68

R.J. scheurde de fax af en legde de vier stukken tegen elkaar aan. Het was een luchtfoto van Hardings terrein. In zwart-wit was er door al die kilometers boomkruinen niet veel te zien. Het eerste wat hem opviel, was dat het gebied van bovenaf bijna een eiland leek. Het werd door niet meer dan een smal reepje land met het vasteland verbonden; verder was het helemaal omringd door water: de Potomac aan twee kanten en een zijriviertje aan de derde kant.

'Het SWAT-team staat klaar voor vertrek.' Cunningham kwam het vergaderzaaltje binnen. 'De politie van de staat Maryland wacht jullie aan de andere kant van de tolbrug op. Heb je daar iets aan?' Hij liep om de tafel heen en keek naar de luchtfoto.

'Er zijn geen gebouwen te zien. Te veel bomen.'

Cunningham schoof zijn bril omhoog op zijn neus en bukte om beter te kunnen kijken. 'Naar wat ik heb begrepen, staat het gebouw met de generator helemaal in de noordwestelijke hoek.' Hij wees naar de plek, een donkergrijze vlek. ik zou zeggen dat het huis daar in de buurt moet staan. Enig idee hoelang Harding daar al woont?'

'Minstens vier jaar. Dus hij is er thuis en kent het gebied op zijn duimpje. Het zou me niet verbazen als hij ergens op het terrein een bunker had.'

'Dan zou hij wel erg paranoïde zijn.' Cunningham trok zijn wenkbrauwen op.

'Die kerel was al een kluizenaar voor Stucky en hij hun bedrijf begonnen. Sommige van de computerspelletjes die hij verkoopt, heeft hij zelf ontworpen. Computergenie of niet, hij is compleet gestoord. Veel van die spelletjes zijn tegen de regering gericht. Racistische rotzooi. Eén heeft hij zelfs Waco's Revenge genoemd. En een hoop armageddonachtig spul. Het zou me dus niet verbazen als hij goed voorbereid is.'

'Wat wil je nou precies zeggen, agent Tully? Dat ons misschien nog meer te wachten staat dan een stelletje seriemoordenaars? Denk je dat Harding daar misschien een heel wapenarsenaal heeft of, nog erger, dat het hele terrein vol valstrikken zit?'

'Daar zijn geen bewijzen voor, sir. Ik vind alleen dat we op alles voorbereid moeten zijn.'

'Maar waarop dan precies? Een patstelling?'

'Op alles. Ik zeg alleen maar dat Harding, als hij net zo extreem is als ik uit zijn spelletjes opmaak, wel eens door het lint zou kunnen gaan als de FBI op zijn stoep staat.'

'Geweldig.' Cunningham strekte zijn rug en liep naar het prikbord, waarop R.J. uitdraaien van Hardings website had opgehangen, naast foto's van de misdaden.

'Wanneer wordt agent O'Dell hier verwacht?'

Op zijn horloge zag R.J. dat ze al een halfuur te laat was. Hij wist wat Cunningham dacht. 'Ze kan elk moment hier zijn,' antwoordde hij, zonder te laten merken dat hij vreesde dat ze niet zou komen opdagen.

'Volgens mij zijn we er klaar voor. Of zie ik iets over het hoofd?'

'Ik wil het SWAT-team duidelijke instructies geven. We kunnen ze maar beter van jouw vermoedens op de hoogte brengen.' Nu keek ook Cunningham op zijn horloge. 'Hoe laat is O'Dell uit DC vertrokken?'

'Dat weet ik niet precies. Moeten ze zich nog op iets, speciaals voorbereiden?' Hij meed de blik van zijn baas, voor het geval deze zou merken dat hij opzettelijk treuzelde en van onderwerp veranderde.

'Nee, niets speciaals, maar het is belangrijk dat ze weten wat hun te wachten staat.'

Toen R.J. opkeek, zag hij dat Cunningham hem met gefronst voorhoofd stond aan te kijken.

'Je weet zeker dat agent O'Dell op weg hiernaartoe is?'

'Natuurlijk, sir. Waar zou ze anders heen gaan?'

'Het spijt me dat ik laat ben,' klonk O'Dells stem. R.J. wist maar net een zucht van opluchting binnen te houden. 'Precies op tijd,' zei hij.

'Ik heb een paar minuten nodig voor het SWATteam, en dan kunnen jullie vertrekken.' Na die woorden verliet Cunningham het zaaltje. Zodra hij buiten gehoorsafstand was, vroeg R.J.:

'En, hoe dicht was je al bij de tolbrug voor je keerde?'

Verbaasd keek ze hem aan. 'Hoe wist je dat?'

'Dat gokte ik.'

'Weet Cunningham ervan?' Ze leek eerder kwaad dan ongerust.

'Waarom zou ik het aan Cunningham vertellen?'

Hij deed alsof hij gekwetst was. 'Partners mogen toch wel hun geheimen hebben?' Hij pakte een tas, overhandigde haar een kogelvrij vest en liep naar de deur.

'Ga je mee?'