18

Will trok de voordeur zo hard achter zich dicht, dat de glas-in-loodruitjes rinkelden. Heel even maakte zijn woede plaats voor bezorgdheid, toen hij controleerde of er niets was gebarsten of gebroken. De deur zag er oud maar stevig uit. Het glas leek met de hand gemaakt, misschien wel antiek. Niet dat hij daar verstand van had, maar het was hem wel opgevallen dat Tess McGowan van antiek hield. Hoewel haar kleine huis in een mengeling van stijlen was ingericht, vormde het een rustgevend, prettig geheel. Het was een ongelooflijk warme en prettige ervaring geweest wakker te worden tussen lavendelkleurige lakens en behang met piepkleine viooltjes.

Toen ze hem de avond daarvoor binnen had gevraagd, was hij in eerste instantie verbaasd geweest. Kooit had hij vermoed dat die wilde, hartstochtelijke vrouw die hem aan de biljarttafel onbeschaamd had versierd terwijl ze de ene tequila shooter na de andere achterover had geslagen, zichzelf zou omringen met oud kant, met de hand bewerkt mahonie en wat eruitzag als originele aquarellen. Het had hem echter maar één nacht gekost om erachter te komen dat Tess' woning een afspiegeling was van een vrouw die niet alleen hartstochtelijk en onafhankelijk was, maar ook gevoelig en kwetsbaar.

En juist die onverwachte kwetsbaarheid maakte het zo moeilijk om weg te gaan. Die had hem verrast toen hij haar gisteravond - of was het al vanochtend vroeg?' - in zijn armen had gehouden. Ze had zich tegen hem aan genesteld alsof ze daar een lang gezochte schuilplaats vond. Hij wreef met zijn mouw over zijn gezicht, in een poging weer met beide benen op de grond te komen. Allemachtig, hoe verzon hij het! Kwetsbaarheid, een schuilplaats vinden. Hij klonk verdorie als de eerste de beste romantische film.

Hij stapte in zijn auto en keek automatisch omhoog naar het raam waarachter, zoals hij inmiddels wist, haar slaapkamer lag. Wat verwachtte hij nou eigenlijk?

Dat ze daar naar hem zou staan kijken? Het was duidelijk dat er niemand achter de vitrage stond. Zijn woede laaide weer op. Hij voelde zich gebruikt. Maar dat sloeg nergens op. Hij had haar opgepikt. Zijn vrienden hadden hem uitgedaagd, hem aangespoord nog één keer uit de band te springen voor hij in het huwelijk zou treden. Een huwelijk dat eerst iets in een verre toekomst had geleken, maar nu opeens nog maar vier weken weg was.

In eerste instantie had hij het alleen maar gedaan om zijn vrienden te shockeren. Die hadden nooit verwacht dat die goeie ouwe Will, het braafste jongetje van de klas, met een vrouw zou flirten en zeker niet met een vrouw als Tess. Jee, hij moest echt eens wat andere vrienden krijgen, in plaats van dat stelletje dat nog net zo puberaal was als op de middelbare school. Het was echter niet eerlijk hun de schuld te geven van zijn domheid of van het feit dat hij zo ver was gegaan. Evenmin kon hij beweren dat het door de drank kwam, want in tegenstelling tot Tess had hij van het begin tot het eind precies geweten wat hij deed. Iemand als Tess McGowan had hij nog nooit ontmoet. Al voordat ze haar keurige jasje uit had gedaan en met de eigenaar van de bar aan een spelletje biljart was begonnen, had Will haar de meest sexy vrouw gevonden die hij ooit had gezien. Niet dat ze zo'n stuk was of zo'n meid uit de Playboy. Ze was gewoon heel aantrekkelijk, met haar dikke, golvende haar dat los op haar schouders hing. En ze had een prachtig lichaam, niet zoals zo'n broodmager model, maar met mooie rondingen en verbazend goedgevormde benen. O, hij raakte al helemaal opgewonden als hij aan haar dacht. Als hij er alleen maar aan dacht zijn handen over haar heupen en borsten te laten gaan...

Daar, in Louie's, lang voor hij haar voor zichzelf had gehad, waren het niet zozeer die rondingen geweest als wel de manier waarop ze had bewogen die zijn aandacht had getrokken. En die van de rest van de aanwezigen. Het had geleken of ze van die aandacht had genoten, er plezier in had gehad er een complete show van te maken, door haar jurk ver omhoog te trekken en wijdbeens over de biljarttafel te leunen als ze een stoot deed. Telkens wanneer ze dat had gedaan, was het bandje van haar jurk van haar schouder gegleden, waardoor haar verleidelijke borsten wat beter zichtbaar waren geworden. Will schudde zijn hoofd en stak zijn sleuteltje in het contact. Het was me het nachtje wel geweest - een van de meest hartstochtelijke, erotische, opwindende nachten van zijn leven. In plaats van kwaad te zijn, zou hij zichzelf een schouderklopje moeten geven omdat Tess hem zonder problemen had laten gaan. Hij was een geluksvogel. Lieve hemel, hij was niet meer met een andere vrouw geweest sinds Melissa en hij verkering hadden gekregen. En vier jaar seks met Melissa viel in het niet bij één nacht met Tess.

Opnieuw tuurde hij omhoog naar het slaapkamerraam en betrapte zichzelf erop dat hij hoopte Tess daar te zien staan. Wat had die vrouw, dat hij niet bij haar weg wilde? Verbeeldde hij het zich slechts dat er een bijzondere band tussen hen was geweest? Was het toch alleen maar seks geweest?

Hij keek op zijn horloge. Boston was nog een heel eind rijden. Als hij op tijd terug wilde zijn voor het avondeten met Melissa en haar ouders, die op bezoek waren, zou hij zich moeten haasten. Dat was nota bene waarom hij een dag vrij had genomen. Maar nu zat hij hier, kilometers verwijderd van Boston en zelfs van de gedachte aan Melissa.

Goede hemel, ze zou beslist aan hem kunnen zien dat hij haar ontrouw was geweest! Wat een uilskuiken was hij om een relatie van vier jaar op het spel te zetten voor één hartstochtelijke nacht! Maar... als dat zo'n vergissing was, waarom was hij dan nog niet vertrokken? Waarom kon hij dan Tess' geur, de smaak van haar huid, de geluiden van haar vervoering - waarom kon hij dat alles dan niet gewoon vergeten? Waarom wilde hij terug naar boven om van voren af aan te beginnen? Dit voelde totaal niet als wroeging. Wat was er in vredesnaam met hem aan de hand?

Hij schakelde en reed met piepende banden de oprit af. Toen hij de weg op stoof, raakte hij bijna de zijkant van een auto die aan de overkant geparkeerd stond. Een tel lang keek de man achter het stuur hem aan. Hij droeg een zonnebril en had een plattegrond op het dashboard uitgespreid, alsof hij de weg zocht. Aangezien deze buurt kilometers van een doorgaande weg lag, vroeg Will zich direct af of die kerel soms het huis in de gaten hield. Zou hij die dure ring met die saffier aan Tess hebben gegeven?

Hij keek in zijn achteruitkijkspiegel en wierp nog een laatste blik op de auto. Aan het nummerbord te zien, kwam de wagen uit DC en niet uit Virginia. Misschien kwam het doordat Will het een beetje vreemd vond of doordat hij net voor de officier van justitie was gaan werken, of gewoon uit nieuwsgierigheid naar het soort man met wie Tess McGowan een relatie had. Wat de reden ook was, hij prentte het kenteken in zijn geheugen en reed toen naar Boston.