Ik zou de jacht best nog eens willen openen, samen met ma. Maar Tijger, naast me op de zwartleren bank, heeft geen vlooien. Logisch, want ma’s kat komt nooit buiten. Zijn voorgangers – ma’s honden Jody, Sarah en Katja – hadden ze in de zomer wel. Ik vertel ma dat ik het altijd zo leuk vond om samen vlooien te vangen. Ze trekt een vies gezicht.
Ma was er zó goed in. In kleermakerszit zat ze op de grond, de hond lag voor haar op een handdoek. Bij Katja deed ze het nog zonder leesbril. Als er sprake was van een plaag, dan zette ma een kopje of een glas water naast zich. Ze deed het met een vlooienkam of gewoon met haar blote handen. Ik keek over haar schouder mee of ging op mijn knieën zitten en nam passief deel aan de vlooienjacht. ‘Daar ma, daar.’
Ma legde dan haar wijsvinger op Katja’s buik, schoof haar duim erbij en dan was het zaak om de vlo niet te laten ontsnappen. Als ma zeker wist dat ze die smerige bloedzuiger klem had, dompelde ze haar vingers onder water. Zodra ze de vlo losliet, zag je de rotzak door het water zweven. Als hij omhoog dreigde te spartelen, gaf ik ’m nog een tikkie op zijn kop. Ma was dan al weer op zoek naar de volgende.
Leuker was haar executietechniek. Het ontsnappingsgevaar was dan groter. Ma had de vlo in haar pincetgreep en schoof dan snel de duimnagel van haar andere hand erbij. Daar moest de vlo op komen te rusten. Uiteindelijk moest het insect tussen twee duimnagels terechtkomen. Ma bewoog die tegen elkaar en, als Hilversum 3 niet aanstond, hoorde je een explosie. Het door de vlo opgezogen hondenbloed zocht onder druk van twee duimnagels een uitweg: ‘Pats.’
‘Hou maar op,’ zegt ma geprikkeld. Ze gruwelt van mijn plastische beschrijving.
Ik grinnik. ‘Ik ben blij dat je me het geleerd hebt, ma. Net als teken vangen.’
Een teek van een hond verwijderen, vereist techniek. En een foefje. De truc is dat je een beetje eau de cologne op het beestje sprenkelt om ’m te verdoven. Of is het om hem pijn te doen? Je ziet zijn pootjes terugtrekkende bewegingen maken. Pincet meteen zo dicht mogelijk om het kopje klemmen, een kwartslagje draaien en dan flink trekken. ‘Tik.’
De tekenkop moet je helemaal verwijderen, anders kan het wondje gaan ontsteken.
‘En nou ophouden! Ik meen het.’
Ma is nu echt boos.
Ma en ik waren bondgenoten in een serieuze oorlog. Wij bevrijdden Katja, Sarah en Jody van minuscule hyena’s. Tijger, naast me, is vlooienvrij. Jammer.