Wij vieren de verjaardag van Cor (2016)

Net als ieder jaar vieren we op 18 augustus Cors verjaardag bij Royal San, het Chinese restaurant waar Cor het laatst gegeten had. Aan de overkant was twee jaar geleden café Het Wapen gekomen. Cor had dat humor gevonden. Op de plek waar hij de laatste seconden van zijn leven doorbracht, was nu een terras vol bier drinkende mensen. Cor had zich geen betere gedenkplek kunnen wensen.

Vlak voor zijn dood pakte hij om elf uur ’s morgens al een biertje uit de ijskast. ‘Freddy Heineken heeft me te pakken,’ grapte hij toen Francis hem daar een keer op aansprak.

Het was waar. Freddy Heineken had hem te pakken gekregen: niet door het bier dat hij brouwde, maar door de vloek die er op het Heineken-losgeld rustte, de verdwenen zes miljoen gulden die zonder dat Cor het in de gaten had zijn vriendschap met Wim corrumpeerde en de reden was voor de eerste, de tweede en de fatale aanslag. Een vloek die zich uitbreidde naar alles en iedereen die direct of indirect met het losgeld in aanraking was geweest.

Naar Thomas van der Bijl, die verklaarde dat hij het losgeld had opgegraven en die – mede daarom – het zwijgen was opgelegd.

Naar Willem Endstra, die ervoor zorgde dat Wim de vervloekte gokhallen kon behouden, daardoor in zijn web verstrikt raakte en er niet levend uitkwam.

En naar Wim zelf – de vloek had hem tot de waanzinnigste misdrijven gedreven.

Allemaal waren ze gegrepen door de vloek van het Heinekenlosgeld.

We kijken naar twee dikke bierbuiken die de grootste lol hebben. ‘Mensen met dikke pensen, dat zijn pas gezellige mensen, zei papa altijd,’ merkt Francis op.

‘Ja, maar toch wilde hij zelf altijd afvallen,’ zegt Sonja. ‘Weet je nog dat hij die klappillen nam, dat xenical? Dat brak zijn vet af, waardoor hij vond dat hij nog wel een extra bamien nasischijf kon nemen. Gooide hij er gewoon een paar extra pilletjes bij. Even later was zijn hele broek oranje. Of hij ging weer intensief sporten, zoals toen hij elke dag met zijn vriend Kai ging tennissen.’

Ieder jaar halen we dezelfde herinneringen op, omdat er geen nieuwe meer worden gemaakt.

‘Weet je nog in Zandvoort? Ze waren klaar met tennissen en een jaloerse vrouw had op de auto van Kai HOER gekrast,’ zeg ik.

‘Ja,’ zegt Sonja. ‘Kai vond het een verschutting om met die auto te gaan rijden. Toen nam Cor een sleutel, kraste er een A bij en zei: “Zo, opgelost!”’

‘Hoera voor jou vandaag, Cor,’ zegt Sonja. ‘Fijne verjaardag!’

We heffen het glas.

Voor altijd samen!