Ik hoefde niet naar school, ik had griep. Ma kwam mijn kamer binnen. ‘Hier, lees dit maar eens.’ Het bleek een kinderboek over seksuele voorlichting. Het was 1970, ik was acht jaar.
We waren met zijn vieren thuis. Vader (1928), moeder (1929), broer (1954) en ik (1962). Mij verwekken kostte veel moeite. De dokter vroeg ma rond 1960 of ze het wel in eh, ‘alle posities’ hadden geprobeerd. Nou, dat kon ma beamen hoor. Ze moest vast lachen, toen bij de dokter. Toen ze het mij veel later op een verjaardag vertelde, lachte ze tenminste. Een beetje ondeugend volgens mij, gêne was het zeker niet.
Ik kon niet nalaten om het even te benoemen: ‘Echt ma, dus ik ben op zijn hondjes verwekt?’
Mijn ouders kregen verkering in de oorlog. Pa was vijftien jaar, ma veertien. Eén keer in de week moest mijn moeder ’s avonds op de kinderen van een buurvrouw passen. ‘Je vriendje komt zeker ook zo,’ zei de buurvrouw dan tegen mijn moeder. ‘Houden jullie mijn bed maar warm.’ Mijn ouders hadden op hun achtste geen boekje over seksuele voorlichting gelezen, maar ze waren er in praktische zin vroeger bij dan ik.
Met dat boekje over seksuele voorlichting wist ik niet zo goed raad. Ik wist alles al van een oudere buurjongen. En ik had een jaar eerder doktertje gespeeld met mijn buurmeisje. Toch las ik het van kaft tot kaft. Wat in het boek voortplanting heette, noemde mijn buurjongen neuken.
Toen mijn moeder me een uurtje later een kop thee en een beschuitje kwam brengen, vroeg ze langs haar neus weg of ik vragen had. Ik schudde mijn hoofd.
‘Je kunt me altijd wat vragen, hoor.’
Het zal een paar maanden later zijn geweest dat ik huiverde. ‘Ma, mama, er ligt allemaal bloed in de wc.’
Ik denk dat de wc kuren had of dat ma het tijd vond voor les twee.
‘Je weet toch wat ongesteld zijn is? Dat stond toch allemaal in het voorlichtingsboekje. Weet je nog?’
Het moet de eerste keer zijn geweest dat ik besefte dat de theorie enorm verschilt van de praktijk.
