We kennen haar als de charmante, knappe en intelligente echtgenote van onze kroonprins Willem-Alexander. Vanaf het moment dat de twee samen werden gespot, is Nederland van Máxima Zorreguieta gaan houden. We weten allemaal dat ze uit Argentinië komt, maar veel is er over haar achtergrond niet bekend. Dat gaat nu veranderen. In april 2009 verschijnt: Máxima, de Argentijnse jaren. Gonzalo Álvarez Guerrero (1969) en Soledad Ferrari (1975) trokken de Argentijnse jeugd van Máxima na. Via een beschrijving van het Argentinië van de jaren zeventig en de hiernavolgende jaren volgen we Máxima op haar levenspad: Haar jeugd. Haar dagen in La Recoleta en op het platteland. De oorsprong van het familiegeld. Coqui als ambtenaar: staatssecretaris van Landbouw onder Jorge Rafael Videla (1976-1981). De waarheid over zijn regime. De verhouding tussen Nederland en Argentinië tijdens de dictatuur. Haar eerste vriendje. Haar obsessie voor de Engelse taal. Een masteropleiding in de kou. De dag waarop zij kennismaakt met koningin Beatrix. De moeizame strijd om de Nederlandse nationaliteit en de goedkeuring van de Nederlanders. Kerkklokken voor de nieuwe Koninklijke hoogheid. De commerciële ambassadrice. Winkelen tussen de gewone bevolking. De regels van de moeder van Prins Willem-Alexander. Een bloemenzee voor Máxima.

Anne Frank hield van 12 juni 1942 tot 1 augustus 1944 een dagboek bij. Zij schreef haar brieven alleen voor zichzelf, tot ze in de lente van 1944 op radio Oranje de minister van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen in ballingschap, Bolkestein, hoorde spreken. Hij zei dat na de oorlog alle getuigenissen van het lijden van het Nederlandse volk onder de Duitse bezetting verzameld en openbaar moesten worden gemaakt. Als voorbeeld noemde hij onder andere dagboeken. Onder de indruk van deze redevoering besloot Anne Frank na de oorlog een boek te publiceren. Haar dagboek zou daarvoor als basis dienen. In maart 1945 stierf Anne Frank op vijftienjarige leeftijd in het concentratiekamp Bergen-Belsen. De enige overlevende van de familie, Otto Frank, zorgde ervoor dat het dagboek van zijn dochter toch gepubliceerd werd. In 1947 verscheen Het Achterhuis. Het is sindsdien een van de meest gelezen boeken ter wereld. Het is in meer dan dertig landen verschenen en er zijn meer dan zestien miljoen exemplaren van verkocht. 'Eén enkele Anne Frank ontroert ons meer dan de ontelbaren die net zo leden als zij, maar wier beeld in de schaduw is gebleven. Misschien moet dat ook zo zijn: als we het leed van alle mensen moesten en konden meelijden, zouden we niet kunnen leven.' primo levi

Voici l'épopée véridique du Chemin de Fer français à travers l'histoire d'une famille, celle d'Henri Vincenot : son grand-père était mécanicien de route, son père dessinateur-projeteur de la Voie, et lui-même a travaillé à la Compagnie P.L.M., avant de collaborer à la Vie du Rail. Henri Vincenot, dans ses souvenirs, fait revivre les travaux, les joies et les drames familiers de ce monde du rail, où la locomotive était un monstre sacré que, tout enfant, au sortir de l'école, il devorait des yeux du haut du Rempart de la Miséricode.