***

T eddy Holm kwam twintig minuten te laat opdagen. "Neem me niet kwalijk", zei hij terwijl hij zijn chauffeursjasje uittrok. Op zijn grijsblauwe overhemd waren de zweetkringen onder zijn armen te zien. Hij plofte neer op de stoel die Cato Isaksen aanwees.

Roger Hoibakk kwam snel de kamer binnenlopen en pakte een stoel die bij de ovale tafel stond. Hij ging naast Cato Isaksen zitten.

Teddy Holm schoof onrustig heen en weer. "Ik hoop dat dit niet te lang gaat duren", zei hij,"want ik heb om zeven uur een rit." Hij trok zijn mouw op en keek demonstratief op zijn horloge.

Cato Isaksen en Roger Hoibakk keken hem aan. Hij maakte een nerveuze en onzekere indruk. Hij voelde zich duidelijk niet op zijn gemak.

Asle Tengs kwam de kamer binnen en legde een stapeltje papieren voor de rechercheurs op tafel. Het was een bijgewerkte lijst van de spullen die in de oude Opel waren gevonden. Cato Isaksen wierp een snelle blik op het rapport. Het aantal vingerafdrukken was met twee uitgebreid. Hij gaapte. Hij had s nachts weinig geslapen. Georg wilde tussen hem en Bente in het tweepersoonsbed liggen. Het was moeilijk om dat te weigeren. "Ik wil niet alleen zijn", had hij gezegd.

Het jongetje had de hele nacht onrustig geslapen en de kleine, spitse knietjes hadden Cato herhaaldelijk in zijn buik en onderlichaam getroffen. Gelukkig had Bente vrij en kon zij zich vandaag over hem ontfermen. Ze wilde kleren kopen voor de herfstvakantie, en ze had beloofd dat ze Georg zou meenemen.

Teddy Holm begon te vertellen dat Mongo het verhoor niet prettig had gevonden.

"Oh, hoezo niet?"

"Tja", Teddy Holm schudde het hoofd, "omdat jullie ons onder vuur

nemen. Wij zijn haar vrienden. Niemand van ons wilde haar een haar op het hoofd krenken. Therese was zo ongeveer de koningin."

Cato Isaksen dacht onmiddellijk aan al het haar dat uit Therese Gebers hoofd was gerukt. Koningin zonder haar, dacht hij. "We hebben toch ook niet gezegd dat iemand van jullie wordt verdacht", ging hij rustig verder. "Maar ik ga ervan uit dat jullie ook willen dat wij de moordenaar vinden."

Teddy Holm zuchtte diep."Natuurlijk", zei hij."Het is alleen maar dat..."

"Dan begrijpen jullie vast en zeker ook dat we iedereen met wie ze omging in kaart moeten brengen", onderbrak Cato Isaksen hem geïrriteerd. "Al was het alleen maar om jullie uit te kunnen sluiten. Het is een gewone strategie, een formaliteit."

Teddy Holm knikte nors.

"Jullie zijn niet de enigen die we natrekken", zei Roger Hoibakk. "Er zijn mensen van ons op haar school geweest om met de leraren en de andere leerlingen te praten. Er zijn mensen die de buren in het flatgebouw waar ze woonde checken. Haar familie wordt grondig ondervraagd. Iedereen dus, snap je?"

Teddy Holm haalde diep adem. Zijn gelaatsuitdrukking veranderde. Hij zag er steeds meer ontspannen en nieuwsgierig uit. "Natuurlijk", zei hij, "jullie moeten je werk doen. Maar het is allemaal zo klote. Bovendien is het waarschijnlijk toch een of andere gek die plotseling een raar idee heeft gekregen."

"Daar zijn we het allemaal over eens", stelde Cato Isaksen vast. "Maar we weten het niet, dat is het punt."

"Je bent vierentwintig jaar", onderbrak Roger Haibakk ongeduldig. "Je bent een stuk ouder dan de anderen, en gesetteld."

"Nou ja, gesetteld? Ik huur mijn flat alleen maar, hij is niet van mij."

"Nee?"

"Ik huur hem van de broer van Ida", zei hij.

"Carlos De Silva. Zo heet hij toch?" Roger Hoibakk bladerde door de documenten die voor hem lagen.

"Ja", knikte Teddy Holm snel.

"Dus hij bezit nog een flat?" Cato Isaksen was verbaasd. "Hij heeft geld geërfd", zei Teddy Holm. "Zijn vader was rijk. Carlos is een zakenman, hij heeft zijn geld in de flats geïnvesteerd."

"Hoeveel flats heeft hij dan?"

"Alleen deze twee, geloof ik."

Cato Isaksen keek naar de man die voor hem zat. Hij maakte een

onsympathieke indruk, maar het was moeilijk te zeggen waarom. "Rudolph Vogel vertelde dat hij af en toe bij je woont."

"Tja, niet zo vaak. Maar hij mag zijn stiefvader niet zo graag. Hij is kennelijk een verschrikkelijke zeur. Bovendien hebben ze maar één of twee slaapkamers en Mongo heeft twee kleine zusjes, dus ... Hij blijft: af en toe slapen. En omdat ik vaak s nachts moet rijden, maakt het mij niet uit dat de jongen bij mij overnacht", glimlachte hij."Hij is oké. Mongo is oké."

Cato Isaksen knikte. "Je weet dat wij met de anderen hebben gesproken", ging hij verder. Teddy Holm knikte even.

'Tets wat Hanne Marie Skage zei is me bijgebleven."

"Ja?"

"Ze vertelde dat jij je aan haar had opgedrongen."

Een dieprode blos verspreidde zich over Teddy Holms gelaat. "Nee, shit", zei hij vlug, "nu moet ze ophouden. Dat was alleen maar voor de gein. Wat heeft dat met de zaak te maken?"

"Eigenlijk niets", zei Cato Isaksen, "maar we willen toch graag je antwoord horen."

"We hadden gedronken. Zij niet. Zij raakt helemaal niets aan. Ze is een dooie pier. Ik maakte alleen voor de gein wat gekheid. Ze is niet een van de meest aantrekkelijke vrouwen. Maar het was alleen maar voor de gein. De anderen lachten en hadden lol. Maar zij werd woedend."

Cato Isaksen en Roger Hoibakk keken hem aan.

"Ze is overgevoelig. Ze heeft vast nog nooit wat meegemaakt, denk ik, met haar uiterlijk."

"Waar was je op woensdag 16 september om negen uur 's avonds?" vroeg Cato Isaksen.

"Ik was aan het werk", zei Teddy Holm snel. Het was duidelijk dat hij de vraag had verwacht. "U kunt het zo natrekken. Ik had een rit naar Smestad en daarna een rit naar Baerums Verk. Daarna bracht ik een paar mensen van Sandvika naar Asker, helemaal naar Borgen. Ik was pas om een uur of twaalf thuis. Toen hoorde ik dat Therese en haar auto weg waren. Ida belde. De rest weet u. De volgende middag zijn we begonnen met zoeken en dat hebben we de hele nacht gedaan tot de volgende morgen. Totdat haar vader het bericht via zijn mobiele telefoon te horen kreeg."