Jane Boleyn, paleis Windsor, oktober 1540

Toezicht houden op dit privévertrek is bepaald geen sinecure, moet ik zeggen. Ik heb meisjes onder me die in elke fatsoenlijke stad als lichtekooien achter de kar afgeranseld zouden worden. Catharina’s beste vriendinnen uit Lambeth zijn zonder enige twijfel de meest ordeloze sloeries die ooit door een adellijke huishouding zijn geleverd, waar de vrouw des huizes blijkbaar niet de moeite heeft genomen zich met hen te bemoeien. Catharina wilde per se dat haar vriendinnen van vroeger in haar privévertrek uitgenodigd werden, en ik kan haar dat slecht weigeren, vooral niet aangezien de oudere dames van haar privévertrek geen gezelschap voor haar zijn; de meesten zouden haar moeder kunnen zijn en zijn door haar oom naar voren geschoven. Ze heeft vriendinnen van haar eigen leeftijd nodig, maar de metgezellen die ze zelf gekozen heeft zijn geen gezeglijke meisjes uit een goede familie – nee, het zijn vrouwen, lakse vrouwen, dezelfde metgezellen die haar zo wild hebben laten worden en die het slechtst denkbare voorbeeld voor haar zijn geweest. Als ze de kans krijgen gaan ze gewoon door met hun lichtzinnige gebruiken, zelfs hier in de koninklijke vertrekken. Het is volkomen anders dan onder koningin Anna, en het zal niet lang meer duren voor iedereen het merkt. Ik weet niet wat mijn heer de hertog denkt, en de koning geeft zijn kindbruidje alles wat ze maar wil. Maar de privékamer van een koningin moet de verfijndste, elegantste plek van het land zijn, en geen toernooiveld voor ruwe meisjes die de taal van de stallen uitslaan.

Haar voorkeur voor Catharina Tylney en Margaret Morton begrijp ik wel, hoewel die net zo luidruchtig zijn en ook vuilbekken; en Agnes Restwold was nog een confidante van vroeger. Maar ik geloof niet dat ze Joan Bulmer bij zich in dienst wilde hebben. Ze heeft haar naam nog nooit genoemd; de vrouw heeft haar echter een geheime brief geschreven en schijnt bij haar man te zijn weggegaan en zich hier naar binnen te hebben gewurmd. Catharina is hetzij te goed, hetzij te bang voor de geheimen die zij zal prijsgeven om haar te weigeren.

   En wat betekent dat? Dat ze een vrouw in haar kamer, haar privékamer, de beste plek van het land, toelaat, omdat die geheimen over Catharina’s jeugd kan vertellen? Wat kan er in de jeugd van het meisje zijn gebeurd dat absoluut niet wereldkundig gemaakt mag worden? En kunnen we er wel op vertrouwen dat Joan Bulmer dat voor zich zal houden? Aan het hof? Aan zo’n hof als dit? Waar alle roddels altijd om de koningin zelf draaien? Hoe moet ik dit vertrek bestieren als minstens een van de meisjes een geheim kent dat zo zwaar op de koningin drukt dat ze kan eisen hier te worden toegelaten?

   Dit zijn haar vriendinnen en metgezellen, en daar valt echt op geen enkele manier eer aan te behalen. Ik had echter gehoopt dat de oudere hofdames die aangewezen zijn om haar te dienen een wat waardigere sfeer zouden creëren en enig tegenwicht zouden bieden tegen de kinderlijke chaos waar Catharina bij gedijt. De voornaamste hofdame is lady Margaret Douglas, slechts eenentwintig jaar oud en het nichtje van de koning zelf – ze is er alleen zelden. Ze verdwijnt gewoon uren achtereen uit de vertrekken van de koningin, en haar grote vriendin Mary, hertogin van Richmond, die met Henry Fitzroy getrouwd was, gaat met haar mee. God mag weten waarheen. Ze schijnen erg mooi te kunnen dichten en graag te lezen, en dat spreekt ongetwijfeld in hun voordeel. Maar met wie lezen en rijmen ze dan de hele dag? En waarom kan ik hen nergens vinden? De overige hofdames van de koningin zijn allemaal leden van de familie Howard: de oudere zus van de koningin, haar tante, de schoondochter van haar stiefgrootmoeder – een heel netwerk van Howard-leden, onder wie Catharina Carey, die meteen weer ten tonele is verschenen om van de rijzende ster van een Howard-dochter mee te kunnen profiteren. Het gaat deze vrouwen uitsluitend om hun eigen ambities, en ze steken mij op geen enkele manier de helpende hand toe om de vertrekken van de koningin te bestieren, zodat die er in elk geval naar behoren uitzien.

Maar het gaat niet zoals zou moeten. Ik weet zeker dat lady Margaret iemand ziet; ze is een onnozele hals, maar een hartstochtelijke onnozele hals. Ze heeft haar oom de koning al een keer kwaad gemaakt en is gestraft voor een flirt, hetgeen veel erger had kunnen uitpakken. Ze is getrouwd geweest met Thomas Howard, iemand van onze familie. Hij is gestorven in de Tower vanwege zijn poging om met een Tudor te trouwen, en zij is toen naar het nonnenklooster van de Syon-abdij gestuurd, totdat ze de koning om vergiffenis smeekte en zei dat ze alleen zou trouwen als hij haar dat beval. Maar nu loopt ze midden op de ochtend de kamers van de koningin uit en komt net op tijd terug, terwijl ze haar kap giechelend rechtzet, om op een holletje met ons aan tafel te kunnen gaan. Ik zeg tegen Catharina dat ze haar hofdames in de gaten moet houden en moet zorgen dat ze zich gedragen zoals aan een koninklijk hof gepast is, maar ze jaagt, danst en flirt zelf ook met de jonge mannen van het hof, en haar gedrag is net zo onstuimig als dat van de anderen, en zelfs erger dan van de meesten.

Misschien ben ik te bezorgd. Misschien vergeeft de koning haar echt wel alles; deze zomer heeft hij zich gedragen als een smoorverliefde jongeman. Hij heeft haar meegenomen naar al zijn favoriete huizen en hij is erin geslaagd om elke dag te gaan jagen, om bij zonsopgang al op te staan, rond het middaguur in paviljoens van tentdoek in het bos te eten, ’s middags een boottocht over de rivier te maken, toe te kijken hoe zij op de schietschijven schiet, of een tennistoernooi speelt, of om geld in te zetten op de jongemannen die de hele middag aan een steekspel deelnemen, met tot slot een laat souper en een lange avond vol amusement. Daarna neemt hij haar mee naar bed en de volgende dag is de arme oude man bij het krieken van de dag alweer op. Terwijl zij ronddraaide, lachte en door de knapste jongemannen van zijn hof werd omhelsd, heeft hij lachend toegekeken. Hij heeft wankelend achter haar aan gelopen, altijd stralend, altijd dolgelukkig met haar; hij heeft gehinkt van de pijn en zich aan tafel volgepropt. Maar vanavond verschijnt hij niet aan de maaltijd en men zegt dat hij lichte koorts heeft. Ik denk dat hij van uitputting op instorten staat. Hij heeft de afgelopen maanden geleefd als een jonge bruidegom terwijl hij de leeftijd van een grootvader heeft. Catharina bekommert zich niet om hem en gaat alleen de eetzaal in, arm in arm met Agnes, en lady Margaret arriveert net op tijd om vlak achter haar aan te glippen. Ik zie echter dat mijn heer de hertog afwezig is. Hij is bij de koning. Hij maakt zich in elk geval wel zorgen om zijn gezondheid. We hebben er niks aan als de koning ziek is en Catharina niet zwanger is.