Jane Boleyn, paleis Oatlands, 30 juli 1540
De koning is, nu hij zijn roos zonder doorn heeft veroverd, vastbesloten om haar dicht bij zich te houden. Het halve hof weet niet eens dat de bruiloft al heeft plaatsgevonden en bevindt zich nog op Westminster, ver weg van alles wat hier gebeurt. Dit is de intieme kring van de koning, bestaande uit zijn echtgenote, haar familie en uitsluitend zijn beste vrienden en adviseurs – onder wie ik.
Ik heb wederom mijn trouw aan de koning bewezen, en wederom ben ik de confidante die alles zal vertellen. Wederom kan ik in de privékamer van de koningin, in haar meest geheime binnenste geplaatst worden, en weten ze zeker dat ik haar zal verraden. Ik ben de toegewijde vriendin van koningin Catharina, koningin Anna, koningin Jane en vervolgens koningin Anna geweest; en ik heb hen tijdens mijn betrekking allemaal uit de gratie zien vallen of zien sterven. Als ik een bijgelovige vrouw was zou ik mezelf als een pestilente wind beschouwen die de dood warm met zich mee vervoert, liefdevol, als een fluisterende ademtocht.
Dus ben ik niet bijgelovig, en ik bespaar mezelf de gedachten aan de rol die ik bij deze gevallen van dood, schande en ongenade heb gespeeld. Ik heb mijn plicht gedaan voor de koning en mijn familie. Ik heb mijn plicht gedaan, zelfs toen ik er alles door kwijtraakte: mijn grote liefde en mijn eer. Mijn eigen man… Maar het heeft geen zin om vanavond aan George te denken. Hij zou toch wel tevreden zijn geweest: weer een dochter van de familie Howard op de troon van Engeland, weer een Boleyn op de hoogste post. Hij was de meest ambitieuze van ons allemaal. Hij zou de eerste zijn om te zeggen dat een plaats aan het hof en toegang tot de meest intieme kring van de koning elke leugen waard zijn. Hij zou de eerste zijn om te begrijpen dat er momenten zijn waarop de waarheid een luxe is die een hoveling zich niet kan permitteren.
Ik denk dat hij vreemd zou opkijken als hij zag hoe ver de koning is gegaan, hoe gemakkelijk hij de stap van macht naar grote macht naar absolute macht maakt. George was niet gek; als hij er nog was zou hij ons waarschijnlijk waarschuwen en zeggen dat een koning die zijn wil niet in toom kan houden geen groot koning is (terwijl wij zeggen dat hij dat wel is), maar een monster. Ik denk dat George is gestorven toen hij wist dat de koning zijn tirannie tot het uiterste had opgerekt en nog verder zou gaan.
Ook deze bruiloft lijkt door een serie terechtstellingen gevolgd te worden, zoals het vaste patroon bij bruiloften van de koning lijkt te zijn. De koning vereffent rekeningen met oude vijanden en met hen die bij zijn vorige echtgenote in de gunst stonden. De dood van de graaf van Hungerford en zijn domme waarzegger lijkt een einde te maken aan het gefluister over hekserij. Hij werd beschuldigd van alle mogelijke soorten zwarte kunst en wilde seksuele misdaden. Een stel katholieken moet sterven vanwege hun aandeel in de samenzwering van Lisle, onder wie de privéleraar van prinses Mary. Dat zal haar bedroeven en tevens als waarschuwing voor haar dienen. De vriendschap met Anna van Kleef heeft haar geen bescherming geboden; ze is wederom zonder vrienden, ze is wederom in gevaar. Alle katholieken en aanhangers van de katholieken lopen gevaar. Ze kan maar beter op haar tellen passen. De Howards zijn weer aan de macht en steunen de koning, die zijn oude vijanden in één keer wegvaagt om aan te geven hoe gelukkig hij met de nieuwe Howard-dochter is. Hij heeft ook een handjevol lutheranen gedood: een waarschuwing aan het adres van Anna van Kleef en degenen die dachten dat zij hem zou overhalen de Kerk te hervormen. Als zij vanavond naast haar bed in paleis Richmond neerknielt om te bidden, weet ze dat het maar een haar had gescheeld of zij was ook gestorven. Hij zal haar de rest van haar leven in angst willen laten doorbrengen.
Ik zie dat Catharina wel neerknielt om te bidden, maar haar ogen niet sluit. Ik zou zweren dat ze niet eens een weesgegroet zegt. Ze vouwt haar lange witte vingers ineen, knielt neer en haalt diep adem, maar ze denkt geen moment aan God. Ze denkt helemaal nergens aan, als je het mij vraagt. Er speelt zich nooit zo veel in dat mooie hoofdje af. Als ze ergens voor bidt, is het voor zulk sabelbont als koningin Anna voor haar verloving gekregen had.
Ze is natuurlijk te jong om een goede koningin te zijn. Ze is overal te jong voor, behalve om een onnozel wicht te zijn. Ze weet niets over liefdadigheid voor de armen, niets over de plichten waarmee haar voorname positie gepaard gaat, niets over hoe je een grote huishouding bestiert, laat staan een land. Als ik bedenk dat koningin Catharina tot regentes is benoemd en het gezag voert over Engeland zou ik hardop kunnen lachen. Dit kind kan nog niet het gezag over een tamme duif voeren. Maar ze is aardig en valt in de smaak bij de koning. Haar oom de hertog heeft haar goed getraind in gehoorzaamheid en beleefdheid, en het is mijn taak de rest in de gaten te houden. Ze danst heel mooi voor de koning en zit rustig naast hem terwijl hij met mannen praat die haar grootvader zouden kunnen zijn. Ze glimlacht als hij iets tegen haar zegt en ze staat hem zonder ook maar een grijns toe haar in de wang te knijpen of haar middel te omvatten. Laatst kon hij tijdens de avondmaaltijd zijn handen niet van haar borsten houden, en ze bloosde, maar ze trok zich niet los toen hij haar ten overstaan van het voltallige gezelschap bepotelde. Ze is met harde hand opgevoed, want de hertogin staat erom bekend dat ze heel streng is met haar meisjes. De hertog zal wel gedreigd hebben dat de bijl haar te wachten staat als ze de koning niet in woord en daad gehoorzaamt. En, eerlijk is eerlijk: het is een lief kind, ze is blij met de geschenken van de koning en blij dat ze koningin is. Het is niet moeilijk voor haar om knap te zijn en aantrekkelijk voor hem. Hij vraagt momenteel niet veel. Hij hoeft geen zeer intelligente en moreel hoogstaande vrouw als koningin Catharina. En ook niet iemand met de vurige esprit van Anna. Hij wil gewoon van haar slanke jonge lichaam genieten en een kind bij haar maken.
Het is maar goed ook dat het hof er niet is, nu in deze eerste dagen van hun huwelijk. Haar familie en de mensen die profijt van dit huwelijk hebben, kunnen nog de andere kant op kijken als hij haar met zich meetrekt, als haar handje verdwaald in zijn knuist ligt, als ze vastberaden glimlacht, terwijl hij strompelt met zijn slechte been, en zij een rozerode blos van schaamte krijgt als zijn hand onder tafel naar haar kruis dwaalt. Iedereen die niet van dit huwelijk tussen twee slecht bij elkaar passende mensen profiteert zou het verontrustend vinden om zo’n knap kind aan zo’n ouwe vent voorgeschoteld te zien worden. Iedereen die eerlijk is zou het een soort verkrachting noemen.
Gelukkig dan maar dat hier niemand ooit eerlijk is.