dat Price oprecht benieuwd was naar zijn mening. Misschien was het tijd hem te vertrouwen en de man te laten zien wat hij waard was.

‘Ik heb het nog niet honderd procent rond, dus ik ga nu hardop denken, oké? We hebben niet te maken met een seriemoordenaar, niet in de gebruikelijke zin van het woord. Deze vent is op een missie – een uiterst weldoordachte, goed georganiseerde missie. Elke dode betekent iets voor hem, elke positionering van het lijk heeft een bepaalde bedoeling. Hij heeft niet veel fysiek bewijsmateriaal achtergelaten, behalve het sperma bij Shelby Kincaid. En ik denk dat dat met opzet was. Het maakt deel uit van de boodschap. Shelby was verkracht, maar werd overgebracht naar het Parthenon en bedekt met kruiden, wat op mij overkomt als een liefdevol gebaar. Jordan Blake was zwanger. Nu komen we erachter dat Jill Gates ook zwanger is. Hier speelt een vaderschapsthema. Eén interpretatie: hij wil hen beschermen, een vaderfiguur zijn. Of hij wil heel graag vader worden. Dé vader. Kijk naar de brand in de kerk. Hij vermoordt een “vader”.’ Met zijn vingers vormde hij aanhalingstekens in de lucht. ‘Hij plaatst de lichamen in een huis van God, de Váder van Christus. Op basis daarvan zijn al zoveel interpretaties mogelijk dat we er maanden op zouden kunnen puzzelen.’

Price zat hem met open mond aan te staren, schoot toen in de lach. ‘Dat is het krankzinnigste wat ik ooit heb gehoord. Maar goed, jij bent de profiler – jullie worden ervoor betaald om anders te denken dan wij. Dus schets een profiel van deze kerel voor me. De Universiteitsmoordenaar wordt hij in de pers genoemd, heb ik begrepen. Creatieve naam, vind je niet? Lee Mayfield in topvorm. Niet de allersnuggerste, dat mens. Denkt dat ze het tegen Taylor Jackson kan opnemen en winnen. Ze kan Taylor niet uitstaan.’

‘Ik hoorde over hun aanvaring. Mayfield mag dan niet al te snugger zijn, maar ze heeft iets benoemd wat ze volgens mij zelf niet eens doorheeft. We hebben te maken met iemand die bovengemiddeld intelligent is.’

‘Wat opgaat voor de meeste seriemoordenaars die planmatig te werk gaan.’

‘Ja, maar deze doorbreekt telkens het daderprofiel. Drie vrouwen en één man zijn vermoord, met drie afzonderlijke en totaal verschillende methoden. Er wordt nog een vrouw vermist. Hij laat ze niet achter op een geheime dumpplek, maar ergens waar wij ze snel zullen vinden. Zelfs de ontdekking van Jordan op de rivieroever was gepland. Voor hetzelfde geld was ze stroomafwaarts gedreven, maar ik denk dat hij haar met een gewicht verzwaarde in het deel waar ze werd gevonden, terugkeerde naar haar lichaam nadat Shelby was ontdekt en haar lossneed, in de wetenschap dat ze niet ver zou wegdrijven met die trage stroming. Toeval dat we ze allebei binnen zo’n kort tijdsbestek vonden? Toeval bestaat niet, niet in deze wereld.’ Hij liet zijn kin op zijn vingers rusten. ‘U weet wat ze zeggen: “Toeval is Gods manier om anoniem te blijven.” Dus tenzij God beschikte dat Jordan binnen vierentwintig uur na Shelby gevonden zou worden, was het gepland.’

Hij onderbrak zijn verhaal om een slok frisdrank te nemen. ‘Ik denk dat we op zoek moeten naar iemand die iets ouder is dan het standaardprofiel. Van middelbare leeftijd zelfs. En waar vind je mannen van middelbare leeftijd op een universiteitscampus?’

Price glimlachte. ‘Docenten.’

‘Precies. Ik denk dat Shelby, Jordan, Jill en ons ongeïdentificeerde slachtoffer van de brand allemaal contact met hem hadden binnen een veilige omgeving op de campus. Hoe de priester in het plaatje past, weet ik nog niet. Niets wijst erop dat de meiden religieus waren of naar de mis in St.-Catherine gingen.’

‘Laten we pater Xavier even buiten beschouwing laten. Hij kan op het verkeerde moment op de verkeerde plek zijn geweest. Focus op de meiden. Jij denkt dat ze allemaal op een of andere manier contact met de verdachte hebben gehad. Hebben ze les van hem?’

‘Dat is de meest voor de hand liggende verklaring. Hij kan ook een decaan, of een arts, of een conciërge zijn. Maar hij is beslist geen onbekende voor hen. Ik heb ook de indruk dat hij een positie heeft waarin hij gezag over hen heeft. We vermoedden al dat ze allemaal met iemand dateten, Jill en Shelby misschien in het geniep. Als ze allemaal iets met dezelfde man hadden, en die man is degene die hen vermoordt, is het eenvoudiger om het verband tussen hen te leggen. Hij legt het aan met zijn studenten, wat absoluut niet door de beugel kan.’

‘Maar waarom vermoordt hij ze dan? Kwamen ze er elk voor zich achter dat ze niet de enige waren? Was hij bang dat ze zouden kunnen gaan praten en hem aangeven?’

‘Dat denk ik niet. Eén verklaring voor Jordans dood is haar zwangerschap. Het DNA van de foetus bleek niet overeen te komen met het DNA dat bij Shelby werd aangetroffen. Het kan zijn dat hij woedend werd dat ze zwanger was van een andere man. En Shelby… wel, zij was verkracht, herhaaldelijk. Misschien probeerde hij haar zwanger te maken. En nu Jills zwangerschap… Ik weet het niet zeker, maar het vaderschapsaspect is de beste invalshoek die ik momenteel heb. Die kerel heeft een Godcomplex.’

Price keek hem doordringend aan en verfrommelde zijn servetje. ‘Je jaagt me de stuipen op het lijf. Kom, dan gaan we terug naar de afdeling. Het is tijd om een paar tandjes bij te schakelen.’ Hij stond op en liep met hun dienbladen naar de afvalbak. Zijn opwinding was overduidelijk; er waren doorbraken in zaken bereikt door minder overtuigende theorieën.

Snel liepen ze terug naar kantoor. Vlak voordat ze bij de deur waren, draaide Price zich om naar Baldwin. ‘En, jongen? Kwets Taylor, en ik draai je ballen eraf. Begrepen?’

Baldwin hield zijn gezicht strak in de plooi. Blijkbaar was hun lichaamstaal voldoende geweest om hen te verraden. Hij wist niet zeker hoe zij ertegenover stond, of waartoe het zou leiden, maar hij wist wel dat hij Taylor veel beter wilde leren kennen. Maar hij aarzelde geen moment en draaide er ook niet omheen. Hij keek Price recht in de ogen.

‘Ja, sir.’ En hij meende het.