We kennen haar als de charmante, knappe en intelligente echtgenote van onze kroonprins Willem-Alexander. Vanaf het moment dat de twee samen werden gespot, is Nederland van Máxima Zorreguieta gaan houden. We weten allemaal dat ze uit Argentinië komt, maar veel is er over haar achtergrond niet bekend. Dat gaat nu veranderen. In april 2009 verschijnt: Máxima, de Argentijnse jaren. Gonzalo Álvarez Guerrero (1969) en Soledad Ferrari (1975) trokken de Argentijnse jeugd van Máxima na. Via een beschrijving van het Argentinië van de jaren zeventig en de hiernavolgende jaren volgen we Máxima op haar levenspad: Haar jeugd. Haar dagen in La Recoleta en op het platteland. De oorsprong van het familiegeld. Coqui als ambtenaar: staatssecretaris van Landbouw onder Jorge Rafael Videla (1976-1981). De waarheid over zijn regime. De verhouding tussen Nederland en Argentinië tijdens de dictatuur. Haar eerste vriendje. Haar obsessie voor de Engelse taal. Een masteropleiding in de kou. De dag waarop zij kennismaakt met koningin Beatrix. De moeizame strijd om de Nederlandse nationaliteit en de goedkeuring van de Nederlanders. Kerkklokken voor de nieuwe Koninklijke hoogheid. De commerciële ambassadrice. Winkelen tussen de gewone bevolking. De regels van de moeder van Prins Willem-Alexander. Een bloemenzee voor Máxima.

978-3-641-07699-3

Anne Frank hield van 12 juni 1942 tot 1 augustus 1944 een dagboek bij. Zij schreef haar brieven alleen voor zichzelf, tot ze in de lente van 1944 op radio Oranje de minister van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen in ballingschap, Bolkestein, hoorde spreken. Hij zei dat na de oorlog alle getuigenissen van het lijden van het Nederlandse volk onder de Duitse bezetting verzameld en openbaar moesten worden gemaakt. Als voorbeeld noemde hij onder andere dagboeken. Onder de indruk van deze redevoering besloot Anne Frank na de oorlog een boek te publiceren. Haar dagboek zou daarvoor als basis dienen. In maart 1945 stierf Anne Frank op vijftienjarige leeftijd in het concentratiekamp Bergen-Belsen. De enige overlevende van de familie, Otto Frank, zorgde ervoor dat het dagboek van zijn dochter toch gepubliceerd werd. In 1947 verscheen Het Achterhuis. Het is sindsdien een van de meest gelezen boeken ter wereld. Het is in meer dan dertig landen verschenen en er zijn meer dan zestien miljoen exemplaren van verkocht. 'Eén enkele Anne Frank ontroert ons meer dan de ontelbaren die net zo leden als zij, maar wier beeld in de schaduw is gebleven. Misschien moet dat ook zo zijn: als we het leed van alle mensen moesten en konden meelijden, zouden we niet kunnen leven.' primo levi

Een onthullende biografie over de machtigste man in 's werelds grootste land - verschijnt wereldwijd in vijftien landen Als Vladimir Poetin in 1999 de zieke en impopulaire Boris Jeltsin opvolgt, wordt de onbekende KGB-agent die altijd in de schaduw stond en droomde van wereldmacht plotseling een publiek figuur. Poetin krijgt de controle over de media, rekent af met zijn politieke tegenstanders en ontmantelt het verkiezingssysteem. Masha Gessen is journalist in Moskou en ziet hoe het land in verval raakt onder het bewind van de machtsbeluste en kille Poetin. Ze ervaart zijn macht in de vorm van doodsbedreigingen, haar eigen verbanning en mysterieuze verdwijningen van vrienden en collega's. Ondanks de bedreigingen keert ze terug naar Moskou, spreekt met mensen die met niemand anders hebben durven spreken en laat zien hoe de ongenaakbare Poetin de machtigste man van Rusland werd. Aan de hand van het levensverhaal van Poetin schetst het boek een beeld van het Rusland van de 21ste eeuw. Gessen schrijft over de verwoestende oorlog in Tsjetsjenië en staat stil bij de gijzelingen in Moskou en Beslan, de dood van journaliste Anna Politkovskaja en de vergiftiging van Aleksandr Litvinenko in Londen. Het resultaat is een onthullend journalistiek portret van de machtigste man van Rusland, dat bij vlagen leest als een klassieke spionageroman.
(source: Bol.com)

Dagboek: 5 februari 2001-15 februari 2002 'Onderwerp jezelf aan de discipline om iedere dag bijvoorbeeld dertig minuten te schrijven.' Dat was de opdracht die Kristien Hemmerechts haar studenten gaf, maar in werkelijkheid gaf ze die opdracht aan zichzelf. Van 5 februari 2001 tot 15 februari 2002 hield ze nauwgezet een dagboek bij om zo veel mogelijk 'de waarheid te zeggen'. In dat jaar bracht ze veel tijd aan haar werktafel door, maar gaf ze ook lezingen in Nederland, België, Italië, Hongarije en Duitsland. Ze ontmoette lezers en schrijvers, fietste samen met haar vriend op de tandem door Madagaskar, volgde met verbijstering de terroristische aanslag in New York en de bombardementen op Afghanistan; ze kookte maaltijden, ging uit met vrienden, gaf les, ergerde zich, wond zich op en genoot. Dikwijls werd het dagboek een geheugenboek wanneer een beeld, een gebeurtenis of een uitspraak haar terug naar het verleden sleurden. Een onschuldig kaartje van een behulpzame lezeres confronteerde haar echter met de onbetrouwbaarheid van haar geheugen. Een cruciale herinnering aan haar kindertijd, die ze in menig interview enthousiast had verteld, bleek niet met de waarheid te stroken. De waarheid, moest zij vaststellen, laat zich niet zo makkelijk zeggen. Recensie(s) NBD|Biblion recensie Het jaar 2001 was een veelbewogen jaar in het veelbewogen leven van de Vlaamse schrijfster Kristien Hemmerechts (1955). In vele van haar dagboekaantekeningen duikt de naam van Herman de Coninck op, haar echtgenoot die op 22 mei 1997 in Lissabon op straat stierf in de armen van Anna Enquist. In de zomer van 2001 werd de dochter van Anna Enquist op de Dam in Amsterdam op de fiets doodgereden. Ook de namen van Ben en Rob, de zoontjes uit haar eerste huwelijk die allebei jong stierven, vallen veelvuldig. En dan was er ook nog de elfde september. Maar het is niet alleen uitzichtloze ellende waar ze over schrijft: ze heeft een nieuw 'lief', ze voltooit een nieuwe roman ('Donderdagmiddag. Halfvier'). De notities lijken ongepolijst, nu eens bestaan ze uit niet meer dan een losse zin, dan weer beslaan ze enkele pagina's. Je krijgt een aardig beeld van de achterkant van een schrijversleven, de angst en de schroom om in het openbaar op te treden, het soms verachten van het domme publiek, de vreugde wanneer een zaal reageert zoals hij moet reageren. Dat er een enkel feitelijk slordigheidje is blijven staan, moet maar voor lief genomen worden

Hartverscheurend boek van Hugo Borst over zijn dementerende moeder, liefdevol en met veel gevoel geschreven. Hugo Borst vindt ‘mantelzorger’ een raar woord, maar hij is het wel. Al drie jaar verzorgt hij zijn zesentachtigjarige moeder, die aan dementie lijdt. Op ontroerende en vaak geestige wijze schrijft hij over de ingrijpende gevolgen van haar aftakelende geest. Ook beschrijft hij hoe de onvermijdelijke verhuizing naar een verpleeghuis verloopt. Intussen haalt hij herinneringen op aan zijn jeugd en aan zijn moeder in betere tijden. Ma is een liefdevol en prachtig geschreven portret van een moeder en haar zoon. Ma zit hier nu drie weken en elke dag is het raak. Liever zou ik eventjes niet meer gaan. ‘Het is hier verschrikkelijk,’ zegt ze. Dan zwijgt ze. Ostentatief. Ik leg mijn hand op haar knie. Ze wijst naar de bovenkant van haar hoofd en zegt: ‘Je kan beter mijn kop inslaan.’ ‘Dan kom ik in de gevangenis, ma.’ ‘Dat is waar,’ zegt ze en ze peinst en dat doe ik ook, peinzen. Peinzen over haar hunkering naar een genadeklap.

Zlatan Ibrahimovic is het type voetballer dat de ene dag miljoenen fans in vervoering brengt, en zich de volgende dag met zijn wangedrag de woede van pers, medespelers en coach op de hals haalt.

In Ik, Zlatan vertelt hij zijn levensverhaal – van straatjongen in een immigrantenwijk tot superster in de Champions League, van Malmö tot Amsterdam, van Ajax tot AC Milan.

Zoals de titel (Ik, Zlatan) aangeeft, wordt in dit boek het onstuimige leven van stervoetballer Zlatan Ibrahimovic beschreven. Ibrahimovic, zoon van een Bosnische vader en een Kroatische moeder groeide op in een arme immigrantenwijk in het Zweedse Malmo, wist al op jonge leeftijd profvoetballer te worden. Ibra, zoals de Zweedse fans hem steevast noemden, groeide zelfs uit tot een grillig supertalent en werd zelfs een van 's werelds meest begeerde aanvallers. Verschillende Europese topclubs wisten hem, vaak tegen gigantische transferbedragen, voor korte of langere periode te contracteren. Met name zijn opvliegende en onvoorspelbare gedrag was vaak een doorn in het oog van de verschillende toptrainers die met Ibrahimovic grote successen op Europees voetbalgebied wisten te behalen. Uit de verstandhoudingen met deze trainers blijkt des temeer dat het 'enfant terrible' Ibrahimovic werkelijk alles over had om de absolute top op voetbalgebied te behalen. Met twee katernen zwart-wit. Goed geschreven boek dat in de sportjournalistiek unaniem wordt geprezen.

J. van Vliet
(source: Bol.com)

Levensverhaal van Roma Ligocka (1938), het kleine meisje met de rode jas (het enige fragment in kleur in de film 'Schindler's list') dat angstig toekijkt als de Duitsers het getto van Krakau ontruimen. Roma en haar moeder ontsnappen en duiken onder bij een Poolse familie. Roma, haar moeder en haar neef, de latere cineast Roman Polanski, overleven de Holocaust. Pijnlijk eerlijk levensverhaal van een vrouw die na vijftig jaar terugkijkt naar de gevolgen van de Holocaust op haar persoonlijke leven: hoe zo'n heel klein kind de verschrikkingen van de oorlog beleefde. Maar ook het zwervende leven dat zij samen met haar man leidde onder het Stalinistische bewind, dat ze aanvankelijk als enthousiast lid van de communistische jeugdbeweging omarmde. Ze beschrijft hoe ze als kunstenares (schilderen, schrijven, theaterkostuums ontwerpen) succes heeft, maar telkens ten prooi valt aan depressies waarvan ze de oorzaak niet begrijpt, tot ze zichzelf in 1994 bij de premiere (waarvoor overlevenden van het getto van Krakau waren uitgenodigd) van de film 'Schindler's list' terug ziet in bovengenoemd fragment (op het omslag gereproduceerd). Onopgesmukt, boeiend verteld; ook interessant door de beschrijving van het kunstenaarsmilieu waarin de schrijfster verkeerde.

De liefdesgeschiedenis van Westerbork Girl Hannelore (nu 83 jaar oud), de held die haar redde uit het kamp en de man die haar terug moest halen.

Zes jaar geleden was Patricia Perquin een ambitieuze vrouw van midden dertig. Ze had een leuke vriend, een droombaan in de creatieve sector, een fijne familie en veel vrienden. Maar haar relatie ging uit, en Patricia stortte zich in het nachtleven. Zonder het te beseffen raakte ze in een mum van tijd koopverslaafd en bouwde ze een schuld op van anderhalve ton. Een vriendin suggereerde de prostitutie om haar schulden af te betalen. No way, dacht ze. Maar drie weken later stond ze op de Amsterdamse Wallen. Achter een raam.
Achter het raam op de Wallen is het ware verhaal van Patricia, een slimme en zelfstandige vrouw, die vrijwillig koos voor een beroep dat met raadsels en vooroordelen is omgeven. Het laat het leven op de Wallen zien zoals het is, soms hilarisch, soms ronduit weerzinwekkend.
Achter het raam op de Wallen begon als feuilleton in Het Parool en het Algemeen Dagblad, waar het binnen korte tijd talk of the town was; vele media sprongen er direct bovenop. Maar wat er in dat feuilleton stond, is slechts een fractie van het complete verhaal. Patricia Perquin beschrijft de ins en outs van de betaalde liefde van binnenuit, met een scherpe pen. Maar bovenal gunt zij de lezer een blik in haar ziel en laat zij zien wat haar ervaringen met haar deden.

Patricia Perquin werkte, voordat zij in de prostitutie terechtkwam, in de mediawereld, waar ze erg succesvol was.

(source: Bol.com)

De Britse koningin Elizabeth regeert meer dan een halve eeuw. Hoe komt het dat een tengere, verlegen en bescheiden schoonheid, die in 1952 zonder voorbereiding de troon besteeg, zo'n groot aanzien geniet ? Hoe is deze vrouw erin geslaagd om tijdens haar bewogen bewind een van de meest anachronistische instituten ter wereld neer te zetten ? Wanneer zij er niet meer zal zijn, zal de Britse monarchie verder blijven bestaan, zoveel is zeker. Maar het zal anders zijn, met minder grandeur. Dit boek is het verhaal van de ontmoetingen van de auteur met de koningin en met de vele bedienden van Buckingham Palace. Je kunt het lezen als een liefdesroman, als een sprookje, of als een thriller over de meest gesloten en machtigste high society ter wereld. Het boek, dat leest als een roman, biedt een unieke kijk op de wereld van Buckingham Palace : Hoe is het hof georganiseerd ? Wat is de taak van het hofpersoneel ? Hoe zit het met de hiërarchie ? Maar ook meer persoonlijke zaken, zoals : Wat leest de Britse vorstin graag ? Hoe ontspant ze zich ? Van welke tv-programma's geniet ze ? Het antwoord op deze en nog vele andere vragen vindt u in dit zeer aanstekelijke werk.