Hoofdstuk 53

‘Rechercheur Martin bood me aan om mee te doen aan hun handeltje. Dokter Murray produceerde en verkocht methamfetamine in de ruimte achter zijn praktijk. Hij was bereid een abortus uit te voeren voor een zacht prijsje, zolang de vrouw hem een bepaalde hoeveelheid pseudo-efedrine leverde. Aangezien efedrine, een van de hoofdbestanddelen van meth, een wettelijk gereguleerd product is en moeilijk verkrijgbaar, worden in meth-labs grote hoeveelheden pseudo-efedrine via een chemisch proces omgezet in efedrine. Zodra de wet op de vrije verkoop van pseudo-efedrine in Tennessee werd gewijzigd, toen het alleen nog verkrijgbaar was in apotheken, waar het niet kon worden gestolen, werd het voor de meth-labs blijkbaar lastig om de hoeveelheden te produceren die nodig waren om aan de vraag te voldoen. Ze moesten iets verzinnen om legaal aan de pseudo-efedrine te komen. Rechercheur Martin werkte samen met de drie eerdergenoemde rechercheurs van Zedenzaken – Ray Alvarez, Tom Westin en Nelson Sanders.’

‘Volgens rechercheur Martin ontving elk van hen een maandelijkse “vergoeding” voor de aanvoer van vrouwen en grondstoffen naar dokter Murray. Ze hadden in de wijk het gerucht verspreid dat hij goedkoop abortussen uitvoerde en het niet al te nauw nam met ID-bewijzen zolang je de geneesmiddelen maar meebracht. Het enige wat de mannen van Zeden hoefden te doen, was de pooiers en strippers vertellen dat dokter Murray het voor hen zou regelen.’

‘Als vergoeding voor mijn medewerking zou ik ongeveer vijftienduizend dollar per maand krijgen. Dat was minder dan de anderen, omdat ik niet echt iets hoefde te doen. Ik moest alleen mijn mond houden en de zaak laten rusten.’

‘Er gingen grote bedragen in om, de rechercheurs werden rijk. Zoals velen van u weten, is de productie en verspreiding van meth een van de grootste problemen waar de politie in Tennesee mee te kampen heeft. Er lijkt altijd veel geld te verdienen aan drugs.’

Taylor verschoof op haar stoel en sloeg haar benen over elkaar.

‘Helaas hebben we niet de beschikking over dokter Murrays dossiers.’ De voorzitter bladerde door zijn papieren. ‘Naar verluidt komt dat doordat David Martin dokter Murray heeft vermoord en vervolgens alle dossiers heeft verbrand. Is dat juist, inspecteur?’

‘Jazeker, sir. Rechercheur Martin zou een bezoek aan dokter Murray hebben gebracht op dezelfde avond dat hij bij mij thuis inbrak.’

‘En dat is de avond dat u de rechercheur doodschoot, is het niet, inspecteur?’ Een tengere vrouw met grijs haar en een priemende blik keek Taylor provocerend aan.

In de wandelgangen, dat wilde zeggen onder juristen, ging het gerucht dat er een tegenstem was geweest in Taylors zaak. Iemand van de onderzoeksraad had ervoor gestemd om Taylor aan te klagen wegens doodslag in de zaak-David Martin. De raad had echter een ‘niet-waarachtige verklaring’ afgegeven in haar zaak. Er waren slechts twaalf van de dertien leden voor nodig om een ‘waarachtige verklaring’ af te geven – een ja om een aanklacht in te dienen – of een ‘niet-waarachtige verklaring’ – een nee om een aanklacht in te dienen. In die laatste stemronde was de tegenstem in feite het zwijgen opgelegd. Taylor vroeg zich af of dit degene was die haar had willen aanklagen, en voelde een onverwachte woede oplaaien. Ze beet op de binnenkant van haar wang en dwong zichzelf beleefd te blijven.

‘Ja, ma’am, dat klopt inderdaad.’ Daar liet ze het bij. Nergens voor nodig om vragen te beantwoorden die niet werden gesteld.

‘Genoeg daarover, Inez,’ beet de voorzitter haar toe. Nijdig rommelde de vrouw in haar papieren. ‘Welnu, inspecteur Jackson, is er verder nog iets dat wij behoren te weten?’

‘Nee, sir. Ik geloof dat dit alles is wat ik u kan vertellen. Ik heb me teruggetrokken uit het onderzoek nadat ik… eh, na rechercheur Martins dood. Dit is alle informatie die ik op dit moment voor de raad heb.’

Er klonk keelgeschraap en papiergeritsel. Een paar leden stonden op en rekten zich uit. Ze waren klaar met haar. Ook Taylor stond op. Ze glimlachte naar de voorzitter, die haar een knipoog gaf. Met een knikje naar de andere leden verliet ze de kamer om plaats te maken voor hun volgende getuige. Ze had gedaan wat ze kon. Misschien dat ze het nu eindelijk allemaal achter zich kon laten.