Hoofdstuk 55

Sam kwam terug in haar kantoor na de sectie op de twee brandslachtoffers, trok een voor Halloween bestemd zakje chocoladesnoepjes open en gooide een handjevol in haar mond. Ze was bekaf; er was zoveel gebeurd de afgelopen paar dagen dat haar hele agenda in het honderd liep. Gelukkig had ze nog vier collega-pathologen; die hadden de normale werkzaamheden onderling verdeeld om Sam vrij te houden voor Taylors groeiende lijst met dodelijke slachtoffers.

Hoewel de schokkende reeks moorden alle media-aandacht kreeg, waren er ook nog andere sterfgevallen die het pathologisch lab moest onderzoeken. Er moesten overlijdensakten worden ondertekend, vergaderingen bijgewoond en stapels papieren doorgewerkt. Alle dagelijkse administratieve werkzaamheden waren blijven liggen doordat Sam er geen tijd voor had gehad. Opgepept door de suiker deed ze een graai in haar in-box, trok de stapel overlijdensakten eruit die zich in de loop van de week had gevormd, en opende haar Montblanc-vulpen.

Ze had ongeveer een uur zitten werken en was zowaar een heel eind opgeschoten, toen dokter Thomas Fox, een van haar jongste pathologen, zijn hoofd om de deur stak. ‘Hé, Sam, kun je even naar de autopsiezaal komen?’

Daar keek Sam niet van op; het was niet ongewoon dat er om een second opinion werd gevraagd bij secties. Alleen had ze er nu geen tijd voor, dus vroeg ze dokter Fox of hij een van de anderen erbij wilde halen.

‘Nou, iedereen is al beneden. We hebben iets wat je moet zien bij de vrouw die vanochtend uit Old Hickory is gevist.’

Gelaten volgde Sam dokter Fox door de biosluis, waar ze een labjas aantrok en handschoenen en een masker mee griste. Daarna liep ze naar het groepje pathologen dat over het lichaam op de tafel gebogen stond.

De vrouw was jong, waarschijnlijk net in de twintig. De huid was zwaar beschadigd, en ze was opgezwollen als een misvormde pop. De standaard incisies waren gemaakt, ze hadden haar ribbenkast opengemaakt en haar longen verwijderd, en hadden de gebruikelijke autopsieprocedures gevolgd. Op het eerste oog zag Sam niets wat voldoende aanleiding gaf om haar uit haar werk te halen.

‘Wat is het probleem?’ snauwde ze. Ze had er onmiddellijk spijt van dat ze zo snibbig klonk, maar niemand leek het te merken.

‘Ze is niet verdronken,’ bracht dokter Fox naar voren. ‘Ze stierf aan ventrale fibrillatie.’

‘Dus ze was dood voordat ze te water raakte. Kom op, Fox, blaas me van de sokken! Daarvoor heb je me helemaal naar beneden laten komen?’

‘Kijk naar haar lever, Sam.’

Ze keek hem lang en strak aan. O, shit, was het enige wat door haar hoofd schoot. Ze boog zich voorover en bekeek de lever van de vrouw aandachtig, onderzocht daarna snel de rest van de organen. Toen ze opkeek, was haar gezicht asgrauw.

Dokter Fox lichtte zijn redenering toe, hoewel hij kon zien dat Sam zojuist had bevestigd wat alle andere pathologen al vermoedden. ‘Ik heb de foto’s en monsters van de Blake- en Kincaid-secties ernaast gelegd. Het orgaanweefsel en de levernecrose komen overeen. Ik denk dat deze vrouw akoniet binnen heeft gekregen vóór haar plons in Old Hickory Lake.’

Sams gedachten schoten alle kanten op. Wat had een zwarte ex-prostituee in godsnaam te maken met de Universiteitsmoordenaar? Het sloeg nergens op. Maar dat was Taylors probleem. Nu moest ze onomstotelijk vaststellen dat akoniet de doodsoorzaak was bij deze arme vrouw.

‘Fox, beschouw je poging als geslaagd. Je verdient opslag. Verzamel alle bloedmonsters en stuur ze naar Simon Loughley van Private Match. Hij behandelt de rest van de zaak al en is het best in staat om de resultaten zo snel mogelijk te leveren.’ Er was een gedachte bij haar opgekomen die ze bijna niet durfde uit te spreken, omdat het zo vergezocht leek. Maar ze vertrouwde op de wetenschap, en de wetenschap zou hun de antwoorden geven waarnaar ze op zoek waren.

‘Ik wil dat je de brandslachtoffers nog eens onder de loep neemt en monsters van hun lever neemt. Ze vertoonden een compleet ander beeld door wat de brand met hun lichamen deed, dus misschien hebben we iets gemist. Stuur ze door naar Simon en vraag hem ook die te onderzoeken op de aanwezigheid van akoniet.’

Dokter Fox stond perplex. Sam zag de uitdrukking op zijn gezicht en kon zich levendig voorstellen wat er in hem omging. Zelf begreep ze er ook geen snars van. ‘Waarom zou je iemand vergiftigen en daarna de moeite nemen om hem totaal te laten verbranden?’ vroeg hij.

‘Ik weet dat het onwaarschijnlijk klinkt, maar stel dat er akoniet aanwezig is, dan bestaat er een verband tussen alle slachtoffers van Taylors onderzoek. Zoek ook uit wat Tim Davis heeft gevonden in het bewijsmateriaal uit St.-Catherine. Hij zei dat hij de thee ging testen die hij in het kantoor van de priester aantrof. Als er sporen van akoniet in zitten, kennen we in elk geval de methode waarmee het werd toegediend. Aan de slag dus.’

Hij knikte en ging aan het werk.

Sam haastte zich terug naar haar kantoor om haar sleutels op te halen. Ze wilde naar het politiebureau om ze daar persoonlijk te vertellen wat er speelde.